Πριν από  καιρό   άκουσα στη ΝΕΤ   κάποιον Χιλιανό ποιητή. Τον άκουσα να υποστηρίζει με πάθος τη λογοτεχνία  και κατέληξε να πει, ότι  η λογοτεχνία είναι προορισμένη να μείνει.  Δεν συγκράτησα το όνομά του, αλλά και δεν έχει σημασία.Είπε ο Χιλιανός,

Ο ποιητής κι’ ο χωρικός
Στον ουρανό της Φλωρεντίας
Τα ίδια άστρα κοίταξαν.
Ο ένας τα έντυσε  με στίχους.
Ο άλλος με σιωπή.
Τώρα, αν απορήσουμε  γιατί  η  σιωπή, θα πρέπει να πάμε  πολύ πίσω,  και να αναρωτηθούμε  γιατί ο χωρικός  δεν έμαθε  να  εκφράζεται ποιητικά.
Όμως  . . .νομίζω ότι απ’ αυτήν την περιέργεια, και τη σιωπηρή απορία  του απλού ανθρώπου, ξεκίνησε η εγκεφαλική διεργασία  για  μουσική και ποίηση, και εκφράστηκαν οι  ιδέες  που μας ξεχωρίζουν.