Οι ευρωεκλογές του Μαΐου πολύ λίγο ενδιαφέρουν τους Έλληνες αλλά και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους κι αυτό φαίνεται καθαρά από τη συμμετοχή των ψηφοφόρων στη διαδικασία. Όμως αυτό που δε γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι είναι ότι το αποτέλεσμα θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες στις πολιτικές πρακτικές κάθε χώρας, στη ζωή τους. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης προεξοφλούν για πρώτη φορά πλειοψηφικά ποσοστά της ακροδεξιάς και το σχηματισμό ενός «ευρωπαϊκού μαύρου μετώπου». Ακροδεξιοί συνασπισμοί υπάρχουν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο από το 1984, μάλιστα τότε συμμετείχε και η ελληνική ΕΠΕΝ, έως το 2007 που οι ρατσιστικές δηλώσεις της Αλεσάντρα Μουσολίνι για τους Ρουμάνους μετανάστες στην Ιταλία, είχαν αποτέλεσμα τη διάλυση της επίσημης ακροδεξιάς ομάδας. Το 2009 δεν συγκροτήθηκε ενιαίο σχήμα.

Μην κλείσετε λοιπόν την πόρτα σας, αλλά ούτε και τ’ αυτιά σας στους εθελοντές που θέλουν να σας μεταφέρουν το μήνυμα της ενότητας

Σύμφωνα με τον κανονισμό για να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός χρειάζονται 25 έδρες και να εκπροσωπείται σε αυτόν το ένα τέταρτο των μελών χωρών. Άρα χρειάζονται να συμμετάσχουν τα ακροδεξιά κόμματα 7 χωρών. Μέχρι τώρα οι ηγέτες των δύο μεγαλύτερων ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, η Γαλλίδα Λεπέν και ο Ολλανδός Βίλντερς αποκλείουν τη συνεργασία με το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, το ουγγρικό Γιόμπικ και το βουλγαρικό Ατάκ. Αλλά αν δεν τους φτάσουν «τα κουκιά» κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει.

Πόσο μπορεί να επηρεάσει ένας δυνατός ακροδεξιός συνασπισμός στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου τη ζωή του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, του μέσου Έλληνα;

Για τα ακροδεξιά κόμματα των πιο ισχυρών χωρών στην Ευρώπη, οι Έλληνες είναι οι τεμπέληδες που τρώνε τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογούμενων και οι Έλληνες μετανάστες είναι οι υπεύθυνοι στη χώρα τους για την ανεργία καθώς τους παίρνουν τις δουλειές και εκμεταλλεύονται το κράτος πρόνοιας και τα επιδόματα που δίνουν οι χώρες τους στους πιο αδύναμους. Δηλαδή όπως για κάποιους Έλληνες, οι μετανάστες ευθύνονται για τα δεινά της Ελλάδας έτσι για τους βορειοευρωπαίους ακροδεξιούς είναι οι Έλληνες. Έτσι λειτουργεί η ακροδεξιά παντού. Για πολλούς Ευρωπαίους, οι Έλληνες ανήκουν στη γ΄ κατηγορία πολιτών.

η ψήφος μπορεί να ενώσει ή να διχάσει και ο καθένας από μας μπορεί να πάρει μέρος στη διαμόρφωση της Ευρώπης που θέλουμε

Με το φάντασμα της ακροδεξιάς να πλανάται πάνω από την Ευρώπη, οργανώσεις που κινούνται στο χώρο του ακτιβισμού αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες με σκοπό την ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στόχος η ευρύτερη συμμετοχή των Ευρωπαίων στις εκλογές και η συνειδητοποίηση ότι η ψήφος μπορεί να ενώσει ή να διχάσει και ο καθένας από μας μπορεί να πάρει μέρος στη διαμόρφωση της Ευρώπης που θέλουμε.

Το «νίκησε το φόβο» είναι η εκστρατεία της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου «που τρέχει» με επιτυχία από την πλατφόρμα του TheTOC.gr.

Ταυτόχρονα γίνονται κι άλλες προσπάθειες. Ηδη, σε Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία και Ουγγαρία, στις χώρες δηλαδή με τα πιο σοβαρά προβλήματα από την άνοδο της ακροδεξιάς, πραγματοποιείται μία κοινή καμπάνια που διοργανώνουν το ευρωπαϊκό Δίκτυο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων UNITED for Ιntercultural Action, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά του Ρατσισμού ΕΝΑR και η βρετανική μη κυβερνητική οργάνωση Hope not Hate, ενόψει των επερχόμενων ευρωεκλογών. 94 εκπρόσωποι οργανισμών από 35 χώρες έδωσαν το παρόν σε ένα πανευρωπαϊκό συνέδριο που έγινε στην Αθήνα και ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Κυριακή. Από εκεί δόθηκε το έναυσμα για το ξεκίνημα μιας ακτιβιστικής δράσης που βασίζεται σε ομάδα εθελοντών οι οποίοι θα αναλάβουν να πληροφορήσουν τους πολίτες, πόρτα – πόρτα, στις γειτονιές τους.

 Στο μίσος και το φόβο προτάσσουμε την αλληλεγγύη

Μην κλείσετε λοιπόν την πόρτα σας, αλλά ούτε και τ’ αυτιά σας στους εθελοντές που θέλουν να σας μεταφέρουν το μήνυμα της ενότητας.

Μόνο η ψήφος των πολιτών σε όλη την Ευρώπη μπορεί να ενώσει και να προστατέψει τα δικαιώματα που βάλλονται κυρίως εξαιτίας του μίσους που γεννά η φτώχεια.  Στο μίσος και το φόβο προτάσσουμε την αλληλεγγύη.

Η ψήφος σου είναι ο μόνος τρόπος να προστατευτούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μη προνομιούχων ομάδων.

Ομάδες στις οποίες μάλλον έχει θέση ο καθένας μας.