Η ομάδα ρομποτικής του σχολείου μας, που αποτελείται από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, Αλέξανδρο Πανταζίδη, Χάρη Παπαδάκη και τον φοιτητή πλέον και περσινό μαθητή μας Βασίλη Κόκκινο, μετά την 1^η θέση που κατέλαβε στους Πανελλήνιους αγώνες ρομποτικής, εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Ολυμπιάδα ρομποτικής που πραγματοποιήθηκε στη Ντόχα του Κατάρ, 6-8 Νοεμβρίου.

Τα όσα έζησε η ομάδα μας στο μακρινό Κατάρ είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια. Ατενίζοντας το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος των παιδιών, το πάθος με το οποίο αγωνίστηκαν, την ψυχική δύναμη και την ετοιμότητα για να ξεπεράσουν τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν, είναι πραγματικά να απορεί κανείς και ταυτόχρονα να θαυμάζει. Δεν είναι μικρό πράγμα Έλληνες μαθητές να κοιτούν στα μάτια και να ανταγωνίζονται ως ίσοι προς ίσους τους τεχνολογικούς κολοσσούς της ασιατικής ηπείρου.

Στις χώρες του Ανατέλλοντος Ηλίου, η ρομποτική διδάσκεται στα σχολεία από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, σε καθημερινή βάση. Στη χώρα μας, αποτελεί ένα χόμπι, μια εξωσχολική δραστηριότητα, όπου οι περισσότεροι μαθητές την αγνοούν και λίγοι εκπαιδευτικοί αποφασίζουν να την εντάξουν στην εκπαιδευτική τους φαρέτρα.

Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες μαθητές, ιδιαίτερα αυτοί του λυκείου, εγκλωβισμένοι καθώς είναι στη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, δεν έχουν το χρόνο και τη διάθεση να αναζητήσουν άλλες πηγές γνώσης πέρα από αυτές που βασανιστικά τους επιτάσσει η διδακτέα ύλη. Θέλει πραγματικά τόλμη και ωριμότητα να αποφασίσει κανείς να στρέψει αλλού την προσοχή του και να ασχοληθεί με πράγματα που αγαπά.

Τέτοια παιδιά είναι ο Βασίλης, ο Αλέξανδρος και ο Χάρης, και είναι τιμή μου που τους έχω μαθητές. Κάθε Κυριακή ανέβαιναν στο σχολείο και επί 2 ώρες πειραματίζονταν με μηχανικές κατασκευές και αλγορίθμους προκειμένου να καταλήξουν στη μορφή και τη λογική που θα έχουν τα ρομπότ ποδοσφαιριστές. Η δουλειά συνεχιζόταν και στο σπίτι. Υπήρξαν ημέρες που αφιέρωναν 4-6 ώρες για να δαμάσουν το Robuero (επιθετικός) και το Robuerto (τερματοφύλακας). Πολύ συχνά τα βράδια μέσω skype γίνονταν συζητήσεις και παίρνονταν αποφάσεις για τις νέες δοκιμές-βελτιώσεις. Το καλοκαίρι, κάθε Πέμπτη, το 1^ο ΓΕΛ Ξάνθης δεν ήταν ανοικτό μόνο για την καλοκαιρινή εφημερία, υποδεχόταν επίσης στο εργαστήριο πληροφορικής και την ομάδα ρομποτικής. Λίγες ημέρες πριν φύγουμε για την ολυμπιάδα, τα φώτα του σχολείου έμεναν ανοικτά μέχρι τις 2 το βράδυ.

Την τιτάνια προσπάθεια των παιδιών λίγοι την γνώριζαν και θα έμενε στην αφάνεια αν δεν ερχόταν το ολυμπιακό μετάλλιο. Ο λόγος που την αναδεικνύουμε εδώ, δεν είναι για το χειροκρότημά σας, αλλά για να αποτελέσει δίδαγμα προς τα νέα παιδιά. Οι επιτυχίες στη ζωή συνήθως έρχονται ύστερα από πολύ κόπο και μεγάλες θυσίες και σπανίως αποτελούν προϊόν τύχης. Μερικές φορές η ζωή ανταμείβει γενναία όσους ρισκάρουν για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους .

Θανάσης Μπαλαφούτης

Προπονητής RoboSpecialists

Καθηγητής Πληροφορικής 1^ου ΓΕΛ Ξάνθης