Eνα «Ρεσιτάλ» ερμηνειών, ένα «Ρεσιτάλ» που αντέχει στο χρόνο και έχει αποδείξει ότι η μουσική που αγγίζει τις καρδιές δε γερνά ποτέ. Οι πάντε νέοι, αειθαλείς καλλιτέχνες Κώστας Χατζής και Μαρινέλλα θα συνοδεύσουν το κοινό της Θεσσαλονίκης παρέα με τις μελωδικές τους φωνές και νότες σε τρεις βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης που «αντηχούν» μια άλλη εποχή. Ο Κώστας Χατζής μιλά στον «ΑτΚ» για το τι σημαίνει να κάνεις κοινωνικό τραγούδι, την εμπορικόητα που «μολύνει» την έμπνευση και την τόλμη της Μαρινέλλας να εμφανιστεί μόνο με μία κιθάρα και να τραγουδήσει τα κομμάτια του.

Εκείνο το βράδυ του «Ρεσιτάλ», στις 28 Μαρτίου 1976, που δόθηκε η παράσταση και συγχρόνως ηχογραφήθηκε, οι θαμώνες της μπουάτ «Σκορπιός» ήταν οι μοναδικοί προνομιούχοι που έζησαν από κοντά και ένιωσαν τη συγκίνηση από την προσπάθεια των δύο καλλιτεχνών να εξαντλήσουν όλα τα αποθέματα της καλλιτεχνικής τους ευαισθησίας για ένα αποτέλεσμα υψηλού επιπέδου. Σήμερα σχεδόν 40 χρόνια μετά από εκείνο το «Ρεσιτάλ» τραγούδια όπως το «Θυμάμαι», το «Δεν είμ’ εγώ», το «Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά…», αλλά και το «Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει» με τη Μαρινέλλα, το «Σ’ αγαπώ», «Κι ύστερα», «Πάρε με μαζί σου, τσιγγάνε» θα ξανακουστούν με την ίδια θέρμη και συγκίνηση από τους δύο αγαπητούς ερμηνευτές.

«Με ενδιαφέρει ο λόγος»
Ηρεμος, χαμηλών τόνων, πολύ ευγενής και καλλιεργημένος, ο Κώστας Χατζής είναι ένας απολαυστικός ομιλητής. Μας εκφράζει από την αρχή τη χαρά του που έρχεται στη Θεσσαλονίκη, μία πόλη με «ντόμπρους ανθρώπους», όπως το θέτει ο ίδιος, και μας περιγράφει το μουσικό πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί στο ΜΜΘ για τρεις βραδιές, από τις 29 έως τις 31 Μαρτίου.

Μιλήστε μας για εκείνο το «Ρεσιτάλ» αλλά και γι’ αυτό που θα απολαύσουμε τώρα στο ΜΜΘ/
Το υλικό της μουσική παράστασης «Ρεσιτάλ» άρχισε να συγκεντρώνεται ήδη από το 1970. Τότε με τη λογοκρισία της Χούντας πολλά τραγούδια δεν επιτρεπόταν να τα πούμε και αναγκαστικά τα βάζαμε στην άκρη. Εγώ κάνω αυτό που λέμε κοινωνικό τραγούδι. Τραγουδώ μπαλάντες που μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα, που περιλαμβάνουν την καταγγελία για την καταπίεση και την ανελευθερία, τη δυστυχία. Ο λόγος έχει την πρωτοκαθεδρία για μένα. Ο λόγος με ενδιαφέρει. Οσο για τη συνάντησή μου με τη Μαρινέλλα, δεν ήταν καθόλου επιφανειακή. Μόνο η Μαρινέλλα θα μπορούσε να βγει μόνο με μια κιθάρα και να πει αυτά τα τραγούδια, τα τραγούδια μου. Το κοινωνικό τραγούδι έχει το κόστος του, δεν είναι εμπορικό.

Το τραγούδι που μιλά σε αυτά τα ευαίσθητα κοινωνικά θέματα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να συμβάλει σε κάποια αλλαγή;
Εγώ δεν το έκανα γι’ αυτόν το λόγο. Εγραφα επειδή το αισθανόμουν ως ανάγκη. Οχι επειδή ήθελα ή στόχευα για κάτι άλλο. Είμαι τσιγγάνος και έζησα άσχημα πράγματα εξαιτίας αυτής της διάκρισης, όταν ήμουν μικρός. Τη δυστυχία τη μετουσίωσα σε μουσική, σε στίχο. Ξέρετε, στο «Πάτερ ημών» που λέμε όλοι υπάρχει η φράση «ελθέτω η βασιλεία σου». Ο καθένας την ερμηνεύει όπως θέλει, άλλος ονειρεύεται τα πλούτη άλλο τη φήμη άλλος ποιος ξέρει τι. Για μένα έτσι, γράφοντας τραγούδια, έρχεται η βασιλεία.

Εχετε τόσες δεκαετίες στο ελληνικό τραγούδι. Τι σας λείπει από την εποχή του «Ρεσιτάλ» και τι μουσική ακούτε σήμερα;
Δε μου λείπει τίποτε. Δε νοσταλγώ κάτι εκτός από τους ανθρώπους που έχω χάσει βέβαια. Το τραγούδι παραμένει μέρος της καθημερινότητάς μου, γράφω όπως πάντα. Εχω τους ίδιους συνεργάτες τόσα χρόνια, τους φίλους μου. Δεν έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου. Οσον αφορά τη μουσική που ακούω προέρχεται από πολλά είδη, ακούω δημοτική αλλά και τζαζ, φολκλόρ και διάφορα άλλα. Οχι όμως τη δική μου. Γιατί να ακούσω τα δικά μου τραγούδια, για να κλαίω;

Σήμερα που βιώνουμε μία τέτοια κρίση, οικονομική και κοινωνική, δε θα περίμενε κανείς να στρέφονται όλο και περισσότεροι στο κοινωνικό τραγούδι;
Είναι η εμπορικότητα στη μέση όμως. Δε βλέπετε την τηλεόραση που αναπαράγει τη σαχλαμάρα; Κι έπειτα οι άνθρωποι της διανόησης οι άνθρωποι της επιστήμης πού βρίσκονται; Ο Γιώργος Σουρής, ένας ποιητής που αγαπώ πολύ, ο οποίος γεννήθηκε το 1851, γράφει για πράγματα τότε που έχουν μείνει απαράλλαχτα στη χώρα μας μέχρι σήμερα. Είναι να σε πιάνουν τα κλάματα όταν ακούς τους στίχους.

Τη μουσική παράσταση «Ρεσιτάλ» σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής, ενώ δύο από τους πρωτεργάτες του «Ρεσιτάλ», ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου, παραγωγός του δίσκου, και ο Γιάννης Σμυρναίος, ηχολήπτης, θα είναι πάλι παρόντες. Ο πρώτος στην καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος κι ο δεύτερος στον ήχο. Ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας ο Χάρης Ανδρεάδης.

Προπώληση εισιτηρίων γίνεται από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στο Μέγαρο (τηλ. 2310/ 895938-9) και στην πλατεία Αριστοτέλους καθώς και από το www.tch.gr. Τιμές εισιτηρίων: 55 ευρώ, 50 ευρώ, 40 ευρώ, 35 ευρώ, 30 ευρώ, 25 ευρώ και το φοιτητικό 20 ευρώ.