Οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται. Αν έχεις μάθει από μικρός άντε να τις αλλάξεις. Όμως πολλές φορές δεν γίνεται αλλιώς. Είτε σου πούνε ότι έχεις κατεστραμμένες αρτηρίες είτε καρκίνο … ή δε χρειάζεται να σου πούνε και τίποτα. Σιχαίνεσαι τον εαυτό σου που βρωμάς και δεν σου φτάνουν οι ανάσες να ανέβεις δέκα σκαλιά. Και τότε λες ΤΕΡΜΑ ΩΣ ΕΔΩ. Και βάζεις μια ημερομηνία – στόχο να το κόψεις. Άλλοι παιδεύονται με υποκατάστατα που τους συνηθίζουν σιγά – σιγά στη στέρηση. Παίζει και αυτό αλλά είναι αργό και βασανιστικό. Και σε τελική ανάλυση ποτέ δεν ξέρεις αν πράγματι το έκοψες.

 Το ίδιο συμβαίνει με τον παλαιοκομματισμό. Δύσκολα κόβεται. Το απεχθές πρόσωπό του -που εξατομικεύεται στη λειτουργία του καθένα μας κι ας κάνουμε τους αμόλυντους- το έχουμε σιχαθεί. Καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε βήμα να κάνουμε πια. Βλέπουμε ότι έχουμε καταστρέψει μια υπέροχη χώρα και έναν άξιο λαό με τον εθισμό αυτής της κοινωνίας στον παλαιοκομματισμό. Κι όμως δεν το παίρνουμε απόφαση να τον κόψουμε. Γιατί έτσι μάθαμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Από τον Πρώτο Πολίτη της Χώρας μέχρι τον τελευταίο περιθωριακό αυτής της κοινωνίας.

 Ας βάλουμε λοιπόν ένα στόχο. Από 1^ης Αυγούστου 2018 να μην ενδώσουμε στο μέσον, στον χρηματισμό, στην αναξιοκρατία, στην αδιαφάνεια, στην κοινωνική αναλγησία, στην παρανομία. Για ένα μήνα να το κάνουμε το σύστημα θα καταρρεύσει. Γιατί σε αυτά στηρίζεται. Είστε;