“ Οι ναζί επιτελούν άψογα τον πρώτο τους ρόλο στο πλαίσιο της στρατηγικής της έντασης και η αριστερά όπως και ο λαός πέφτουν στην παγίδα που τους έχει στήσει η ολιγαρχία με εκκωφαντικό τρόπο ”

Ό,τι συμβαίνει σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή και τη δήθεν- με τα μέχρι σήμερα δεδομένα- προσπάθεια εκκαθάρισής της έχει προβλεφθεί ήδη από καιρό. Οι ναζί επιτελούν άψογα τον πρώτο τους ρόλο στο πλαίσιο της στρατηγικής της έντασης και η αριστερά όπως και ο λαός πέφτουν στην παγίδα που τους έχει στήσει η ολιγαρχία με εκκωφαντικό τρόπο. Αν μάλιστα οι μνημονιακοί αποφασίσουν να κλείσουν πιο γρήγορα και ασφυκτικά την παγίδα θα δούμε και προκήρυξη εκλογών υπό την πίεση- υποτίθεται- της Χρυσής Αυγής.

Εκλογές ενόψει των οποίων, όπως άλλωστε ήδη γίνεται, οι μνημονιακές δυνάμεις μαζί με την κυρίαρχη μιντιακή προπαγάνδα θα κάνουν τα εξής:

Πρώτον θα αποσυνδέουν τα μνημόνια από τον κίνδυνο δημοκρατικής εκτροπής αλλά αντίθετα θα τα υπερασπίζονται ως το μόνο δρόμο ομαλότητας και άρα υπεράσπισης της δημοκρατίας. Ο καταλύτης του κοινωνικού εκφασισμού θα εμφανίζεται ως αντίπαλός του δηλαδή.

Δεύτερον, η αριστερά και εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ θα καλούνται να ενταχθούν στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο, παραμερίζοντας την πρωτεύουσα αντίθεση μνημόνιο- εξάρτηση- νεοφιλελευθερισμός από τη μια και αντιμνημόνιο- αντινεοφιλελευθερισμός- κοινωνική απελευθέρωση από την άλλη.

Την ίδια στιγμή βέβαια η θεωρία των δύο άκρων θα επαναλαβάνεται διαρκώς από την ακροδεξιά ομάδα Σαμαρά, έτσι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να αιμορραγεί και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδεικνύει την αντιμνημονιακή του στάση θα τον καταγγέλλουν ως διασπαστή του δημοκρατικού τόξου. Όποτε θα προσχωρεί σε αυτό θα χάνει τη ριζοσπαστική και αντισυστημική ψήφο ακόμα περισσότερο. Παράλληλα, το ΚΚΕ που ούτως ή άλλως είναι αποδυναμωμένο παρότι θα κερδίζει, αυτά του τα κέρδη θα είναι ελεγχόμενα και μικρής αξίας.

Τρίτον, στη βάση των δύο παραπάνω ο Σαμαράς θα προβάλλεται ως δύναμη σταθερότητας. Το δίλημμα Καραμανλής ή τανκς θα επανέλθει σε γκροτέσκα και χυδαιότερη μορφή. Θα κλιμακωθεί μάλιστα και μετεκλογικά. Αν η Χρυσή Αυγή αναδειχθεί σε τρίτο κόμμα όπως είναι πιθανό, έχοντας μάλιστα καρπωθεί τμήμα της λεγόμενης “αντισυστημικής” ψήφου, οι συστημικές δυνάμεις θα καλέσουν το ΣΥΡΙΖΑ σε συγκρότηση μεγάλου συνασπισμού. Σε αυτήν την περίπτωση, οι πιέσεις που θα ασκήσει το κατεστημένο στο ΣΥΡΙΖΑ- και που πολύ πιθανά θα συνοδεύονται από προβοκάτσιες- θα είναι τεράστιες και θα έχουν ως στόχο είτε τη σταδιακή εξαφάνιση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ είτε την άμεση διάσπασή του.

Το σενάριο είναι δελεαστικό για μια κυβέρνηση που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει τίποτα θετικό μπροστά της δεδομένης και της κατάστασης στη Γερμανία αλλά και για τη Χρυσή Αυγή που διατηρεί υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά και ταυτόχρονα “τσιμεντώνει” τους οπαδούς της. Δυστυχώς, η αριστερά- και μαζί με αυτήν ο λαός- πληρώνει τον προκαταβολικό πολιτικό “αφοπλισμό” της. Δηλαδή, την προσχώρηση στο πεδίο του αντιπάλου. Η αδυναμία της να κάνει μαζική δουλειά βάσης που θα δημιουργούσε ένα νέο μεγάλο κοινωνικό μπλοκ αλλαγής, η ενασχόλησή της με κινήσεις ομάδων στελεχών που έχουν μηδενική απήχηση, η έλλειψη ριζοσπαστικής μεταβατικής πολιτικής εξόδου από την κρίση και καθαρού στρατηγικού στόχου σε αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό και το άγχος κεντρώας “νομιμοποίησης” που έχει καταλάβει τα στελέχη του κόμματος συνιστούν τις αιτίες για τα κομβικά προβλήματα του χώρου: αφενός την έλλειψη μιας ισχυρής, συλλογικής, αριστερής ταυτότητας για την κοινωνική πλειοψηφία, ώστε να ξεπεράσει η αριστερά το στάδιο της αναγκαστικής ψήφου σε μαζική κλίμακα και αφετέρου την αδυναμία των κινημάτων και των μαζικών χώρων, που θα μπορούσε να αντισταθμίσει τη μιντιακή προπαγάνδα.

Τα δύο αυτά κομβικά προβλήματα αναφύονται σήμερα: το αντιφασιστικό κίνημα δεν έχει κατακτήσει την ωριμότητα και τη διάρκεια που θα το μετέτρεπε σε αντινεοφιλελεύθερο και αντιφασιστικό κίνημα με πολιτική και κοινωνική ηγεμονία.

Αντίθετα, η ακροδεξιά του Σαμαρά προχωρά σε εσωτερικές διευθετήσεις- λιγότερο ή περισσότερο έντονες- με τη ναζιστική εκδοχή ακροδεξιάς. Σύντομα θα φανούν τα όρια αυτής της διένεξης. Η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δε θα εκκαθαριστεί αλλά αντίθετα θα κληθεί να διαδραματίσει αν χρειαστεί και το δεύτερο ρόλο της, αυτόν της ευθείας επίθεσης στη δημοκρατία. Η παγίδα για το λαό και για την αριστερά κλείνει. Προσοχή: τα λάθη και οι αστοχίες δε συγχωρούνται τέτοιες ώρες.

www.periodista.gr