Υπήρχαν κάποιες εποχές που σε όλα τα ρόστερ των ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, υπήρχε και ένας τουλάχιστον ποδοσφαιριστής από την Ξάνθη.

Σε όλες τις θέσεις υπήρχαν ποδοσφαιριστές που έκαναν την διαφορά στην Ακριτική ομάδα, αλλά αυτή του τερματοφύλακα ήταν που πάντα προσέδιδε μια σιγουριά. Στα χρόνια που η Ξάνθη είναι στην μεγάλη κατηγορία, έχουν περάσει τερματοφύλακες που απέδειξαν την αξία τους και όχι αυθαίρετα έκαναν κάποιους να μιλάνε για Σχολή Τερματοφυλάκων στην Ξάνθη.

Ο Ηλίας Ταληκριάδης ήταν ο πρώτος που είχε κάνει αίσθηση στο τότε ποδοσφαιρική «πάτσια» με αποκορύφωμα την μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, πριν η Ξάνθη ανέβει στην πρώτη Εθνική. Από τότε άλλα ονόματα αναδείχθηκαν όπως ο Γεωργούσης, Μπούτσεκ, Πισανόφσκι, Μάλαρτζ και οι οποίοι πραγματοποίησαν εξαιρετικές εμφανίσεις με την Ξάνθη ενώ ακόμη και ο Γιούρι Κίρπετσικ έδωσε δείγματα στο λίγο χρόνο που βρέθηκε εδώ (και διαθέτει σήμερα μια από τις πιο γνωστές σχολές στην Ευρώπη που ανέδειξε, μεταξύ άλλων, τον Πέτερ Τσεχ)

Μίκαελ Γκσπούρνιγκ «Μια επιπλέον αμυντική γραμμή»

Ο Αυστριακός πορτιέρο Μικαελ Γκσπούρνιγκ έκανε το ντεμπούτο του σε ένα σημαντικό αγώνα, σε αυτόν με τον Παναθηναϊκό (είχε αντικαταστήσει τον Πιζανόφσκι) στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το σκορ τότε είχε έρθει ισόπαλο 0-0 με τον Γκσπούρνιγκ να πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση.

Από τότε έγινε ο βασικός τερματοφύλακας αφού οι εμφανίσεις τους δεν αφήναν περιθώρια αμφισβήτησης της θέσης. Η σταθερότητα του εξασφάλιζε και σιγουριά στην αμυντική γραμμή της ομάδας και πολλές φορές «διόρθωνε» και τα πολλά λάθη της. Ειδικά την αγωνιστική περίοδο 2010-2011 όπου η αμυντική γραμμή της Ξάνθης ήταν ίσως ότι χειρότερο έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια, ο Αυστριακός ήταν μια άμυνα μόνος του.

Ένας επαγγελματίας μέσα και έξω από το γήπεδο

Ο Μίκαελ Γκπούρνιγκ είναι ίσως ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές της Ξάνθης που κατανοούν τον όρο «σύνδεση με τον ιστό της πόλης», το μεγάλο καημό των φιλάθλων. Έτσι είναι από τους λίγους ανθρώπους της ομάδας που οι ξανθιώτες βλέπουν να κυκλοφορεί στην πόλη (χωρίς να την αντιμετωπίζει σαν τόπο εξορίας όπως και πολλοί έλληνες) να επιλέγει μόνος του τους χώρους που θα επισκεφθεί και να μην «κλείνεται» εκεί που πηγαίνουν όλοι οι συμπαίκτες του,  να μοιράζει αυτόγραφα,  πολλές φορές μαζί με την οικογένεια του (!) και να εμφανίζεται ακόμη και σε αγώνες μπάσκετ, Βόλλευ που διεξάγονται στην πόλη. Από την πρώτη μέρα μαθαίνει ελληνικά και μιλάει με όλους και, σίγουρα, είναι από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της πόλης για τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου.

Στο γήπεδο είναι ένας ποδοσφαιριστής από τους ελάχιστους που έχουν «σύνδεση « με τον κόσμο που βρίσκεται στο γήπεδο. Είναι ίσως και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έκλαψε στο αξέχαστο παιχνίδι της Λειβαδιάς όταν γυρνώντας στο κόσμο με μάτια δακρυσμένα  «απολογήθηκε» που δεν μπόρεσε να κάνει κάτι παραπάνω. Το ίδιο συνέβη και στο ισόπαλο αγώνα με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα όπου φεύγοντας ζητούσε συγνώμη, ενώ άλλοι φεύγοντας όχι απλά δεν χειροκροτούσαν αλλά έλεγαν και τα «Γαλλικά»  προς τους φιλάθλους που ταξίδεψαν για τον αγώνα αυτό.

(To Xanthisports.gr δημιούργησε ένα βίντεο για να θυμάμαστε το πέρασμα αυτού του μεγάλου ποδοσφαιριστή)

http://www.youtube.com/watch?v=cfA3dutlErM

Η μεταγραφή που δεν έγινε

Ποτέ δεν θα μάθουμε γιατί χάλασε η μετακίνηση του σε μεγάλη τούρκικη ομάδα που ενδιαφέρθηκε καθώς η ΠΑΕ ήταν αυτή που διαπραγματεύτηκε τη μετακίνηση και προφανώς έβαλε το συμφέρον της πάνω από αυτό του παίκτη. Το σίγουρο είναι ότι η εξέλιξη αυτή τον επηρέασε για μεγάλο χρονικό διάστημα και ορισμένες φορές και στην απόδοση του. Η μεταγραφή, όπως φαίνεται ούτε και τώρα θα γίνει βέβαια , όσο και αν τώρα η ΠΑΕ θα ήθελε να τον δώσει αφού μένει ελεύθερος το Δεκέμβρη. Όμως οι αθλητές συνδυάζουν το ψυχισμό ενός παιδιού με τον επαγγελματισμό και δεν είναι αρεστοί στις διοικήσεις. Έτσι η ΠΑΕ αποφάσισε  να «τιμωρήσει» τον παίκτη

Το παρελθόν της ομάδας έχει  άλλα μελανά σημεία για τους παίκτες που «υποχρεώθηκαν» να ευθυγραμμιστούν με τις αποφάσεις της ΠΑΕ και αυτό το ξέρουν αρκετοί που κλήθηκαν να προπονούνται τα χαράματα προς «γνώση και συμμόρφωση». Ένα αντίστοιχο επεισόδιο είναι και αυτό με τον Γκσπούρνιγκ. Ποια λογική υπαγορεύει να μπει σε «καραντίνα» ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες που υπάρχει στη χώρα, δεν θα μάθουμε ποτέ. Η ΠΑΕ επιλέγει να τιμωρήσει τον παίκτη με αγωνιστική απραξία γνωρίζοντας ότι έχει επιλέξει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του (δεν είναι όλοι βολικοί όπως το εννοούμε στην Ελλάδα και σίγουρα θα έχει διαπραγματευτεί μόνος για το επόμενο σταθμό του ίσως γιατί η ΠΑΕ μέχρι σήμερα δεν ρώτησε τη γνώμη του) . Στην ουσία όμως θα τον πληρώνει για να κάθεται, θέλοντας να δείξει στους υπόλοιπους ότι έχει πυγμή. Όμως οι εποχές που κάποιοι κάρφωναν το δελτίο του παίκτη στον τοίχο έχουν παρέλθει και καλό θα είναι όσοι λαμβάνουν αυτού του είδους τις αποφάσεις να προσγειωθούν στον αιώνα που διανύουμε.

Τελικά, η ΠΑΕ θα χάσει την ευκαιρία να βάλει στο ταμείο της ότι θα μπορούσε να πάρει, εφόσον άφησε το συμβόλαιο να ολοκληρωθεί και οι φίλαθλοι θα στερηθούν έστω τους τελευταίους έξι μήνες ενός μεγάλου τερματοφύλακα Και ο αυστριακός παραμένει πιο συμπαθής σίγουρα από τους διοικούντες.