Το πρόβλημα στην οδό Σάρδεων έχει γίνει μεγαλύτερο με την τοποθέτηση φωτεινών σηματοδοτών.

Τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε διασταυρώσεις με σηματοδότες η κοντά σ’ αυτές είναι πολύ ποιό σφοδρά και επικίνδυνα. Είτε σ’αυτά συμμετέχουν μόνο οχήματα είτε συμμετέχουν οχήματα και πεζοί τα αποτελέσματα είναι συνήθως σοβαρά γιατί συνήθως είναι συγκρούσεις χωρίς φρένο.

Πρέπει να καταλάβουν οι υπεύθυνοι ότι το φανάρι είναι απλώς ένας χαζός τροχονόμος. Ένας τροχονόμος χωρίς κρίση, που δεν μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων, ούτε  να προστατέψει οποιονδήποτε οδηγό η πεζό από αυτόν που θα το παραβιάσει με τη θέληση του η γιατί ήταν αφηρημένος.Ένας Έλληνας οδηγός όταν πλησιάζει ένα φανάρι που είναι πράσινο δεν μειώνει την ταχύτητα του όπως θα όφειλε για την περίπτωση που το φανάρι γίνει κίτρινο ,αλλά την αυξάνει για να προλάβει να περάσει. Άρα λοιπόν πάνω στο φανάρι είναι με το πόδι στο γκάζι.Σε περίπτωση που κάτι συμβεί η αντίδραση του θα είναι πολύ αργή και το πιθανότερο είναι να κάνει ατύχημα. 

Στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν δύο μεγάλα σχολεία. ένα δημοτικό και ένα γυμνάσιο. Στα σχολεία αυτά φοιτούν παιδιά που δεν έχουν καμία εκπαίδευση όπως και όλα τα ελληνόπουλα πάνω στο κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Άρα δεν πρέπει να περιμένουμε από αυτά  τη συμμόρφωσή τους με τον ΚΟΚ. Επίσης ζούμε σε μία χώρα όπου η παραβίαση του ΚΟΚ τείνει  να γίνει σπόρ και η συμμόρφωση με αυτόν να σε χαρακτηρίζει γραφικό. Σκεφτείτε λοιπόν στο συγκεκριμένο φανάρι ένα αυτοκίνητο να έρχεται με 50 km από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Θέλει 25 m για να σταματήσει. Και πίσω από ένα αυτοκίνητο παράνομα παρκαρισμένο κοντά στο φανάρι να πεταχθεί ένα παιδί. Κάτι πολύ φυσιολογικό σ’αυτή τη περιοχή με τα τόσα σχολεία που χρησιμοποιούνται καλώς και σαν χώροι παιγνιδιού από τα παιδιά τις ώρες που δεν λειτουργούν. Οι πιθανότητες να γίνει το ατύχημα είναι πολλές.

Έχω επαναλάβει και σε άλλες μου τοποθετήσεις ότι ο ΚΟΚ πολύ σοφά χαρακτηρίζει τις διασταυρώσεις με φανάρια επικίνδυνες. Γιαυτό υπάρχει και το ειδικό σήμα πρίν τη διασταύρωση που προειδοποιεί για την επικινδυνότητα της. (Τέτοιο βέβαια δεν υπάρχει στη συγκεκριμένη περιοχή ούτε οπουδήποτε αλλού υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες στη Ξάνθη). Γι’αυτό και σε όλες τις προηγμένες χώρες τα φανάρια ξηλώνονται και γίνονται άλλες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.Οι υπεύθυνοι νομίζουν ότι τοποθετώντας φανάρια σ’όλη τη πόλη κάνουν το καθήκον τους χωρίς να καταλαβαίνουν ότι δημιουργούν περισσότερα  προβλήματα από όσα πιθανόν να λύνουν. Αν λύνουν.

Αυτό που χρειάζεται είναι ειδικές τεχνικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που να μειώνουν την ταχύτητα των οχημάτων και όχι  να  την αυξάνουν. π.χ.

1)Στένεμα του δρόμου πρός όφελος των πεζών. Δηλαδή μείωση της απόστασης που θα διανύσουν στον δρόμο.

2)Περίφραξη των επικίνδυνων διασταυρώσεων ώστε οι πεζοί να οδηγούνται υποχρεωτικά από τη διάβαση, και οι οδηγοί να μη μπορούν να παρκάρουν πάνω σ’αυτή.

3)Υποχρεωτικές κυκλικές διαδρομές για τους οδηγούς οχημάτων. Όπου εφαρμόστηκαν στη Ξάνθη είχαν αποτέλεσμα και στη μείωση της ταχύτητας των οχημάτων και στη διευκόλυνση της κυκλοφορίας. π.χ Είσοδος από Κιμμέρια, Πλατεία Μπαλτατζή. Αντιθέτως όπου μπήκαν φανάρια -και ας με διαψεύσει κάποιος- τα προβλήματα έχουν ενταθεί είτε από κακή ρύθμιση της κυκλοφορίας είτε από την αύξηση των ατυχημάτων και ιδιαίτερα της σφοδρότητας με την οποία γίνονται.

4) ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ. Έλεγχοι ταχύτητας με κινητά ρανταρ μέσα στη πόλη. Διαρκείς  έλεγχοι για παράνομη σταθμευση. Μερικές φορές νομίζω ότι τα φανάρια τοποθετούνται για να διευκολύνουν αυτούς που τους αρέσει η πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να παρκάρουν όπου τους βολεύει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φανάρι στη διασταύρωση Ανδ. Δημητρίου και Καβάλας.

5) Εκπαίδευση στα συγκεκριμένα σχολεία λόγω τις επικινδυνότητας του δρόμου για τη σωστή και ασφαλή διάβαση του δρόμου. Άμεσα.

Δεν νομίζω ότι είμαι ειδικός. Οι εμπειρίες μου όμως από την άσκηση του επαγγέλματος μου ( είμαι εκπαιδευτής οδηγών) μου δίνουν πιστεύω το δικαίωμα να εκφράσω τη γνώμη μου και να τη τεκμηριώσω.
Με αφορμή το ατύχημα στη Σάρδεων ελπίζοντας να ληφθούν υπ’όψη τα λεγόμενά μου ζητώ περισσότερη υπευθυνότητα και καλύτερο προγραμματισμό και μελέτη από αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις.

Το πολύ και στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπερβολικό δεν είναι πάντα καλό.

Π. Ραφτόπουλος