Πριν από ένα μήνα έφυγε από τούτη τη ζωή ο Μεχμέτ Αλή Μπιράντ, ένας γνωστός και δημοφιλής δημοσιογράφος της Τουρκίας. Ήθελα να γράψω ένα κείμενο για να τον τιμήσω, γιατί πιστεύω ότι από τους ανθρώπους που έπαιξαν θετικό ρόλο στην υπόθεση ‘άνθρωπος’, χωρίς κανέναν προσδιορισμό. Αν είσαι άνθρωπος, τι χρειάζονται όλα τα άλλα ;

Στην αντιπαράθεση του Κρέοντα με την Αντιγόνη, πάντοτε παίρνω το μέρος της Αντιγόνης. Γι’ αυτό μιλώντας για τον άνθρωπο όπου γης, δε χρειάζεται να λάβω υπόψη μου άλλα στοιχεία.

Ο δημοσιογράφος Μεχμέτ Αλί Μπιράντ  ξεκίνησε τη δράση του το 1964, πολλές φορές με τις έρευνές του έφτασε το μαχαίρι ως το κόκαλο, για το ρόλο του στρατού στη ζωή της Τουρκίας, για τη δράση των παρακρατικών, για το κουρδικό – πρόσφατα ανακάλυψε ότι έχει κουρδική καταγωγή – για τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, για το οποίο πίστευε ότι οι κάτοικοι της Κύπρου πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι να τα ‘βρουν’. Στο τελευταίο άρθρο του ζητούσε την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης.

Ο Π. Τσίμας σημειώνει «Ήταν δημοσιογράφος που αρνιόταν να γίνει σταυροφόρος οποιουδήποτε σκοπού, ακόμη κι εκείνου στον οποίο ο ίδιος πίστευε».

Σε συνέντευξή του το 2010 στη ‘Ραδιοτηλεόραση’ παρατηρούσε πως «Η τηλεόραση είναι πολύ σημαντική και πολύ επικίνδυνη. Εάν χρησιμοποιηθεί άσχημα, μπορεί πραγματικά να προκαλέσει μια πολεμική σύρραξη».

Στην κηδεία του Μπιράντ πήρε μέρος στην εξέδρα των επισήμων ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Ένιωσα μια ικανοποίηση, που έστω έμμεσα πήρα μέρος κι εγώ στην κηδεία αυτού του ανθρώπου, που αν γινόταν θα τον είχα κάνει φίλο, γιατί το άξιζε…