Aπό το tvxs.gr
Υπάρχουν πολλές αναλογίες. Όπως και τότε έτσι και τώρα, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αισθάνεται χαρά, ανακούφιση και εθνική υπερηφάνεια. Μόνο μια μικρή μειοψηφία φοβάται, βασικά μήπως χάσει όσα μπόρεσε να κερδίσει στην διάρκεια της καταστροφής. Είναι αυτοί που συμβιβάστηκαν ή παραδόθηκαν χωρίς να δώσουν την παραμικρή μάχη. Και ακριβώς για αυτό το λόγο η αριστερά βρέθηκε, τότε και τώρα, να έχει μαζί της την μεγάλη πλειοψηφία, να υποστηρίζεται από ανθρώπους που δεν είχαν διανοηθεί ούτε να την ψηφίσουν.
Μήπως είναι παρατραβηγμένη η σύγκριση με το 1944; Σκεφτείτε το αποτέλεσμα, αν από την παρακάτω ανάρτηση στελέχους της ΝΔ αντικαταστήσουμε την λέξη τοκογλύφοι με την λέξη μαυραγορίτες:
«Βάστα Ρόμελ» εύχονταν τότε οι μαυραγορίτες στον Γερμανό στρατηγό, ώστε να προλάβουν να αγοράσουν σπίτια ή κορίτσια για ένα μπουκάλι λάδι. «Γερά Γερούν» απευθυνόταν μέσω facebook στον Ντάισελμπλουμ το υψηλόβαθμο στέλεχος του Ποταμιού, το οποίο διαμαρτύρεται κιόλας γιατί δεν μπήκε στην κυβέρνηση: φανταστείτε τον Βαρουφάκη να συγκρούεται με τον εκπρόσωπο των δανειστών και στελέχη του κυβερνητικού εταίρου να υποστηρίζουν τον Ολλανδό υποστηρικτή της τρόικας. Αν δεν είχε διαλυθεί σε λιγότερο από μια εβδομάδα, η κυβέρνηση θα είχε γίνει περίγελος.
Υπάρχουν κι άλλες αναλογίες. Οι συνεργάτες των Γερμανών τότε, οι νεοναζί σήμερα, που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, αν ο ξένος παράγοντας αποφασίσει να επέμβει. Για να μην μιλήσει κανείς για τους τροτσκιστές, που έβαζαν τότε στο ίδιο τσουβάλι τον ΕΑΜ- ΕΛΑΣ -και το τότε ΚΚΕ- με τους εχθρούς του.
Αυτό που βασικά διαφέρει είναι το είδος των όπλων. Τότε ήταν τα βρετανικά στρατεύματα και αεροπλάνα του στρατηγού Σκόμπι, τώρα είναι αυτά με τα οποία φοβέριζε πρόσφατο άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt: «Εν τέλει οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο έχουν καλύτερα “χαρτιά’: Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει μία μαζική απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζές της, ούτε μπορεί ο Τσίπρας να δανειστεί χρήματα από τις κεφαλαιαγορές για τις ακριβές προεκλογικές του υποσχέσεις».
«Με τις δηλώσεις τους οι υπουργοί (του ΣΥΡΙΖΑ) γκρέμισαν την Αγορά»,επαναλάμβανε σαν ηχώ ο Αδωνις Γεωργιάδης, που είχε προαναγγείλει την αποχώρηση του ίδιου και των καταθέσεων του από την Ελλάδα αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έφυγε προφανώς γιατί, ακριβώς εβδομήντα χρόνια μετά, και αυτός και ο Σαμαράς και οι εκπρόσωποι μιας αστικής τάξης που ποτέ δεν μπόρεσε να αποκτήσει εθνική συνείδηση, ελπίζουν ότι ο σύγχρονος στρατηγός Σκόμπι θα έρθει και θα τους σώσει.
