Το squash είναι ένα είδος αντισφαίρισης εσωτερικού χώρου που παίζεται με δύο ή με τέσσερα άτομα (σε ζευγάρια). Η βασική του διαφορά με τα υπόλοιπα συγγενικά αθλήματα αντισφαίρισης είναι ότι οι δύο αντίπαλοι στέκονται δίπλα -και όχι απέναντι- ο ένας στον άλλο, και αποκρούουν με τις ρακέτες τους ένα μαλακό μπαλάκι που πρέπει πρώτα ‘χτυπήσει’ στον αντικριστό τους τοίχο, ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν αποκλείεται και η χρήση των πλαϊνών τοίχων.

{loadposition likebox}    {loadposition tweet}

Μέχρι τώρα το ‘squash’ (σκουός), όπως και το τένις, εθεωρείτο άθλημα της ελίτ, γνωστό σε λίγους και με πρόσβαση από λίγους. Ίσως όμως να αλλάξετε γνώμη μαθαίνοντας πως το squash γεννήθηκε στις φυλακές της Αγγλίας, τη δεκαετία του 1920, όταν κάποιοι κρατούμενοι που ήξεραν τένις βρήκαν έναν άλλο τρόπο να εκτονώνονται μέσα στα κελιά τους. Έπειτα το άθλημα απέκτησε σύντομα οπαδούς, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ενώ σήμερα καταγράφεται ως ένα από τα πιο αγαπημένα και διαδεδομένα σπορ παγκοσμίως.

Στη χώρα μας το σκουός πρωτοεμφανίστηκε το 1938 και, παρά τη μεγάλη του ζήτηση -κυρίως από Έλληνες που έπαιζαν στο εξωτερικό-, άργησε να διαδοθεί και να αποκτήσει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Το 1947 πραγματοποιήθηκε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σκουός Ανδρών, ενώ το 1982 στα πρωταθλήματα άρχισαν να λαμβάνουν μέρος και οι γυναίκες. Σήμερα η Ελλάδα λαμβάνει μέρος και σε παγκόσμια πρωταθλήματα σκουός, με ιδιαίτερα ελπιδοφόρες συμμετοχές, ενώ δεν αργεί η μέρα που το squash θα μπει στη λίστα των Ολυμπιακών αθλημάτων.

Διατροφικές ανάγκες στο squash

To squash αποτελεί άθλημα με υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις συνδυάζοντας τόσο αερόβιες όσο και αναερόβιες πηγές ενέργειας. Απαιτεί ταχύτητα, εκρηκιτκότητα και δύναμη, κάτι το οποίο το καθιστά άθλημα υψηλής εκγύμνασης. Σε έναν εξηντάλεπτο αγώνα ο αθλητής μπορεί να κάψει περίπου 700 με 1.000 θερμίδες, ανάλογα με το επίπεδο του αθλητή.

Βασικό συστατικό της διατροφής ενός αθλητή squash είναι οι υδατάνθρακες ως το κύριο καύσιμο των μυών στην προπόνηση και στον αγώνα, ενώ σημαντικό ρόλο έχει επίσης και η επαρκής πρόσληψη πρωτεΐνης για την προσαρμογή, αύξηση και καλή αποκατάσταση των μυών.

Ωστόσο, ιδιαίτερης σημασίας στη διατροφή του αθλητή είναι και η επαρκής ενυδάτωση, καθώς οι απώλειες υγρών μέσω του ιδρώτα μπορεί να είναι μεγάλες και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Η επιστημονική βιβλιογραφία δείχνει ότι ακόμα και μία ήπια αφυδάτωση της τάξεως του 2% του σωματικού βάρους είναι ικανή να επιδράσει αρνητικά στην αθλητική απόδοση. Συνεπώς, κρίνεται απαραίτητο ο αθλητής να φροντίζει για την καλή ενυδάτωσή του και αναπλήρωση των απωλειών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από προπόνηση / ή αγώνα, καθώς επίσης και στο σύνολο της ημέρας. Τέλος ένας καλός σχεδιασμός των γευμάτων κρίνεται απαραίτητος τόσο στη φάση προετοιμασίας όσο και την ημέρα του αγώνα (πριν και μετά τον αγώνα).

Γράφει η Γεωργιουδάκη Νατάσσα, MSc

http://www.iatronet.gr