«Μεγαλώσαμε σε αυτά τα χώματα. Αναμνήσεις και βάσανα σε αυτά τα χώματα τα βιώσαμε. Αλλά η μητέρα πατρίδα ήταν κάτι το διαφορετικό για εμάς. Το μεγάλο Ελληνικό Έθνος ήταν κάτι το ξεχωριστό για εμάς. Πάντοτε εκεί βρεθήκαμε για να στήσουμε τα όνειρά μας και να θρέψουμε τις ελπίδες μας. Ο Δημιουργός χάρισε σήμερα μια ξεχωριστή χαρά και στις δύο πλευρές…
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ με πολλούς μας φίλους δημοσιογράφους που έχουν έρθει από Αθήνα και από Θεσσαλονίκη. Μην ανησυχείτε καθόλου, χτες ήμασταν εδώ, σήμερα είμαστε εδώ, και αύριο θα είμαστε πάλι μαζί σας! Όπου αυτό το έθνος έχει κάποια παρουσία, όπου έχει ένα ιστορικό παρελθόν, θα βρισκόμαστε και εμείς εκεί. Μακάρι να συνεχίζουμε την πορεία μας με ενότητα, ομοψυχία και εμπιστοσύνη. Εάν σήμερα βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη και επιθυμούμε και αύριο να βρισκόμαστε, τότε χρειάζεται να στηρίξετε δύο χαρακτηριστικά σας: πρώτον είμαστε μέλη του Ελληνικού Έθνους. Δεύτερον είμαστε ορθόδοξοι και μέλη της Χριστιανικής Κοινότητας. Αισθανόμαστε τιμή και περηφάνια που είμαστε Έλληνες και Χριστιανοί».

Αν αυτό ήταν το περιεχόμενο ομιλίας ενός Έλληνα Κωνσταντινουπολίτη υπουργού, στην ελληνική κοινότητα της Πόλης, πώς θα τη χαρακτηρίζαμε; Εθνικά υπερήφανη, ε; Με λίγο ίσως παραπάνω δόση εθνικοχριστιανικού οίστρου, αλλά πολιτικά ορθή, ε; Το ότι τους Έλληνες της Πόλης τους ονομάζουμε Έλληνες της Πόλης και όχι Τούρκους ορθόδοξους, πώς μας φαίνεται; Φυσιολογικό, ε; Άρα, γιατί μας ενοχλεί που ο Τούρκος υπουργός, Έλληνας με καταγωγή από την Κομοτηνή, που έφυγε στα 28 του από την Ελλάδα και πήρε την Τουρκική υπηκοότητα στα 31, χρησιμοποίησε την ίδια γλώσσα για τον εαυτό του και για όσους είναι ή αισθάνονται Τούρκοι και ζουν στη Θράκη;

Μα, θα πείτε, δεν είναι το ίδιο. Η Συνθήκη της Λωζάνης μιλάει για ΕΛΛΗΝΙΚΗ μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη αλλά για ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ μειονότητες στη Θράκη. Η μία προσδιορίζεται με εθνικό όρο, οι άλλες με θρησκευτικό. Σωστά. Μας ενόχλησε λοιπόν γιατί ο Μουεζίνογλου προσπαθεί να κάνει, με το στανιό, Τούρκους τους μουσουλμάνους Πομάκους, καθώς σε δική τους περιοχή μίλησε. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς: καμία συνθήκη του 1923 δεν είναι σε θέση να υπαγορεύσει σε έναν πολίτη το 2013, πώς θα αισθάνεται. Και ρωτάω: σηκώθηκε κανένας από το μουσουλμανικό ακροατήριο να πει: «τι είναι αυτά που λες; Εμείς δεν αισθανόμαστε Τούρκοι, είμαστε Έλληνες Πομάκοι και έτσι θέλουμε να παραμείνουμε!»; Κανένας. Γιατί; Αυτό θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Αυτό να συζητάμε. Γι’ αυτό να καταθέτουμε προτάσεις.

Αντίθετα, η κυβέρνηση ακολουθεί την κλασική ελληνική συνταγή: τσαμπουκαλήδικες κραυγές στο εσωτερικό, ραγιάδικοι ψίθυροι στο εξωτερικό, αν καταφέρουμε να αρθρώσουμε κουβέντα! Τι απάντησε στον Μουεζίνογλου ο Θρακιώτης Υφυπουργός Εξωτερικών; Έκανε κανένα διάβημα διαμαρτυρίας; Κατήγγειλε την τουρκική επιθετικότητα στα διεθνή fora; Όχι βέβαια! Έδωσε στα ΜΜΕ μια αστεία δήλωση: «Την ελληνικότητα της Θράκης κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Όσοι το κάνουν, να ξέρουν πως οι Έλληνες είναι έτοιμοι να τους κόψουν το χέρι!». Σιγά, ρε μοβόρε! Φέρε τη σφουγγαρίστρα να μαζέψουμε τα αίματα!

Δυστυχώς, ο κ. Γεροντόπουλος, όπως και οι προκάτοχοί του, όχι μόνο στρουθοκαμηλίζει στην απροκάλυπτη, από πλευράς Τουρκίας, αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Θράκης αλλά αμφισβητεί και το αυτονόητο: κανένα πρόβλημα δεν λύνεται όταν αγνοείς τα δεδομένα. Και τα δεδομένα, για τη μουσουλμανική μειονότητα, είναι τα παρακάτω, είτε μας αρέσουν είτε όχι:

1. Από την εποχή, κιόλας, της συνθήκης της Λωζάνης, οι Τούρκοι θέλησαν να προσεταιριστούν όλους τους Μουσουλμάνους της Θράκης. Ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι μπήκε στη συνθήκη μετά από επιμονή του Τούκου διαπραγματευτή Ριζά Νουρ Μπέη ο οποίος, πονηρός και διορατικός συνάμα, θέλησε να δημιουργήσει τουρκικό προγεφύρωμα με βάση τους 86.000 Μουσουλμάνους του 1923 και όχι τους Τουρκικής καταγωγής πολίτες που ήταν λιγότεροι από τους μισούς. Είναι γνωστή η επιμονή του Βενιζέλου στον όρο «μειονότητες» κι όχι «μειονότητα», για να γίνει σαφές ότι οι Τούρκοι μουσουλμάνοι ήταν η μία μόνο από αυτές. Από το 1990 οι προσπάθειες των Τούρκων έχουν ενταθεί. Η Τουρκία στέλνει καραβιές με λεφτά, χρηματοδοτώντας τους πάντες, επιδοτώντας τη χρήση της μαντίλας (!) και εξαγοράζοντας περιουσίες χριστιανών. Το Τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής και λειτουργεί απροκάλυπτα ως εμφανές πλέον ορμητήριο πρακτόρων και ουσιαστική Αρχή στη Θράκη.

2. Τους Πομάκους που είναι ο μισός περίπου πληθυσμός της μειονότητας κάναμε τα πάντα για να τους… εκτουρκίσουμε! Μέχρι την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, προτιμούσαμε ΕΜΕΙΣ να τους θεωρούμε Τούρκους, γιατί το γλωσσικό τους ιδίωμα έχει σλαβική προέλευση και το ΝΑΤΟ φοβόταν μήπως τους προσεταιριστεί η κομμουνιστική, τότε, Βουλγαρία! Βλέπετε, η Τουρκία ήταν στο ΝΑΤΟ και ήταν σύμμαχος… Σήμερα υπακούουμε πειθήνια στις επιταγές της μουσουλμανικής ηγεσίας, που δεν θέλει ούτε να ακούει τη λέξη Πομάκος. Το 1988 η Νομαρχία Ροδόπης εξέδωσε έναν οδηγό με τίτλο «Ροδόπη: η γη των θρύλων», στον οποίον υπήρχαν οι όροι Πομάκοι και Πομακοχώρια. Ξέρετε τι έγινε; Πολτοποιήθηκε μετά από τουρκικές πιέσεις! Την ίδια τύχη είχε, το 2004, οδηγός που εξέδωσε η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και έκανε το ίδιο «λάθος»! Μέχρι πομακικό τραγούδι από CD με συλλογή παραδοσιακών τραγουδιών της Θράκης αφαίρεσε ο Δήμος Σαπών, γιατί διαμαρτυρήθηκε το τουρκικό προξενείο! Ο Πομάκος, αν δηλώσει Πομάκος, εισπράττει την έχθρα των μουσουλμανικών αρχών και την περιφρόνηση των ελληνικών! Δηλώνει λοιπόν Τούρκος και έχει το κεφάλι του ήσυχο!

3. Τα θέματα της μειονότητας τα «ρυθμίζει» ένα απαρχαιωμένο και περίπλοκο από τη θέσπισή του νομικό καθεστώς (Σύμβαση του 1881 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, νόμος ΑΛΗ/1882, Συνθήκη των Αθηνών, νόμος 2345/1920, Συνθήκη των Σεβρών, Συνθήκη της Λωζάνης) που έχει γίνει ακόμα πιο περίπλοκο από τις διοικητικές αυθαιρεσίες και της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς. Μάλιστα, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για διακρίσεις εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας και παράβαση των συνθηκών.

4. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία εφαρμόζεται η σαρία. Στην ίδια την Τουρκία έχει καταργηθεί από το 1926! Ο μουφτής είναι και θρησκευτικός ηγέτης και δικαστής, ειδικά σε περιπτώσεις οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου. Η ύπαρξη δύο πλαισίων δικαίου δημιουργεί τραγελαφικές καταστάσεις και αφήνει πολλά κενά, αν π.χ. ένας διάδικος επιλέξει το Ελληνικό Δίκαιο και ο άλλος τη σαρία! Είναι ασύμβατη επίσης με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο: δύο τσιγγανόπουλα 13 και 14 ετών θεωρούνται παντρεμένα στη Θράκη, αλλά ανύπαντρα, ως ανήλικα, οπουδήποτε αλλού! Σύμφωνα με τη σαρία, το αγόρι παίρνει διπλάσιο μερίδιο κληρονομιάς απ’ ό,τι το κορίτσι. Τι θα συμβεί (όχι μόνο σε νομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο) αν ένα κορίτσι διεκδικήσει ίσο μερίδιο στα ελληνικά δικαστήρια; Την κατάσταση μπερδεύει ακόμα περισσότερο η ύπαρξη, από το 1990, δύο μουφτήδων: αυτού που εκλέγεται (με διαβλητές και ύποπτες διαδικασίες) από την κοινότητα κι αυτού που διορίζεται από τις Ελληνικές αρχές!

5. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη Θράκη ως προκεχωρημένο φυλάκιο του Νεοοθωμανισμού. Προσπαθεί να μετατρέψει τη θρησκευτική μειονότητα σε εθνική και να αποκτήσει, σε διεθνές επίπεδο, δικαίωμα λόγου για τις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Στη νότια Βουλγαρία ζουν περίπου 800.000 τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι και η Τουρκία θέλει να τους συνενώσει με τους μουσουλμάνους της Ελλάδας, σχηματίζοντας μία περιοχή Τούρκων με μελλοντικό στόχο την «κοσσυφοπεδοποίησή» της. Στο εσωτερικό, με δέλεαρ τις μειονοτικές ψήφους, η Τουρκία χρησιμοποιεί τα ελληνικά κόμματα για να περνάει την πολιτική της. Ακόμα και όταν οι πολιτικοί κάνουν «ανοίγματα» δίνοντας το χρίσμα σε περιπτώσεις όπως των Καραχασάν και Μουσταφάογλου, η τουρκική διπλωματία, πολύ σύντομα, μεταμορφώνει αυτές τις «μετριοπαθείς» φωνές σε μουεζίνηδες του τουρκικού επεκτατισμού.

6. Σήμερα η Τουρκία, παρά τις πρόσφατες αναταραχές, και παρότι χρεοκοπημένη πριν από 13 χρόνια, είναι στους G20, μια περιφερειακή υπερδύναμη και εμείς ο παρίας της Ευρώπης. Όσο για την «ισορροπία» στρατιωτικών δυνάμεων, πολεμικής βιομηχανίας και επιχειρησιακών δυνατοτήτων των δύο χωρών, καλύτερα να μην το θίξουμε, μέχρι να βρούμε χρήματα να αγοράσουμε βλήματα και βενζίνη για τα άρματά μας, τη στιγμή που η Τουρκία ολοκλήρωσε την παραγωγή αεροσκάφους κατασκευασμένου αποκλειστικά από την ίδια. Μόνον η ιδιότητά μας ως μέλος της Ε.Ε. την εμποδίζει από το να μας κάνει μια χαψιά. Να είναι σίγουροι όσοι θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν για το «ξεμπρόστιασμα» της γύμνιας μας ότι οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες αυτό το ξέρουν πολύ καλά, και με πολλές λεπτομέρειες…

7. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, δημιουργώντας ομάδες πίεσης και στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών χωρών. Στο όχι μακρινό μέλλον, θα επηρεάζουν την κατεύθυνση της εξωτερικής τους πολιτικής.

8. Η Τουρκία είναι το εφαλτήριο για εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες από μουσουλμανικά κράτη που διοχετεύονται στην Ελλάδα, με την ανοχή, αν όχι την υποστήριξη, των τουρκικών αρχών. Επίσης, αρνείται να δεχθεί επαναπροώθηση μεταναστών στο έδαφός της, παρά τη διμερή συμφωνία που έχει υπογράψει με τη χώρα μας, με τον απίστευτο ισχυρισμό ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδείξει ότι όσοι π.χ. συνελήφθησαν περνώντας τον Έβρο, προήλθαν από την Τουρκία! Αυτό το στοιχείο μολονότι άσχετο φαινομενικά με τη μειονότητα της Θράκης έχει μακροπρόθεσμη στόχευση: αυξάνει τον αριθμό των μουσουλμάνων που ζουν εδώ. Θυμίζουμε ότι το όριο του 3% στις εθνικές εκλογές μπήκε για να εμποδιστεί η λειτουργία αμιγώς μουσουλμανικού κόμματος στην Ελλάδα.

Υπάρχουν όμως και άλλα δεδομένα, που πηγάζουν από τη γνώση της λειτουργίας των κοινωνιών και τον κοινό νου:

Δεν είναι δυνατόν να αλλάξεις τα έθιμα και την εσωτερική οργάνωση μιας κοινότητας χωρίς να το θέλει η ίδια. Ό,τι αισθάνεσαι αυτό είσαι! Κάθε βίαιη, έξωθεν, επιβολή δημιουργεί δυνάμεις αντίδρασης, που φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Αυτό που θα προτείνεις πρέπει να είναι καλύτερο, και με άμεσα αποτελέσματα, από αυτό που ήδη υπάρχει.
Καμία κομματική μικροπολιτική δεν είναι σε θέση να χειριστεί ένα εθνικό πρόβλημα.
Οι λύσεις σε τόσο πολυσχιδή ζητήματα πρέπει να είναι συμβιβαστικές και θέλουν σχεδιασμό σε βάθος χρόνου.
Στη διεθνή πολιτική παίζουν ρόλο ΜΟΝΟΝ η δύναμη, το συμφέρον και οι ισορροπίες. Ούτε το ηθικό, ούτε το ιστορικώς δίκαιο, ούτε οι συναισθηματικές γλυκεράτζες με τις οποίες έχουμε συνηθίσει να βαυκαλιζόμαστε από την εποχή που περιμέναμε τον Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι. Οι Τούρκοι το ξέρουν. Εμείς, καθόλου.
Απ’ όλα αυτά τα δεδομένα, τόσα χρόνια δεν λάβαμε υπόψη τίποτε! Η κοντόφθαλμη, μικρόψυχη, χωρίς ίχνος στρατηγικής, μικροπολιτική που εφαρμόσαμε στη Θράκη έσπρωξε τους Έλληνες μουσουλμάνους στην αγκαλιά της Άγκυρας. Ποτέ δεν είχαμε εθνική στρατηγική στο μειονοτικό αλλά και στα ελληνοτουρκικά που να την υπηρετούν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις. Απέναντι στη δαιμόνια, επίμονη και κατά κανόνα στρεψόδικη τουρκική διπλωματία, απέναντι στις ιδιοφυΐες του Γκιούλ και του Νταβούτογλου, αντιπαρατάξαμε τις ανεκδοτολογικές περιπτώσεις του φον Δρούτσα και του Δημητρίου του Μεγαλοπρεπή. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τακίμιαζαν με τη μουσουλμανική κοινότητα ανάλογα με το πόσες ψήφους θα εξασφάλιζαν στις εθνικές εκλογές. Και φυσικά, έπεφταν, αφελώς, θύματα των χειρισμών της Άγκυρας.

Τα ξέρουμε όλα αυτά αλλά δεν τα λέμε. Ακόμα και η σχετική ειδησεογραφία «θάβεται». Γιατί πάντα η υποκρισία και η εθελοτυφλία ήταν το χαρακτηριστικό της πολιτικής μας, εσωτερικής και εξωτερικής. Γιατί η έννοια του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού μάς είναι παντελώς άγνωστη. Γιατί οι πολιτικοί μας σκέφτονται τις επόμενες εκλογές – αν όχι τις επόμενες δημοσκοπήσεις – και ποτέ τις επόμενες γενιές.

Είναι προφανές ότι μια εθνικά επωφελής πολιτική στην περιοχή θα πρέπει να έχει τρία πεδία αναφοράς: α) τη μουσουλμανική μειονότητα, β) την Τουρκία γ) τη διεθνή πολιτική σκηνή. Φυσικά, το θέμα δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα άρθρο, όπως αυτό. Όμως, μερικές σκέψεις, ειδικά σε ζητήματα χειρισμού της μουσουλμανικής μειονότητας, μπορεί να είναι χρήσιμες. Λυπάμαι που δεν συνάδουν ούτε με τις κραυγές των Ελληναράδων ούτε με τους ψιθύρους των Νενέκων της εθνικής μειοδοσίας.

Οι μουσουλμάνοι είναι αυτό που αισθάνονται. Όσοι αισθάνονται Τούρκοι, δεν πα’ να λένε ό,τι θέλουν οι συνθήκες της Λωζάνης και των Σεβρών, θα είναι και θα συμπεριφέρονται, αυτή η γενιά τουλάχιστον, ως Τούρκοι. Εμείς θέλουμε να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία, να αισθάνονται και να λειτουργούν ως Έλληνες τουρκικής καταγωγής όπως, ας πούμε, ο Τζων Πάπας αισθάνεται Αμερικανός ελληνικής καταγωγής, σωστά;

Αυτό γίνεται μόνο με πολιτική μη διακρίσεων ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις και τις ίδιες ευκαιρίες με κάθε άλλον Έλληνα πολίτη. Όμως μέχρι τώρα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Τους συμπεριφερόμαστε από τη μια ως πολίτες β’ κατηγορίας και ως οιονεί κράτος εν κράτει, ενώ ως αντιστάθμισμα τους δίνουμε νομοθετικά προνόμια με σκανδαλώδη εύνοια σε βάρος των μη μουσουλμάνων. Ο νόµος για την ποσόστωση εισόδου µουσουλµάνων φοιτητών στα ΑΕΙ & ΤΕΙ είναι ενδεικτική περίπτωση λάθους:

Το σύμπτωμα, όχι το πρόβλημα, ήταν ότι λίγοι μουσουλμανόπαιδες και πολύ λιγότεροι Πομάκοι εισάγονταν στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας. Το ουσιαστικό πρόβλημα ήταν το παρανοϊκό εκπαιδευτικό σύστημα σε Δημοτικό και Γυμνάσιο – Λύκειο στην περιοχή. Τα παιδιά των Πομάκων ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να «μαθαίνουν» τρεις γλώσσες: τη μητρική Πομακική, τα Τουρκικά που ουδέποτε μιλούσαν οι γονείς τους και τα Ελληνικά. Αποτέλεσμα είναι να μην έχουν επαρκή γνώση της Ελληνικής και να ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ να παρακολουθήσουν πανεπιστημιακά μαθήματα στα οποία θα χρειαστούν και 4η, την αγγλική. Οι περισσότεροι παρατούν το σχολείο πολύ νωρίτερα. Ο Γ. Παπανδρέου, ως Υπουργός Παιδείας το 1996, που είδε τα στοιχεία, πήρε (ακόμα) μία βλακώδη απόφαση. Αντί να ενισχύσει την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και γενικότερα της ημετέρας Παιδείας, ώστε να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα σε κάποια χρόνια (τι να κάνουμε; – υπάρχουν προβλήματα που από τη φύση τους δεν λύνονται εδώ και τώρα…) βρήκε την ευκολία της ποσόστωσης: το 0,5% των εισακτέων θα είναι μουσουλμάνοι! Έτσι, οι νέοι μουσουλμάνοι της Θράκης, έρχονται σε επαφή, τσάτρα πάτρα, με την τριτοκοσμική και απόλυτα διεφθαρμένη… ημετέρα Παιδεία, και εντάσσονται στον μηχανισμό των κομματικών νεολαιών για να περνάνε τα μαθήματα, αποφοιτώντας με εντελώς ανεπαρκείς γνώσεις αλλά εξπέρ στην εκμετάλλευση των μικροκομματικών ελληνικών συμφερόντων στα οποία, οι εκκολαπτόμενοι ως μειονοτικά στελέχη, κάνουν διδακτορικό στην Τουρκία. Προφανώς, το επίπεδο των υπηρεσιών που παίρνει ο πολίτης από τον γιατρό π.χ. που εισήχθη με ποσόστωση και αποφοίτησε με κομματικό «σπρώξιμο» δεν ενδιαφέρει κανέναν! Ταυτόχρονα αδικούνται κατάφωρα οι χριστιανοί μαθητές που με πολύ ψηλότερη βαθμολογία από τον μουσουλμάνο γείτονά τους αποκλείονται από την Ανώτατη Εκπαίδευση. (Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει, αν δεν υπήρξε, και το λαμόγιο – Έλληνας που ασπάζεται, πρόσκαιρα ενδεχομένως, τον ισλαμισμό για να μπει με ποσόστωση!) Ως επιστέγασμα του αλισβερισιού των κομματικών με τη μειονότητα είναι ο διορισμός στο Ελληνικό Δημόσιο, μουσουλμάνων που δεν μιλάνε καθόλου ελληνικά!

Προσθέστε στο παραπάνω το 20% μόνο που πληρώνει ο Μουσουλμάνος για πρόστιμο νομιμοποίησης αυθαιρέτου σε σχέση με τον Χριστιανό (νόμος Β. Βενιζέλου, ποιου άλλου!) την πλήρη απουσία ελέγχων στο πόθεν έσχες φυσικών προσώπων και στην οικονομική δραστηριότητα μουσουλμανικών επιχειρήσεων, καθώς «μεροκαματιάρηδες» μουσουλμάνοι αγοράζουν ακίνητη περιουσία που εμφανώς δεν έχει καμία σχέση με τα εισοδήματά τους, την έως και ύποπτη αδιαφορία στη δράση της σφηκοφωλιάς του Τουρκικού Προξενείου, στην τρομοκρατία των γκρίζων λύκων που έχουν εισρεύσει στην περιοχή και απειλούν και Χριστιανούς και Πομάκους, στη δράση των ψευτο – μουφτήδων, και θα καταλάβετε γιατί οι ακραίες ενθικιστικές ιδέες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε όλο και μεγαλύτερα στρώματα πληθυσμού.

Καμία αδικία δεν θεραπεύεται με άλλη αδικία. Τι έπρεπε να γίνει; Ενίσχυση της ελληνικής εκπαίδευσης και τόνωση της ελληνικής συνείδησης. Ισότητα παντού! Διακρίσεις πουθενά! Ευκαιρίες σε όλους! Τρόποι υπάρχουν πολλοί και έχουν προταθεί από τους σοβαρούς και των δύο πλευρών που δεν τους αρέσει να γίνονται διελκυστίνδα ανάμεσα στους ανόητους της Αθήνας και τους πονηρούς της Άγκυρας. Αυτό όμως θέλει χρόνο, ειλικρινείς και σοβαρούς ανθρώπους που μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στον καχύποπτο, μετά από όσα τράβηξε, μουσουλμανικό πληθυσμό. Δηλαδή χρειάζεται ΣΟΒΑΡΟ ΚΡΑΤΟΣ!

Μπορεί π.χ. η σαρία να είναι καραμπινάτος αναχρονισμός και αντίθετη με κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως τι θα πεις στον Έλληνα Μουσουλμάνο που πήγαινε στον μουφτή και σε ένα πρωί η υπόθεσή του έληγε; «Κάνε αγωγή στο ελληνικό δικαστήριο, πάρε ημερομηνία πρωτόδικης εκδίκασης το 2017, με κανα-δυό αναβολές περίμενε να εκδικαστεί το 2019, να καθαρογραφεί η απόφαση το 2020, κι αν υπάρξει και έφεση, καλό κουράγιο μέχρι το 2030;».

Μια Δικαιοσύνη αυτοακυρωμένη μόνο και μόνο λόγω του εφιαλτικά αργού χρόνου απονομής της (για να μην μιλήσουμε για θέματα ηθικής και ανεξαρτησίας…) πώς θα αντικαταστήσει ένα άλλο, προβληματικό επίσης, σύστημα;

Ένα κράτος εχθρικό και πρόστυχο προς τον «κανονικό» Έλληνα πολίτη, πώς περιμένουμε να γίνει «γοητευτικό» για τον Τούρκο ή Μουσουλμάνο Έλληνα, όπως θέλετε πείτε τον;

Μια Δημόσια Διοίκηση ανίκανη, αναποτελεσματική και μισητή στο σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας, πώς μπορεί ξαφνικά να αποκτήσει δεξιοτεχνικές ικανότητες και ευαισθησία στον χειρισμό της μειονότητας;

Άρα, η επανίδρυση (κανονική όχι καραμανλική…) του κράτους είναι βασική προϋπόθεση για τη λύση κάθε χρονίζοντος προβλήματος. Ουσιαστικά είναι προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωσή μας. Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε και να βάλουμε «τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων», όχι όμως για να ξαναερεθίσουμε το τραύμα. Αλλιώς, ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να πει, όπως ο Μπέργκμαν, για την πορεία θανάτου μιας χώρας που κάποτε έσφυζε από ζωή και δημιουργικότητα. Πείτε με αφελή, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν δέχονται να πρωταγωνιστήσουν σε μια εκδοχή αλά Ελληνικά του «Κραυγές και ψίθυροι». Και αυτοί δεν προσδιορίζονται από το θρήσκευμα, αλλά από την ποιότητα που έχουν ως πολίτες, σε όποια μειοψηφία ή πλειοψηφία κι αν ανήκουν.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ την Περιφερειακή Οργάνωση Θράκης της «Δημιουργίας» για την πολύτιμη πληροφόρηση.

*Ο Θάνος Τζήμερος είναι ο Ιδρυτής της πολιτικής κίνησης «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΞΑΝΑ!»
πηγή: www.protagon.gr