«Ο Κώστας δεν ζει πια. Πενθεί όλος ο κόσμος του Εθνικού. Θα βάλουμε περιβραχιόνιο στα επόμενα ματς, θα τον θυμόμαστε και θα τον τιμούμε. Αλλά δεν ζει πια. Τον έφαγαν τον Κώστα μας…» λέει βουρκωμένος ο Γιάννης Μαντζουράνης που μίλησε στο gazzetta.gr, για τον φίλο του Κώστα Κατσούλη που χθες άφησε την τελευταία του πνοή στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, μετά από μάχη δύο εβδομάδων για να παραμείνει στη ζωή.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Μαντζουράνη, τίποτα δεν έδειχνε στην αρχή του αγώνα με τον Ηρόδοτο, ότι θα συμβεί κάτι τόσο τραγικό. «Πήγα στο ματς με τον Ηρόδοτο μαζί με τον Πρόεδρο της ομάδας μας. Με υποδέχτηκαν με καλοσύνη, με αγκάλιαζαν και μάλιστα ο Πρόεδρος τους με βράβευσε. Τίποτα δεν ήταν ανησυχητικό. Είδα και τον Κώστα, ήταν αγνός άνθρωπος, με αγκάλιασε και με φίλησε. Μάλιστα με είδε κάπως στενοχωρημένο και μου είπε, μην στενοχωριέσαι κύριε Γιάννη, θα νικήσουμε.»

Ωστόσο, όπως λέει, όλα άλλαξαν στο 72ο λεπτό. «Τότε ο λάινσμαν ακύρωσε γκολ δικό μας και εμείς διαμαρτυρηθήκαμε. Ηρθαν λοιπόν από απέναντι 6-7 άτομα με ρόπαλα και άρχισαν να μας χτυπούν. Πήγαν και στον Κώστα, του έδωσαν μία στο κεφάλι, του έδωσαν δεύτερη στο κεφάλι και τον ξάπλωσαν κάτω».

Οσο περισσότερο θυμάται ο «Εθνικάρας» τι έγινε, τόσο η φωνή του κομπιάζει… «Αρχισαν να τον κλωτσάνε, τον πατούσαν τον Κώστα ενώ ήταν κάτω. Ο αγώνας διακόπηκε και έβαλαν τον Κώστα στο ασθενοφόρο και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Ηρθαν πραγματικά να μας κοπανήσουν. Και δεν ήταν μόνο ο Κώστας αλλά και 2-3 άλλα παιδιά χτύπησαν σοβαρά, χωρίς να τους έχουμε κάνει τίποτα.»

Μια ζωή στα γήπεδα, τόσο μένος σε επίθεση σε άνθρωπο, δεν έχει ξαναδεί. «Αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να γίνονται. Πρώτη φορά στην ιστορία έχω δει κάτι παρόμοιο. Εχω πάει σε όλα τα γήπεδα, παντού, αλλά πρώτη φορά έγινε κάτι τέτοιο. Ακόμα και στην Τούμπα με έχουν υποδεχθεί ως Πρωθυπουργό…»

Ο Γιάννης Μαντζουράνης μίλησε και για τον χαρακτήρα του Κώστα. «Ο Κώστας ήταν από μικρό παιδί Εθνικός. Ηταν στο διοικητικό συμβούλιο του μπάσκετ ο πατέρας κι έτσι ο Κώστας από μικρός αγάπησε την ομάδα. Ακόμα και όταν έφυγε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά, παρακολουθούσε τα ματς της ομάδας και έτσι βρέθηκε και στο Ηράκλειο. Πήγαινε σε όλες τις εκδηλώσεις του Εθνικού, πάντα με το χαμόγελο και χωρίς βία. Ηταν ένας φίλαθλος, όπως κι εγώ…»
Πηγή:www.gazzeta.gr