Μπήκαμε λοιπόν σε μια μεταβατική περίοδο.

Το που θα πάμε τελικά είναι συνάρτηση παραγόντων που πλέον δεν εξαρτώνται μόνο από μας. Η κυβέρνηση με τις ακροδεξιές της παραφυάδες-που πολλούς ενόχλησαν-ξεκινά μια πορεία, που δεν είναι προαποφασισμένη από τους αναδόχους της. Παρ όλα αυτά η ζωή και οι εξελίξεις σε ευρύτερο επίπεδο θα καθορίσουν μάλλον και την διάρκεια της θητείας της , αλλά και ο βαθμός της ανταπόκρισης της στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει. 

Υπάρχει το δίλημμα ή κατ άλλους το ψευτοδίλημμα της ‘εθνικής κυριαρχίας” και της λεγόμενης υπογραφής για τήρηση των υπεσχημένων. Λογικό αίτημα το βρίσκω. Οι τόσες και σημαντικές αθετήσεις προαποφασισμένων και ψηφισμένων αποφάσεων στην κατεύθυνση  των συνεχώς απομακρυνόμενων-σαν τον ορίζοντα-μεταρρυθμίσεων, αναγκάζει τους Ευρωπαίους εταίρους να την απαιτήσουν. Το χτύπημα του χεριού στο εθνικό τραπέζι δεν πείθει πλέον. Καθημερινά το δίλημμα είναι χρεοκοπία ή όχι. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα και δυστυχώς βλέπουν με μισό μάτι προς τις εκλογές που αναπόφευκτα θα έλθουν. Μόνο που κι αυτές δεν θα λύσουν κανενός το πρόβλημα, αν δεν προηγηθούν όλα αυτά που ανέλαβε να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση του “τραπεζίτη”.

Οργανώσεις όπως οι “γιατροί χωρίς σύνορα”, αρχίζουν καμπάνιες διεθνώς για βοήθεια προς την Ελλάδα, για τμήματα του πληθυσμού που έχουν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης. Ενδεχομένως η πραγματικότητα του καθενός/μιας από μας να θεωρεί υπερβολική μια τέτοια έκκληση, όμως δεν είναι. Στην καθημερινή μας ζωή συναντούμε πλέον τακτικά τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν ανάγκη βοήθειας. Που ξεφεύγουν από την συνηθισμένη παράταξη των επαιτών. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθεί το δίχτυ προστασίας των αδυνάτων. Και όχι φυσικά με φιλανθρωπικό τρόπο, αλλά με ουσιαστικό, που να δείχνει ότι το κράτος και οι υπηρεσίες του-αλλά όχι μόνο αυτές-έχουν έναν τέτοιο προσανατολισμό. 

Ο τρόπος εξάλλου που η κοινωνία θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έρχονται θα φανερώσει σε μεγάλο βαθμό τις αντοχές της, τις ενοχές της, την αλληλεγγύη της και τελικά σε ποιο βαθμό οι “αξίες” και τα διάφορα “φιλότιμα” που κατά καιρούς επισείουμε σαν φλάμπουρα μοναδικότητας, ήταν ουσιαστικές παρακαταθήκες ή φούμαρα για τους παραμυθιασμένους από το ανύπαρκτο κλέος της ‘φυλής” συμπατριώτες. Είναι η ευκαιρία τους.

Οι συγκροτημένες πολιτικές, κοινωνικές ή και με άλλο τρόπο οργανωμένες δυνάμεις να δώσουν ένα δείγμα της ύπαρξης τους και σ αυτόν τον τομέα. Η εποχή των υποσχέσεων, και των δεκάρικων από τα μπαλκόνια έληξε. Ελπίζω ανεπιστρεπτί. Τώρα πρέπει να σηκωθούν τα μανίκια και να αρχίζει να ζυμώνεται το ψωμί του μέλλοντος μας και των παιδιών μας. Ας είναι ο κόκορας που θα θυσιασθεί στα θεμέλια της από δω και πέρα πορείας μας.

Σ.Σαρακενίδης