η συνέχιση της πρακτικής των παράνομων επαναπροωθήσεων καταγγέλλουν με έκθεσή τους, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, η Άρσις και το HumanRights360. 
Η έκθεση περιλαμβάνει μαρτυρίες 39 προσώπων που επιχείρησαν να εισέλθουν στην Ελλάδα από τα σύνορα με την Τουρκία στην περιοχή του Έβρου και επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία.
Όπως σημειώνουν οι τρεις οργανώσεις, «οι συνεχείς αναφορές που λαμβάνουμε τόσο στα γραφεία μας όσο και στους χώρους κράτησης, προστατευτικής φύλαξης και σε κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης, μαρτυρούν ότι το φαινόμενο των επαναπροωθήσεων, παρά τη σιγή και άρνηση των αρμοδίων φορέων και αρχών, είναι ιδιαίτερα έντονο και δεν έχει μειωθεί».
Κατά τις μαρτυρίες, οι άνθρωποι οι οποίοι υποβάλλονται σε αυτές τις διαδικασίες τελούν υπό κράτηση, άτυπα, στα κρυφά και με απόλυτη μυστικότητα. 
Η κράτηση γίνεται υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς τον διαχωρισμό ανδρών και γυναικών, χωρίς να δίνεται φαγητό και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ούτε νερό.
Συχνά μαρτυρούνται περιστατικά χρήσης βίας και αφαίρεσης προσωπικών αντικειμένων των προσφύγων, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται πρακτικές εξευτελισμού ανδρών, γυναικών και παιδιών, όπως ξεγύμνωμα και αφαίρεση μαντήλας.
Μια οικογένεια από τη Συρία, που προσπάθησε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018 να μπει στην Ελλάδα, επικοινώνησε με τις οργανώσεις και περιέγραψε: 
«Μας φέρονταν σαν τα ζώα, άλλους τους χτυπούσαν με το κουπί, άλλους με το γκλοπ, άλλους με ξύλα, για να μας κάνουν να κάνουμε πιο γρήγορα». 
Οι ίδιοι κατήγγειλαν βία ακόμα και σε ηλικιωμένο: 
«Τον πέταξαν μέσα στη βάρκα και όταν προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί και να τους πει να μην κάνουν έτσι, τον χτύπησαν με το κουπί στα πόδια και στη μέση για να τακτοποιηθεί γρήγορα».
Όπως τονίζουν οι οργανώσεις, «ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αναφέρεται από κάποιους πρόσφυγες η συμμετοχή στις περιγραφόμενες πρακτικές προσώπων που φορούν διακριτικά, τα οποία δεν παραπέμπουν ούτε σε αστυνομικές αρχές αλλά ούτε και στον στρατό». 
Επίσης, τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτές τις πρακτικές φέρονται να μιλούν άλλοτε την ελληνική γλώσσα και άλλοτε άλλες γλώσσες, ενώ φέρουν και διαφορετικό ρουχισμό, άλλοτε στρατιωτικό και άλλοτε αστυνομικό.
Συμπληρώνουν, δε, ότι «σε πλείστες περιπτώσεις προσώπων, τα οποία εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια προκειμένου να αιτηθούν διεθνή προστασία και τα οποία επικοινωνούν με τις οργανώσεις μας φοβούμενα την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία, οι αρμόδιες αρχές αρνούνται απερίφραστα ότι έχουν συλλάβει άτομα με τα στοιχεία που αναφέρουμε, και τελικώς τα πρόσωπα αυτά επαναπροωθούνται».
Οι οργανώσεις ζητούν από τις αρμόδιες αρχές να ερευνήσουν τα περιστατικά και να απέχουν από οποιαδήποτε ενέργεια παραβιάζει το εθνικό, ενωσιακό και διεθνές δίκαιο.