Ένα μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό και εξομολόγηση για το “σκουλήκι” του ρατσισμού που μολύνει ακόμη και ανθρώπους με δημοκρατικές ευαισθησίες, αποτελεί το συγκλονιστικό post ενός Ξανθιώτη στο Facebook.

Περιγράφει μια νύχτα στο Νοσοκομείο της Ξάνθης στο ίδιο δωμάτιο με ένα μετανάστη από το Κέντρο Φύλαξης Μεταναστών της Ξάνθης, τα συναισθήματα που τον διακατείχαν αλλά και τον τρόπο που αυτά άλλαξαν και τον έκαναν να αισθανθεί πώς ο ρατσισμός, υποσυνείδητα, μπορεί να κυριεύσει τις σκέψεις μας. Πρόκειται για τον Σωτήρη Σίσκο, από την Ξάνθη,  ο οποίος ανέφερε:

Στο νοσοκομείο χθες για έκτακτη επέμβαση οικογενειακού μου προσώπου.
Διανυκτέρευση σε θάλαμο μαζί με μετανάστη(βαριά εγχειρισμένο) φρουρούμενο από αστυνομικό.
Τα συναισθήματα γι αυτόν, ανάμικτα. Αποστροφή, δυσφορία, ακαθόριστος φόβος και ψεγάδια ψεύτικης συμπόνιας.
Η νύχτα πέρασε με δυσκολία.
Σήμερα το μεσημέρι παίρνοντας εξιτήριο και παρότι, όλη την νύχτα δεν μίλησε σε κανέναν μας, περνώντας από μπροστά του, άνοιξε τα μάτια του, με κοίταξε με ένα τεράστιο χαμόγελο βγαλμένο από την ψυχή του και μου είπε goodbye (2 φορές) κουνώντας μάλιστα και το χέρι του, με
μάτια καθαρά, αληθινά γι αυτό που αισθανόταν.
Καμία σχέση με τα μάτια συνανθρώπων μου που βλέπω κάθε μέρα στο δρόμο, τα οποία στάζουν μίσος, θλίψη, θυμό, απελπισία και μιζέρια.
-Ακόμη νιώθω ντροπή για αυτά τα γαμημένα συναισθήματα που είχα γι΄αυτόν, το προηγούμενο βράδυ.
-Ακόμη ψάχνω να βρω, πως το σκουλήκι του ρατσισμού μόλυνε και εμένα, όπως και πολλούς άλλους. Ένα σκουλήκι το οποίο υπερκέρασε μονομιάς όλες τις δημοκρατικές μου καταβολές και αξίες.
-Τέλος, αυτό που με πείραξε πιο πολύ από όλα τα παραπάνω ήταν ότι με χαιρέτισε με αληθινά συναισθήματα. Κι ας μην είχε αυτός τίποτα και εγώ τα πάντα…..
Αντίο φίλε. Το πήρα το μάθημα μου. Με έσφαξες με το βαμβάκι…
Σου υπόσχομαι να το πολεμήσω αυτό το βρωμοσκουλήκι που ακούει στην λέξη “ρατσισμός” και έχει ποτίσει τις ζωές μας.
Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε τις σκέψεις μου..