Να δηλώσω κάτι ευθύς εξ αρχής: Δεν έχω κάνει ποτέ χρήση ναρκωτικών. Και δεν αισθάνθηκα -ευτυχώς ποτέ- την ανάγκη να το κάνω. Θεωρώ ότι το να ζεις νηφάλιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χαίρεσαι το δώρο της ζωής και όλα όσα αυτή φέρνει, καλά και κακά. Πέρα λοιπόν από κάποιες τζούρες από παρεΐστικα τσιγαριλίκια, ουδεμία άλλη σχέση έχω με τη χρήση και σε καμία περίπτωση δεν την υπερασπίζομαι.

Διαβάζω για την αστυνομική επιχείρηση πάλι στην Κρήτη και ξανααναρωτιέμαι όμως: Ως πότε αυτή η κατάσταση με την καλλιέργεια κάνναβης; Ως πότε οι λογής απαγορεύσεις θα γεννούν μαφίες; Και πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να φτιάξουμε μηχανισμούς ελέγχου και εφαρμογής νόμων; Διότι αυτό καθιστά ένα κράτος συντεταγμένο και χρήσιμο στην ύπαρξή του.

Να πάρουμε την πραγματικότητα; Ας προσπαθήσουμε:

1. Είναι ψέμματα ότι ένα σωρό κόσμος καπνίζει “μαύρο” για το κέφι του περιστασιακά, στο σπίτι του, σε παρέες, σε ιδιωτικούς κυρίως χώρους, μη βλάπτοντας περαιτέρω κανέναν και προμηθευόμενοι τον “καπνό” τους με παράνομους, αναγκαστικά τρόπους;

2. Είναι ψέμματα ότι ένα σωρό σχετικοί άνθρωποι με το αντικείμενο, έχουν ισχυριστεί ότι η χρήση κάνναβης δεν οδηγεί αναγκαστικά σε χρήση πρέζας, ηρωίνης, κοκαΐνης και τα συναφή, όταν δεν συμβαίνει σε καθεστώς καθολικής απαγόρευσης; (κοινός διάλογος έμπορα-πελάτη: Μαύρο δεν έχω φίλε μου, υπάρχει έλλειψη, άσπρο άμα θές ναι..).

3. Είναι ή όχι αλήθεια ότι στην Ολλανδία έχουν μειωθεί οι θάνατοι από “σκληρά” ναρκωτικά από την ίδρυση των coffee shops και την ελεγχόμενη σε αυτά χρήση χασίς;

4. Είναι γεγονός ή όχι ότι η Αστυνομία της Βρετανίας ζήτησε σε επίσημο επίπεδο από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να απαλλαγεί από το κυνήγι χρηστών κάνναβης θεωρώντας το ματαιότητα και καθαρό χάσιμο χρόνου;

Το κυνήγι των ναρκωτικών εν γένει είναι μια ατέλειωτη και αβυσσαλέα κουβέντα. Η ίδια η Κολομβία έχει παραδεχτεί σε κυβερνητικό και διεθνές επίπεδο ότι ο τρόπος αντιμετώπισης της χρήσης πρέπει να αλλάξει, καθότι έτσι συντηρείται ένα παγκόσμια παράνομο εμπόριο το οποίο είναι αδύνατον πλέον να καταπολεμηθεί. Παράλληλα οι πιάτσες της πρέζας στην Αθήνα και άλλες πόλεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα – όποιος περπατάει στην πόλη το ξέρει.

Από την άλλη ακούω για την άριστη ποιότητα του μυλοποταμίτικου μαύρου (αλίμονο, κρητικό προϊόν και να μην είναι το καλύτερο παγκοσμίως;). Αλλά και για την άριστης ποιότητας κάνναβη του Πύργου Ηλείας και της Καλαμάτας. (Ακόμα θυμάμαι το περιπολικό που σε επιστροφή μας από Καλαμάτα προ ετών μας έκανε έλεγχο για φούντα).

Μήπως λέω, μήπως να εξετάσουμε το ενδεχόμενο της ελεγχόμενης καλλιέργειας; Μήπως να δούμε τουλάχιστον το θέμα καλλιέργειας της βιομηχανικής κάνναβης, που θεωρείται φυτό ύψιστης απόδοσης σε πλήθος χρήσεων;

Η Αριστερά, που μονίμως αντιστέκεται σε κάθε νομοθετική χαλάρωση της σχετικής νομοθεσίας με το επιχείρημα ότι θα μαστουριάσει η εργατική τάξη και δεν θα παλεύει για την ανατροπή του συστήματος, καθώς και η Δεξιά που για θρησκευτικοψευδοηθικά διλήμματα επίσης δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια νομοθετικής αλλαγής, οφείλουν αμφότερες να συζητήσουν το θέμα με σοβαρότητα. Είναι καιρός να πάψουν να στιγματίζονται άνθρωποι επειδή καπνίζουν και ολόκληρες περιοχές της χώρας να μετατρέπονται σε χωριά του Ντον Κορλεόνε.

Αν είναι να ξεκινήσουμε την αγροτική αναγέννηση, γιατί να πάμε μπροστά μόνο με τα κουκιά και τις φακές; Όταν μπορούμε να βγάλουμε ένα άριστο προϊόν παγκόσμιας ζήτησης; Ερωτώ! Και δεν κάνω καθόλου πλάκα!
πηγή: ww.protagon.gr