Σε προηγούμενη άρθρο τον Νοέμβριο στον τοπικό τύπο ανέφερα μια προσωπική ιστορία με τον τίτλο «Φιλαράκι ΔΕΝ το περίμενα…».Χαίρομαι που πραγματικά το κείμενο άγγιξε κάποιους οι οποίοι είτε μου τηλεφώνησαν είτε στην πρώτη ευκαιρία που με συνάντησαν μου δήλωσαν  πόσο τους άγγιξε. Μετέδωσαν το μήνυμα του άρθρου και αυτοί σε κουβέντες που έκαναν με γνωστούς και φίλους τους.

Βέβαια δεν έλειψε από μερικούς και η περιέργεια στο να μάθουν το όνομα του «αγαπημένου μου φίλου και συμμαθητή»! Εδώ όμως αναφέρουμε ιστορίες και προβληματισμούς δεν αναφέρουμε ονόματα ούτε θίγουμε υπολήψεις. Απλώς αναφέρουμε ιστορίες προς γνώση και προβληματισμό. Ίσως και συμμόρφωση…

Τον Νοέμβριο είχαμε επίσης ένα συνταρακτικό περιστατικό στην Ξάνθη. Είχαμε μια νέα μητέρα, μόλις 24 ετών, μητέρα δύο παιδιών, η οποία τραυματίστηκε σοβαρά σε σπάνιο και περίεργο ατύχημα με αμαξοστοιχία στο Νεοχώρι.. Η πράξη της όμως αυτή καθαυτή ήταν μια πράξη καθαρά αυτοθυσίας . Προσπάθησε να σώσει ανθρώπινες ζωές θυσιάζοντας την σωματική της ακεραιότητα. Προσπάθησε να σηκώσει τις μπάρες της σιδηροδρομικής διάβασης στο Νεοχώρι της Σταυρούπολης, προκειμένου να απεγκλωβιστεί το λεωφορείο που μετέφερε μαθητές. Το τρένο πρόλαβε όμως και διεμβόλισε το λεωφορείο το οποίο με τη σειρά του έπεσε πάνω την ηρωίδα μητέρα. Πλήρωσε όπως έγγραψε και ο τοπικός τύπος το τίμημα με το πολυτιμότερο αγαθό που της χάρισε ο Θεός, την υγεία της. Παράδειγμα αλτρουισμού και ηρωισμού.

Την είδηση την διάβασα το πρωί της Παρασκευής 12 Νοεμβρίου στις 7:20 σε ηλεκτρονική εφημερίδα. Κατευθείαν μονολόγησα «να δεις που αυτό θα ξεσπάσει σε μας» εννοώντας το Σύλλογο της «αγάπης» και τα μέλη του. Παρόλο που είμαι μικρός σε ηλικία έχω ζήσει αρκετές τέτοιες καταστάσεις. Στις οκτώ παρά δέκα «έπεσε» το πρώτο τηλεφώνημα. «Πρόεδρε, σε παρακαλώ βοήθησε η εξαδέλφη μου…ατύχημα… έχασε πολύ αίμα και χρειάζεται και άλλο…τις αφαίρεσαν τη σπλήνα…έχει πρόβλημα στο συκώτι…δεν πήζει το αίμα της…πολυτραυματίας…μητέρα δύο παιδιών…δεν πήζει το αίμα της». Το επόμενο τηλεφώνημα από μένα πλέον ήταν στην αιμοδοσία του Νοσοκομείου μας. «Την έστειλαν στην Αλεξανδρούπολη…είναι πολύ σοβαρά…έχει πάρει πάνω από 40 φιάλες αίμα…». Επισημαίνω ότι 40 φιάλες αίμα σημαίνει…αίμα από 40 συνανθρώπους μας! Δεν είναι αρκετοί σε τέτοια περιστατικά ούτε οι συγγενείς, ούτε οι φίλοι. Εδώ χρειάζεται η παρέμβαση, η συμπαράσταση και η «αγάπη» των εθελοντών. Εκείνη τη μέρα  το τελευταίο από τα εικοσιπέντε τηλεφωνήματα «έπεσε» στις 12 τα μεσάνυχτα. Δε ξέρεις ποτέ τι γίνεται.. ξέρεις όμως πάντα ποιος θα σε βοηθήσει. Αυτό ισχύει εδώ στην Ξάνθη εδώ και 35 χρόνια

Η κινητοποίηση του κόσμου ήταν άμεση. Συγγενείς, φίλοι, φίλοι φίλων, εθελοντές της αγάπης, απλώς κόσμος που το έμαθε μέσω τοπικής τηλεόρασης και τα «βροχηδόν» μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα έφεραν το επιθυμό αποτέλεσμα. Για αρκετές μέρες γινόταν «το έλα να δεις» κυριολεκτικό «λαϊκό προσκύνημα» στο νοσοκομείο μας προκειμένου να δώσουν συμπολίτες μας αίμα και δείγμα για αιμοπετάλια. Μπορεί ο κόσμος να μην πήγε να ψηφίσει στις εκλογές. Αλλά σε αυτό το προσκλητήριο ζωής ήταν παρόν. Ούτε άκυρο έριξε…ούτε λευκή πετσέτα…

Συνδράμω και συμφωνώ στην πρόταση του Τένη Καμαρίδη , εκδότη της εφημερίδας «Θράκη», να τιμηθεί από την πολιτεία και την τοπική αυτοδιοίκηση με μετάλλιο ανδρείας και αυτοθυσίας για την πράξη της αυτή. Όσο υπάρχουν άνθρωποι… Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σε όλους. Με Υγεία προπαντός ..όλα τα άλλα διορθώνονται…

 Ιωάννης Χαρ. Παπαχρόνης
Πρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης «Η ΑΓΑΠΗ»