Σε… Γη της Επαγγελίας έχει εξελιχθεί ο τόπος μας για το παραεμπόριο, που μέρα με τη μέρα αποκτά εκρηκτικές διαστάσεις…..
Η πάταξη του παραεμπορίου θα έπρεπε να είναι η θεμελιώδη υποχρέωση του κράτους, λένε οι απελπισμένοι επιχειρηματίες….

Συσκέψεις επί συσκέψεων, προτάσεις ανεφάρμοστες, κραυγές απόγνωσης σε ώτα μη ακουώντων και «Ο Θάνατος του Εμποράκου»,κόβει τα περισσότερα εισιτήρια στην καθημερινή ταινία φρίκης, το βράδυ στις 9.00 μμ……

Χιλιάδες προϊόντα, αμφίβολης προέλευσης, χαμηλής ποιότητας κατακλύζουν τις γειτονιές και τις πλατείες, σε μια συναλλαγή περίεργη που επικροτεί το άνομο, έναντι του νόμιμου και πολλαπλασιαστικά ωφέλιμου για την κοινωνία….Ξέφραγο αμπέλι η Ελλάς, επιτρέπει την διέλευση και αγοράζει σε φθηνή τιμή σόμπες, φάρμακα, ποτά, ξύλα, ιατρικές και τεχνικές υπηρεσίες, πετρέλαιο, είδη διατροφής, ναρκωτικά, λευκή σάρκα……Ταυτόχρονα πουλάει φθηνά, αεροδρόμια, μαρίνες, νησιά, κλπ …και ω αλλοίμονο, ακόμη και την μνήμη μας!
Πάρε κόσμε…. όλα είναι τζάμπα (!!!)
Έτσι και αλλιώς, τζάμπα είναι και τα όνειρα, τζάμπα και οι προσδοκίες, τζάμπα και τα λόγια, τζάμπα και οι Ελπίδες…
Ζητήσαμε ποτέ απολογισμό των λόγων και των έργων, που ευκόλως λέγονται, για να ηρεμούν κάποιοι την συνείδησή τους, ότι έπραξαν τα δέοντα για την Πατρίδα;;;;;
Σταγόνες ιδρώτα κόβουν τον Έλληνα νόμιμο επιχειρηματία, που έμαθε να κολυμπά  χωρίς «μπρατσάκια»,τόσα χρόνια μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα αναποτελεσματικών αναπτυξιακών δομών και αποφάσεων…..Ήρωα θα τον έλεγε κανείς, που καθημερινά ρίχνοντας το τάλιρο στον αέρα περιμένει το καλό ή κακό όνειρο του κάθε υπεύθυνου  που ξυπνά και  αποφασίζει για την μοίρα της επιχείρησής του και της Πατρίδας γενικότερα…
Λύγισαν όμως,…ακόμη και αυτοί, οι λίγοι εναπομείναντες!!!!
Τι κι αν φωνάζουν κάποιοι πως κάθε ευρώ, που κινείται παρανόμως και καταλήγει στις τσέπες των παραεμπόρων, το στερούμαστε από την υγεία μας, από την εκπαίδευσή μας, από την σύνταξή μας και την ασφάλειά μας…. Η σκληρή καθημερινότητα επιβίωσης από την μια και η έλλειψη συλλογικής αντιμετώπισης κρίσεων από την άλλη, δημιούργησε τους ατέλειωτους «επαναστάτες του καναπέ»…..
Ψάχνουμε τον «ηγέτη»,τον «Μεσσία»,τον «υπεράνθρωπο» για να εφαρμόσει τι;
Να εφαρμόσει τους Νόμους!!!!!!!!
Προφανώς, μας περισσεύουν τα 2δις ευρώ που χάνονται κάθε χρόνο από τα βόρεια σύνορά μας και δεν μας κοστίζει τίποτε βρε αδελφέ,  όταν περικόπτονται συντάξεις,  μισθοί, παροχές, επιδόματα, επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις και ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ!!!!
Άλλωστε, το γνωστό μότο:<<…Εγώ θα σώσω την Ελλάδα;;;;>>, πιπιλίζεται ανάμεσα στα διαλλείματα του Σουλεϊμάν και του facebook….

Μεγάλωσα μέσα σε μια μικροαστική οικογένεια, που η μάνα μου, μου έλεγε συνέχεια: Δεν υπάρχει δεν μπορώ…Υπάρχει: «Δεν Θέλω»….

Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν το σύστημα ( έτσι το λέμε για να μην θίγουμε πρόσωπα και πράγματα και για να έχουμε και την πισινή για το «αύριο»…),είναι ανίκανο ή δεν θέλει να δώσει λύση σε αυτή τη διαιώνιση της Λερναίας Ύδρας που λέγετε «παραεμπόριο»,το οποίο δημιουργεί αφενός αθέμιτο ανταγωνισμό και αφετέρου
προκαλεί τεράστιες απώλειες στα έσοδα του Κράτους και πλήττει καίρια τον επιχειρηματικό και εμπορικό κόσμο …..
Διότι άλλη θέση δεν υπάρχει!!!!

Αν είναι ανίκανο…ας προσέχαμε!!!
Αν δεν θέλει;;;;;;…Τα πράγματα, είναι πολύ χειρότερα από τα πιο τρελά σενάρια   συνομωσιολογίας….

Εξαιρέσεις του  Ελληνικού δημοσίου, έχουν όλη την καλή πρόθεση να βοηθήσουν…Ο ασθενής όμως απέθανε….Γιατί;;;;; Γιατί άργησε να χτυπήσει το ξυπνητήρι!!!!!

Τραγικό;;;;; Ναι!!!!
Αληθινό;;;; Ναι, δυστυχώς!!!!
Παλεύουμε, μόνοι;;;;; Ίσως………..
Υπάρχει λύση;;;; Ναι, ευτυχώς!!!!!!

Δεν χρειάζεται να ανοίξουμε την Πάπυρος Λαρούς για να κάνουμε τα αυτονόητα, για να διεκδικήσουμε ένα υγιές μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας, για να έρθει το χαμόγελο πάλι στα χείλη μας, για να ανοίξουν πάλι οι αγκαλιές μας…. .Χρειάζεται θάρρος, αποφασιστικότητα και συμμετοχή……..

«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»
( Νίκος Καζαντζάκης)