Στο Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας του ΣΥΝ εξελέγη ο Γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ Ξάνθης Σωτήρης Αλεξίου.

Οι εργασίες του 7^ου Συνεδρίου ολοκληρώθηκαν στην Αθήνα με τη συμμετοχή 460 συνέδρων από την Ελλάδα και 10 από την Ξάνθη και ανέδειξαν το 55μελές Κεντρικό Συμβούλιο και νέο Γραμματέα τον Ηλία Χρονόπουλο.

Όπως ανέφερε ο Σωτήρης Αλεξίου μιλώντας στο XanthiPress.gr, ήταν το τελευταίο συνέδριο της οργάνωσης, στην πορεία για τη δημιουργία Νεολαίας στο πλαίσιο της νέας κομματικής δομής του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Όπως σημείωσε, κυριάρχησε η συζήτηση για το πώς η Νεολαία θα μπορεί να παρεμβαίνει στις πολιτικές διεργασίες, ειδικά τώρα που επιχειρείται να συμβάλλει στην προετοιμασία της κοινωνίας για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Σε σχέση με τους προβληματισμούς που μπορεί να υπάρχουν για την πολιτική πλατφόρμα που απαντά στην κυβερνητική πρόταση, ο Σωτήρης Αλεξίου επισημαίνει ότι το άγχος για τον τρόπο που οι θέσεις της νεολαίας θα περάσουν σε ένα κυβερνητικό πλάνο είναι υπαρκτό, αλλά αυτά επιλύεται από τη στιγμή που η ίδια η οργάνωση και ο κόσμος που την εκπροσωπεί, οδηγούν τις θέσεις σε αυτή την επιλογή.

Χαρούλα Μάντη: “Η αλληλεγγύη είναι το όπλο όλων μας”

Σε αφιέρωμα της εφημερίδας Αυγή για το Συνέδριο μίλησε η Χαρούλα Μάντη, από τη ΠΚ Σπουδάζουσας Ξάνθης, γύρω από τα ζήτημα που απασχολούν και στα οποία παρεμβαίνει τοπικά η Νεολαία, με έμφαση στα θέματα της αλληλεγγύης:

«Το τελευταίο διάστημα, λίγο πριν από τις εκλογές του Μαΐου, ζήσαμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση ακόμα και για μας που ξέραμε πως εκείνη η κυβέρνηση δεν γνώριζε κανένα όριο. Σε ένα παραλήρημα, λοιπόν, ωμής βίας και παραλογισμού ξεκίνησαν πιο έντονα στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα οι επιχειρήσεις σκούπας στα πλαίσια της αστυνομικής επιχείρησης “Ξένιος Ζευς”, όπου συνελήφθησαν εκατοντάδες μετανάστες και οδηγήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας σε κέντρα κράτησης. Κάπως έτσι σε ένα ταξίδι με αβέβαιο προορισμό και τέλος έφθασαν στην Ξάνθη μετανάστες από όλα τα μέρη του κόσμου.

Ο αγώνας μας για το οριστικό κλείσιμο των κέντρων κράτησης ήταν δεδομένος και σταθερός, όμως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι, η μη χρήση βίας, η παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, το δικαίωμα σε ενημέρωση από δικηγόρους ήταν ερωτήματα που έχριζαν απάντησης σε χρόνο ενεστώτα.

Τόσο το κόμμα όσο και η νεολαία ξεκίνησαν να αναλαμβάνουν δράσεις οι οποίες άρχισαν με τη συλλογή φαρμάκων και ρούχων και έφτασαν μέχρι στο να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες. Κάθε απόγευμα, λοιπόν, σε δύο αίθουσες με μαθητές από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Ινδία με ανθρώπους από 18 μέχρι 40 χρόνων διδάσκουμε ελληνικά και διδασκόμαστε πώς η ανάγκη ξεπερνά κάθε εμπόδιο και πώς η αλληλεγγύη είναι το όπλο όλων μας.»