Οι δημοτικές εκλογές πάντοτε ήταν ένα πεδίο αντιπαράθεσης χαρακωμάτων. Στα πλαίσια του πολιτικού πολέμου αναλογούσαν  στον α΄παγκόσμιο πόλεμο, με ξιφολόγχες, δηλητηριώδη αέρια και προσπάθεια υπονόμευσης του εχθρού. Στην πόλη μας αυτό το τοπίο μάχης έπαιρνε διαστάσεις θριάμβου για την μια-ουσιαστικά παράταξη που κυβερνά εδώ και δεκαετίες. Αν θελήσει κανείς να κάνει μια ειλικρινή αξιολόγηση όλων αυτών των ετών διαχρονικής εξουσίας από δημάρχους με συντηρητική σκέψη, χωρίς φαντασία, επαίτες κεντρικών -και μη επαρκών -κονδυλίων, διαχειριστές ενός μοντέλου που ούτε ως μουσειακό είδος έχει πλέον ενδιαφέρον, δεν θα γεμίσει περισσότερες από μια σελίδες. 
Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες σ αυτήν την πόλη, από τότε που αναδύονταν τα πλεονεκτήματα της το 1974, αλλά το τσουνάμι της αντιπαροχής τύφλωνε τα μάτια των αρχόντων και των υπηκόων τους. Με νύχια και με δόντια κρατήθηκε η παλιά πόλη-με τις αναπόφευκτες απώλειες-στην μορφή που είναι σήμερα. Και τα νύχια και τα δόντια αυτά δεν ήταν των εξουσιαστών εκείνης της εποχής. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Όλα αυτά τα χρόνια οι προσπάθειες των “κορυφαίων” υποψηφίων ήταν να προσεταιρισθούν και να φέρουν στην κάλπη τους ομάδες πολιτών , που η μόνιμη εγκατάλειψη τους, τους ανάγκαζε να ‘διαχειρίζονται” την ψήφο τους ως εμπόρευμα. Παράλληλα  προσωπικές σχέσεις και εκδουλεύσεις περιόριζαν την δυνατότητα επιλογών στο εκλογικό σώμα. Η ιστορία αυτή, με διάφορες παραλλαγές, που έφθασε μέχρι τις μέρες μας, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ας δουλέψει και λίγο το μυαλό.

Σήμερα όμως ο κόσμος  άλλαξε. Απαιτεί άλλου τύπου προσεγγίσεις και πολιτικές. Γύρω μας  ακούμε αγκομαχητά-και δίπλα σ αυτά προσθέτει και τις ψεύτικες κραυγές του  ο διαχρονικός καταφερτζής, που πάντοτε προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από το γενικό πρόβλημα. Απαιτούν λοιπόν οι καιροί γενναιότητα και ειλικρίνεια. Οι Δήμοι βρίσκονται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Η κεντρική κάνουλα μόλις που στάζει. Οι πόροι λιγοστοί και πρέπει να κατανεμηθούν με σωστό τρόπο και όχι , όπως μέχρι τώρα, να “χάνεται” στην πορεία του το μεγαλύτερο μέρος στις διαδικασίες και μικρό κομμάτι του να φθάνει στον τελικό και αναγκαίο σκοπό. Πρέπει να καταλάβουν οι μελλοντικοί άρχοντες μας, ότι τώρα δεν θα είναι μόνο για να ακούν τα παράπονα των πολιτών, αλλά να κάνουν και κάτι γι αυτά. Να πλαισιώσουν και να οργανώσουν καλύτερα τις υπηρεσίες τους, που καθήκον έχουν να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση. Ο Δήμος-που είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής μας-πρέπει να αξιοποιήσει και να εμπνεύσει όλο αυτό το προσωπικό που διαθέτει, ώστε το έργο που παράγεται να σημαίνει κάτι παραπάνω.

Οι πολίτες επίσης πρέπει να αντιληφθούν και αυτοί, ότι έχουν ευθύνες και πρέπει να τις αναλάβουν, μέσα σ αυτό το καινούριο πλαίσιο. Να πάρουν μέρος σε ενέργειες και δράσεις (εθελοντισμός, ανακύκλωση, φροντίδα της γειτονιάς, πολιτιστικές δράσεις, αλληλεγγύη). Να μην πετάξουν την ψήφο τους στον κουμπάρο, τον επιτήδειο που τους βοήθησε κάποτε, τον συνήθη ψηφοαποδέκτη τους. Η πόλη μας έχει ακόμη ελπίδες, να λύσει τουλάχιστον τα μεγάλα της προβλήματα, που απαιτούν όμως και την συμμετοχή μας.

Και τελευταίο. Θα είναι λάθος, οι μελλοντικοί υποψήφιοι να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία των δημοτικών εκλογών για να κάνουν πολιτικές διακηρύξεις του γενικού φάσματος, υποτιμώντας έτσι την δυνατότητα που τους δίνεται στο τοπικό πρόβλημα. Οι αναφορές στα μνημόνια, στις Μέρκελ και στους ¨τοκογλύφους”,ουσιαστικά αθωώνουν όλους εκείνους που διαχειρίσθηκαν ή θα διαχειρισθούν το μέλλον της πόλης.

Το παράδειγμα των 5 Δημάρχων ας είναι ο οδηγός μας.
Κανείς δεν έχει τις λύσεις στο τσεπάκι του. Η ειλικρίνεια και η συλλογικότητα είναι πάντοτε ο καλύτερος σύμβουλος. Ας τις ακούσουμε.

Σ.Σαρακενίδης