Με ένα στίχο του Βασίλη Παπακωσταντίνου ο ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης περιγράφει την κατάσταση που διαμορφώνεται στη ΣΕΚΑΠ μετά τις πρόσφατες κινήσεις Σαββίδη σε βάρος των εργαζομένων. Στην ανακοίνωση, ουσιαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει θέση και για τη διαδικασία πώλησης ασκώντας πολύ σκληρή κριτική στον βολευτής της ΝΔ Αλέξανδρο Κοντό ενώ παράλληλα γίνεται σύγκριση με την υπόθεση της ΔΩΔΩΝΗΣ που έχει κοινά σημεία, ενώ μνημονεύονται οι υποθέσεις των κλειστών ή εξαγορασμένων συνεταιριστικών εργοστασίων. Η μακροσκελής ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης αναφέρει:

«Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις εβδομάδες από την μεταβίβαση των μετοχών της ΣΕΚΑΠ, του τελευταίου συνεταιριστικού εργοστασίου στην Ελλάδα, στην ρωσική Donskoy Tobak, εταιρία συμφερόντων του κ. Σαββίδη. Τα διθυραμβικά σχόλια της μνημονιακής κυβέρνησης, των τεχνοκρατών και “αναλυτών” τοπικά όσο και πανελλαδικά, ηχούν ακόμα και σήμερα στα αυτιά των παραγωγών καπνού, των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας. Υποσχέσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη που δόθηκαν από την νέα ιδιοκτησία Σαββίδη, όπου με το εξευτελιστικό τίμημα των 3,3 εκ.ευρώ ανέλαβε το 50,36% των μετοχών της ΣΕΚΑΠ, το οποίο κατείχε η υπό εκκαθάριση ΑΤΕbank (το προβληματικό κομμάτι της παλιάς Αγροτικής Τράπεζας), που και με αυτή με την σειρά της ξεπουλήθηκε σε άλλο κρατικοδίαιτο τραπεζίτη, τον κ. Σάλλα.

Η Donskoy Tobak είχε παράλληλα εξαγοράσει πρόσφατα το 32% της ΣΕΚΑΠ, που κατείχαν συνεταιριστικές οργανώσεις και θυγατρικές της ΑΤΕ, με άλλοθι ένα περίφημο ιδιωτικό συμφωνητικό,  στο οποίο κατοχυρώνονταν οι θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Ένα συμφωνητικό τόσο ιδιωτικό, που ακόμα να το δημοσιεύσουν οι τοπικοί ευεργέτες, ο πρόεδρος της ΣΕΚΕ κ. Ταρενίδης και ο βουλευτής της κυβέρνησης της καταστροφής κ. Κοντός, που για λόγους “εθνικού” συμφέροντος, μεσολάβησαν ενεργά για την ιδιωτικοποίηση μιας συνεταιριστικής επιχείρησης, όπου οι ίδιοι σαν αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος εξουσίας που σήμερα καταρρέει, απαξίωσαν τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησαν στις σημερινές αρνητικότατες εξελίξεις.

Πιο συγκεκριμένα την Τρίτη, στην εξ΄αναβολής Γενική Συνέλευση της ΣΕΚΑΠ η οποία είχε θέμα την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης-χάρισμα, η νέα διοίκηση έβαλε με όρους τελεσίγραφου τις νέες και πρωτάκουστες απαιτήσεις της. Μειώσεις μισθών που φτάνουν στο 35%, απολύσεις προσωπικού με την μορφή εθελουσίας εξόδου, ακόμα και δουλειά χωρίς αμοιβή για “σύντομο” χρονικό διάστημα. Όλα αυτά ανακοινώθηκαν στους εργαζόμενους της επιχείρησης όπου συμπληρώνουν δύο μήνες απλήρωτοι και χωρίς το επίδομα αδείας, μια γνώριμη τακτική όλων των “επενδυτών” του Σαμαρά. Μια τακτική που πραγματοποιείται την ίδια περίοδο και στην Ηπειρώτικη Γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ, όπου αποτελεί μια εικόνα για το μέλλον και για την περιοχή μας. Με τα ίδια παχιά λόγια πριν την ιδιωτικοποίηση και με 5 μήνες απλήρωτους τους παραγωγούς γάλακτος και την κτηνοτροφία της περιοχής στο όριο της κατάρρευσης σήμερα, με τους εργαζόμενους στην ανασφάλεια. Ακόμα και με τον ίδιο ειδικό εκκαθαριστή της πρώην ΑΤΕ, τον κ. Μαράντο, ο οποίος βρίσκεται πάντα δίπλα στον κ. Σαμαρά, στην εργολαβία της διάλυσης της πρωτογενούς παραγωγής, στην απαξίωση της περιουσίας του Ελληνικού λαού, στην δημιουργία της “Νέας Ελλάδας” της ανεργίας, των μισθών των 300 ευρώ, της κοινωνικής διάλυσης και των πολυεθνικών που θα αντιμετωπίζουν τις τοπικές κοινωνίες σαν ιθαγενείς.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απαξίωσαν, συκοφάντησαν και διέλυσαν, με την βοήθεια κυβερνητικών βουλευτών και συνδικαλιστών, τις μεγάλες συνεταιριστικές επιχειρήσεις της περιοχής. Τα παραδείγματα της Ροδόπης, της ΣΕΠΕΚ και φυσικά της ΕΛΒΙΖ είναι ακόμα νωπά στους Ξανθιώτες, όπου συνειδητοποιούν σήμερα με τον πλέον επώδυνο τρόπο, ότι υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από μια συνεταιριστική επιχείρηση δημοσίου και τοπικού συμφέροντος που λειτουργούσε χρόνια με πελατειακές και μικροκομματικές λογικές· και αυτό είναι το χάρισμα τους σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που νομοτελειακά θα επιδιώξουν την αξιοποίηση του εμπορικού σήματος, των υποδομών και της συνολικής αξίας των επιχειρήσεων αυτών που δημιουργήθηκε με τον ιδρώτα των πραγματικών ιδιοκτητών τους, για το κέρδος των μετόχων και των νομαδικών κεφαλαίων που αυτοί εκφράζουν.

Η επανα-λειτουργία της ΣΕΚΑΠ και όλων των συνεταιριστικών επιχειρήσεων υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με νέους όρους και νέες πρακτικές που θα διασφαλίζουν την διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον, αποτελεί μονόδρομο για μια κοινωνία όπου η πρωτογενής παραγωγή διαλύεται, η ανεργία τρέχει ασταμάτητη και οι τιμές των προϊόντων εκτινάσσονται  ακόμα και σήμερα. Με νέες και αυθεντικές κινήσεις από τους ίδιους τους παραγωγούς και τους εργαζόμενους των συνεταιριστικών, με νέες κινήσεις κοινωνικού ελέγχου από την τοπική κοινωνία μέσω κοινοτήτων καταναλωτών, χωρίς “Μεσσίες” και “διαμεσολαβητές” που στα κρίσιμα εξαφανίζονται. Μόνο έτσι μπορεί να επανεκκινήσει η οικονομία προς όφελος των πολιτών.

Οι μεγάλες συνεταιριστικές επιχειρήσεις, που το πλούσιο συνεταιριστικό κίνημα δημιούργησε στην περιοχή μας άλλα και σε όλη την Ελλάδα, είναι συντελεστές ανάπτυξης και ευημερίας για το μέλλον που η ελληνική κοινωνία αξίζει και πρέπει να ζήσει. Αποτελούν την βάση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με κοινωνικό και οικολογικό πρόσημο, απαραίτητο όρο για μια κοινωνία που θα ικανοποιεί τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων. Στο πλαίσιο μια κυβέρνησης της Αριστεράς όπου θα ακυρώσει τα Μνημόνια, θα σταματήσει την ανθρωπιστική καταστροφή και θα ξαναχτίσει μαζί με τους πολίτες μια χώρα δίκαιη και ανθρώπινη, όπου δεν θα αναγκάζει τους νέους σε μετανάστευση, τους πολίτες σε κατάθλιψη και ανέχεια.

Η ελπίδα θα νικήσει τον φόβο