Ο ποταμός Έβρος αποτελεί το ανατολικό όριο της Ελλάδας με την Τουρκία. Πηγάζει από την οροσειρά Ρίλα στη Βουλγαρία και ρέοντας νοτιοανατολικά εκβάλλει στο Θρακικό πέλαγος.

Εισέρχεται στην Ελλάδα από το Ορμένιο ένα μικρό τμήμα του και αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Από τη Νέα Βύσσα ως τις εκβολές του αποτελεί τη μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το συνολικό του μήκος είναι 530km., από τα οποία τα 230km ανήκουν σε ελληνικό έδαφος. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Βαλκανικής χερσονήσου. Παραπόταμοι του είναι ο Ερυθροπόταμος στην Ελλάδα, ο Άρδας στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία, ο Τούντζας στη Βουλγαρία και στην Τουρκία και ο Εργίνης στην Τουρκία. Το τοπίο της περιοχής του ποταμού Έβρου από το Δέρειο ως τη θάλασσα, παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία βιοτόπων με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν το δάσος Δαδιάς-Λευκίμμης- Σουφλίου, τα φαράγγια και τα δάση στις περιοχές Κίρκης- Άβαντα- Αισύμης, καθώς επίσης η περιοχή του ποταμού Άρδα. Έχουν καταμετρηθεί στην ευρύτερη περιοχή του ποταμού 36 προστατευόμενα ή απειλούμενα είδη θηλαστικών (μεταξύ αυτών η Βίδρα, το Τσακάλι και η Αγριόγατα), 10 είδη πουλιών (μεταξύ αυτών ο Μαυροπελαργός, ο Κραυγαετός και ο Θαλασσαετός) και 17 είδη ερπετών και αμφίβιων

ΝΕΟ ΧΕΙΜΩΝΙΟ
Οι κάτοικοι του δημοτικού διαμερίσματος Νέου Χειμωνίου προέρχονται στην πλειοψηφία τους από το Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκαν εδώ ως πρόσφυγες το 1923. Βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. Νότια της Ορεστιάδας. Λειτουργούν αρκετές βιοτεχνίες στην περιοχή, υπάρχει διαλογητήριο πατάτας και ξηραντήριο. Αρκετοί από τους κατοίκους έχουν μεταναστεύσει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. 

 ΝΕΟΧΩΡΙ
Η κοινότητα Νεοχωρίου σε μικρή απόσταση δυτικά της Ορεστιάδας αποτέλεσε επί τουρκοκρατίας ένα από τα σημαντικά κέντρα της περιοχής ως έδρα δήμου που περιελάμβανε συνολικά εννέα χωριά. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού αποτελούνταν από επτά ελληνικές οικογένειες εκτοπισμένες από τις οθωμανικές αρχές εξαιτίας επαναστατικών εξεγέρσεων. Οι οικογένειες αυτές προέρχονταν από διαφορετικά σημεία της αυτοκρατορίας όπως την Κρήτη, Πελοπόννησο, Κύπρο, Δαμασκό και Ανατολική Ρωμυλία. Διατηρούσαν με ευλάβεια την χριστιανική τους πίστη, την ελληνική τους γλώσσα, τα πατροπαράδοτα έθιμά τους και τις λαϊκές φορεσιές τους (γαλάζια βράκα δηλ. είδος παντελονιού και άσπρο πουκάμισο οι άνδρες γι’ αυτό και ονομάσθηκαν ”γαλαζοβράκηδες”).
Η ανάπτυξη του χωριού σημείωσε ταχείς ρυθμούς κατά την περίοδο 1930 – 1960, χωρίς να πληγεί ιδιαίτερα με ανθρώπινα θύματα από το δεύτερο παγκόσμιο και τον εμφύλιο πόλεμο, επιτυγχάνοντας σταδιακά τον εκσυγχρονισμό των γεωργικών καλλιεργειών με αποτέλεσμα τη συγκράτηση του πληθυσμού. Ωστόσο η μετανάστευση των δεκαετιών 1960 – 1970 που έπληξε καθοριστικά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή, οδήγησε τους μισούς σχεδόν κατοίκους του Νεοχωρίου στους δρόμους του εξωτερικού, κυρίως προς τη Γερμανία και λιγότερο προς το Βέλγιο, τον Καναδά και την Αυστραλία. Αρκετοί από τους κατοίκους έχουν μεταναστεύσει στο εσωτερικό και πολλοί διαμένουν στη γειτονική Ορεστάδα, η οποία απορροφά σημαντικό μέρος από τις δραστηριότητες και το ανθρώπινο δυναμικό όχι μόνο του Νεοχωρίου αλλά και των υπολοίπων χωριών της επαρχίας.
Σήμερα το χωριό έχει εξ’ ολοκλήρου ανοικοδομηθεί με σύγχρονες κατοικίες, ενώ η γεωργία έχει πλήρως εκσυγχρονισθεί και η παραγωγή έχει βελτιωθεί κατά πολύ, αφού από τις 20.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης αρδεύονται τα 18.500.
Στο Νεοχώρι λειτουργεί ξηραντήριο ”σηλός” της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ορεστιάδας με ολική αποθήκευση και ξήρανση 20-40.000 τόνων, κρατικός υποσταθμός της ΔΕΗ, τυροκομική μονάδα με ψυγείο και φέτα δυναμικότητας 500 τόνων γάλακτος, βιοτεχνία ραφής ενδυμάτων, εργοστάσιο κονιαμάτων και δομικών υλικών.
Υπάρχει Σύλλογος Γυναικών, αθλητική ομάδα και Μουσείο. 

 ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ
Το δημοτικό διαμέρισμα Αμπελακίων είναι ένα από τα παλιά χωριά της περιοχής, οι κάτοικοι του οποίου πιθανολογείται, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι προέρχονται από την Πελοπόννησο και συγγενεύουν στενά με τους κατοίκους του Νεοχωρίου, της Καρωτής, του Χανδρά και της Μεγάλης Δοξιπάρας ως προς τα έθιμα και την ενδυμασία. Η μετανάστευση έχει πλήξει σημαντικά το χωριό με κυριότερη χώρα υποδοχής τη Γερμανία, ενώ σημαντικός αριθμός διαμένει και στην Αθήνα.
Τα Αμπελάκια διακρίνονται για τις δυναμικές γεωργικές καλλιέργειες τους και τα σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα τους, όπου η αντιστοιχία γεωργικών ελκυστήρων ανά οικία είναι 2 προς 1.  

ΒΑΛΤΟΣ
Η κοινότητα Βάλτου δημιουργήθηκε το 1923 από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης που κατάγονταν από το Μεσοχώρι, το Κούλελι και το Κρασοχώρι. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ανέρχεται σε 660 άτομα, ενώ ο απόδημος πληθυσμός υπολογίζεται σε 600 περίπου άτομα κυρίως στη Γερμανία.
Σημαντική είναι η πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα των συλλόγων που είναι: 1) ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βάλτου, 2) ο Σύλλογος γυναικών, 3) ο Σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών, 4) ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός σύλλογος, ενώ παράλληλα λειτουργεί και σύλλογος μεταναστών Βάλτου στο Esslingen της Γερμανίας.  

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΙΠΑΡΑ
Η κοινότητα της μεγάλης Δοξιπάρας που λειτουργεί από 1-1-1967 βρίσκεται σε απόσταση 24 χιλιομέτρων από την Ορεστιάδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 1981 η κοινότητα αριθμούσε 550 κατοίκους, ενώ στην πρόσφατη απογραφή του 1991 ο αριθμός τους μειώθηκε σε 467 άτομα. Ωστόσο πολλοί από τους δημότες της κοινότητας έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και εσωτερικό για οικονομικούς κυρίως λόγους.
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες είναι σημαντικές.  

ΧΑΝΔΡΑΣ
Η κοινότητα Χανδρά δημιουργήθηκε το 1936. Ο πληθυσμός του είναι γηγενής και δεν είναι σαφές πότε ιδρύθηκε το χωριό. Παλιότερα αποτελούσε οικισμό του Δήμου Ριζίων. Απέχει από την Ορεστιάδα 20 χιλιόμετρα.
Η μετανάστευση, κυρίως τα έτη 1963 – 1985, έπληξε σημαντικά το χωριό, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να κατοικούν περί τα 150 άτομα, το δε Δημοτικό Σχολείο αριθμεί μόλις 5 παιδιά.
Οι ασχολίες των κατοίκων είναι κύρια οι καλλιέργειες των χωραφιών τους (σιτηρά, ηλιόσπορο, 

ΝΕΟ ΧΕΙΜΩΝΙΟ
Οι κάτοικοι του δημοτικού διαμερίσματος Νέου Χειμωνίου προέρχονται στην πλειοψηφία τους από το Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκαν εδώ ως πρόσφυγες το 1923. Βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. Νότια της Ορεστιάδας. Λειτουργούν αρκετές βιοτεχνίες στην περιοχή, υπάρχει διαλογητήριο πατάτας και ξηραντήριο. Αρκετοί από τους κατοίκους έχουν μεταναστεύσει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. 

 ΝΕΟΧΩΡΙ
Η κοινότητα Νεοχωρίου σε μικρή απόσταση δυτικά της Ορεστιάδας αποτέλεσε επί τουρκοκρατίας ένα από τα σημαντικά κέντρα της περιοχής ως έδρα δήμου που περιελάμβανε συνολικά εννέα χωριά. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού αποτελούνταν από επτά ελληνικές οικογένειες εκτοπισμένες από τις οθωμανικές αρχές εξαιτίας επαναστατικών εξεγέρσεων. Οι οικογένειες αυτές προέρχονταν από διαφορετικά σημεία της αυτοκρατορίας όπως την Κρήτη, Πελοπόννησο, Κύπρο, Δαμασκό και Ανατολική Ρωμυλία. Διατηρούσαν με ευλάβεια την χριστιανική τους πίστη, την ελληνική τους γλώσσα, τα πατροπαράδοτα έθιμά τους και τις λαϊκές φορεσιές τους (γαλάζια βράκα δηλ. είδος παντελονιού και άσπρο πουκάμισο οι άνδρες γι’ αυτό και ονομάσθηκαν ”γαλαζοβράκηδες”).
Η ανάπτυξη του χωριού σημείωσε ταχείς ρυθμούς κατά την περίοδο 1930 – 1960, χωρίς να πληγεί ιδιαίτερα με ανθρώπινα θύματα από το δεύτερο παγκόσμιο και τον εμφύλιο πόλεμο, επιτυγχάνοντας σταδιακά τον εκσυγχρονισμό των γεωργικών καλλιεργειών με αποτέλεσμα τη συγκράτηση του πληθυσμού. Ωστόσο η μετανάστευση των δεκαετιών 1960 – 1970 που έπληξε καθοριστικά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή, οδήγησε τους μισούς σχεδόν κατοίκους του Νεοχωρίου στους δρόμους του εξωτερικού, κυρίως προς τη Γερμανία και λιγότερο προς το Βέλγιο, τον Καναδά και την Αυστραλία. Αρκετοί από τους κατοίκους έχουν μεταναστεύσει στο εσωτερικό και πολλοί διαμένουν στη γειτονική Ορεστάδα, η οποία απορροφά σημαντικό μέρος από τις δραστηριότητες και το ανθρώπινο δυναμικό όχι μόνο του Νεοχωρίου αλλά και των υπολοίπων χωριών της επαρχίας.
Σήμερα το χωριό έχει εξ’ ολοκλήρου ανοικοδομηθεί με σύγχρονες κατοικίες, ενώ η γεωργία έχει πλήρως εκσυγχρονισθεί και η παραγωγή έχει βελτιωθεί κατά πολύ, αφού από τις 20.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης αρδεύονται τα 18.500.
Στο Νεοχώρι λειτουργεί ξηραντήριο ”σηλός” της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ορεστιάδας με ολική αποθήκευση και ξήρανση 20-40.000 τόνων, κρατικός υποσταθμός της ΔΕΗ, τυροκομική μονάδα με ψυγείο και φέτα δυναμικότητας 500 τόνων γάλακτος, βιοτεχνία ραφής ενδυμάτων, εργοστάσιο κονιαμάτων και δομικών υλικών.
Υπάρχει Σύλλογος Γυναικών, αθλητική ομάδα και Μουσείο. 

 ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ
Το δημοτικό διαμέρισμα Αμπελακίων είναι ένα από τα παλιά χωριά της περιοχής, οι κάτοικοι του οποίου πιθανολογείται, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι προέρχονται από την Πελοπόννησο και συγγενεύουν στενά με τους κατοίκους του Νεοχωρίου, της Καρωτής, του Χανδρά και της Μεγάλης Δοξιπάρας ως προς τα έθιμα και την ενδυμασία. Η μετανάστευση έχει πλήξει σημαντικά το χωριό με κυριότερη χώρα υποδοχής τη Γερμανία, ενώ σημαντικός αριθμός διαμένει και στην Αθήνα.
Τα Αμπελάκια διακρίνονται για τις δυναμικές γεωργικές καλλιέργειες τους και τα σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα τους, όπου η αντιστοιχία γεωργικών ελκυστήρων ανά οικία είναι 2 προς 1.  

ΒΑΛΤΟΣ
Η κοινότητα Βάλτου δημιουργήθηκε το 1923 από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης που κατάγονταν από το Μεσοχώρι, το Κούλελι και το Κρασοχώρι. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ανέρχεται σε 660 άτομα, ενώ ο απόδημος πληθυσμός υπολογίζεται σε 600 περίπου άτομα κυρίως στη Γερμανία.
Σημαντική είναι η πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα των συλλόγων που είναι: 1) ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βάλτου, 2) ο Σύλλογος γυναικών, 3) ο Σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών, 4) ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός σύλλογος, ενώ παράλληλα λειτουργεί και σύλλογος μεταναστών Βάλτου στο Esslingen της Γερμανίας.  

ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΙΠΑΡΑ
Η κοινότητα της μεγάλης Δοξιπάρας που λειτουργεί από 1-1-1967 βρίσκεται σε απόσταση 24 χιλιομέτρων από την Ορεστιάδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 1981 η κοινότητα αριθμούσε 550 κατοίκους, ενώ στην πρόσφατη απογραφή του 1991 ο αριθμός τους μειώθηκε σε 467 άτομα. Ωστόσο πολλοί από τους δημότες της κοινότητας έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και εσωτερικό για οικονομικούς κυρίως λόγους.
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες είναι σημαντικές.  

ΧΑΝΔΡΑΣ
Η κοινότητα Χανδρά δημιουργήθηκε το 1936. Ο πληθυσμός του είναι γηγενής και δεν είναι σαφές πότε ιδρύθηκε το χωριό. Παλιότερα αποτελούσε οικισμό του Δήμου Ριζίων. Απέχει από την Ορεστιάδα 20 χιλιόμετρα.
Η μετανάστευση, κυρίως τα έτη 1963 – 1985, έπληξε σημαντικά το χωριό, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να κατοικούν περί τα 150 άτομα, το δε Δημοτικό Σχολείο αριθμεί μόλις 5 παιδιά.
Οι ασχολίες των κατοίκων είναι κύρια οι καλλιέργειες των χωραφιών τους (σιτηρά, ηλιόσπορο, βαμβάκι)

ΘΟΥΡΙΟ
Το Θούριο έγινε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Ορεστιάδας με το νόμο 2539/97 (Καποδίστριας). Πριν τη μεταρρύθμιση αποτελούσε κοινότητα μαζί με τον οικισμό Σοφικό, ο οποίος πλέον ανήκει στο Δήμο Διδυμοτείχου. Βρίσκεται 8 χιλιόμετρα νότια της Ορεστιάδας και σε υψόμετρο30 μέτρα. Ο πληθυσμός του το 1981 ήταν 915 κάτοικοι, το 1991, 772 ενώ για το 2000 εκτιμάται ο πληθυσμός στους 600 περίπου.
Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ντόπιοι ενώ υπάρχει και μερίδα προσφύγων. Μεγάλος αριθμός κατοίκων έχει μεταναστεύσει στο εσωτερικό και εξωτερικό.