Η Ξάνθη διαθέτει σε απόσταση 500 μέτρων από την κεντρική της πλατεία ένα γήπεδο περίπου 10.000 θέσεων (παλιά έδρα της ομάδας) και τις προάλλες, όπως έμαθα από μία φίλη που ήταν προσκεκλημένη με την κορούλα της, είχε διοργανωθεί -δεν κάνω πλάκα!- παιδικό πάρτι επί του χλοοτάπητα!

Επίσης, μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη, στα Πηγάδια, βρίσκεται το τωρινό γήπεδο της ομάδας. Χθες, με την ΑΕΚ αντίπαλο, ήταν κάτι μεταξύ μισοάδειου και μισογεμάτου. Και αν πάει έτσι το πράγμα, σε λίγο καιρό θα της πέφτει κι αυτό μεγάλο και θα φιλοξενεί παιδικά πάρτι κι αφού στο μεταξύ ή ομάδα θα έχει μετακομίσει σε κάποιο μικρότερο!

Πέρα από τα «εσωτερικά» και τον «ψυχισμό» της ποδοσφαιρικής κοινωνίας της πόλης, που αντικατοπτρίζονται και στην εικόνα της εξέδρας, υπάρχει κάτι που το βλέπει όλη η Ελλάδα: πριν από μερικές σεζόν ολοκληρώθηκε ο κύκλος μίας ομάδας που «χτυπούσε» Ευρώπες (sic) και τον διαδέχτηκε η λογική του «ίσα βάρκα ίσα γιαλός». Κοινώς, κάθε… φέτος να τη βγάζουμε χωρίς έξοδα και να στήνουμε μια ομάδα που θα βρει τρεις χειρότερες να βάλει από κάτω. Το ίδιο και αυτή τη σεζόν.

Από πού ν’ αρχίσει κάποιος και πού να σταματήσει… Αποβλήθηκε στο Καραϊσκάκη ο Εντιμάρ και ελλείψει εναλλακτικού αριστερού μπακ χρίστηκε τέτοιος ο Κομεσίδης. Δυο φορές… έπεσε σε λάδια και γλίστρησε μέσα στην περιοχή ο Κομεσίδης, ισάριθμα γκολ. Στόπερ ο Βάλλας και ο Στάσιακ. Μία αιωνιότητα και μία ημέρα θέλει ο καθένας τους για να στρίψει! Σέντερ φορ ο Σουάνης. Μαχητικός, το δίχως άλλο. Αλλά για να κάνει κοντρόλ πρέπει να… σκάσει η μπάλα! Και όταν φυσάει, το ζόρι μεγαλώνει… Με στήριγμα λίγο πίσω του τον Καζάκη. Ποιος ξέρει τι όνειρο έχει δει ο Ουζουνίδης… «Δεκάρι» δεν είναι ο Καζάκης. «Δεκαρίζων» (sic) ούτε. Πώς θα μπορούσε; Εκτός περιοχής γυρίζει μέτωπο στην εστία μόνο ενστικτωδώς! Να βγάλει και κάθετη; Ε, όχι!…

Ενας Μαρσελίνιο, λοιπόν. Αυτός και κανένας άλλος. Αν δεν είσαι… junkie μ’ αυτή την ομάδα (πόσοι τέτοιοι έχουν απομείνει στην πόλη της Θράκης;) δεν υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να πας στο γήπεδο να τη δεις. Στο Καραϊσκάκη, για παράδειγμα, δεν έφταιγε μόνο ο Κοστάντσο… Ο Μπέρτος, ας πούμε, δεν θα μπορούσε ποτέ να βάλει τέτοιο γκολ και ας αντιδρούσε σαν ερασιτέχνης ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού. Χθες, άνοιξε το σκορ όπως το άνοιξε με κόντρα αέρα. Και πέτυχε στο β’ ημίχρονο κι ένα δεύτερο. Πέρυσι, είχε περάσει σ’ ένα ματς… τις μισές Σέρρες. Τυχαίο; Δεν νομίζω;

Μέχρι στιγμής, πάντως, η Ξάνθη -και παρά τον οίστρο του Μαρσελίνιο- δεν έχει βρει τρεις ομάδες να βάλει από κάτω… Τυχερή τουλάχιστον. Γιατί αν συμμετείχαν ο Βόλος και η Καβάλα εν πλήρει συνθέσει αμφότερες, πολύ δύσκολα θα τις έβρισκε (τις τρεις). Αντίθετα, με (την προοπτική να συναντήσει στο πρωτάθλημα) Λεβαδειακό και Δόξα Δράμας ο στόχος καθίσταται ευχερέστερος. Θεωρητικά τουλάχιστον…

O Νίκος Σαρίδης γράφει για την Ξάνθη και την φετινή πορεία της στη Σούπερ Λίγκα.

Πηγή: sday.gr