Τα παιδιά θρηνούν την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες και η θλίψη τους μπορεί να μην είναι ανιχνεύσιμη. Συχνά δεν εμφανίζουν όλα τα συμπτώματα των ενηλίκων, όπως απόσυρση γιατί δεν έχουν τη λεκτική ικανότητα να τα εκφράσουν.

Η κατάλληλη ενημέρωση του παιδιού, η ενθάρρυνση έκφρασης των συναισθημάτων τους, οι «ζωντανές» αναμνήσεις του γονιού που πέθανε, και η συμμετοχή στην οικογενειακή διαδικασία πένθους δεν είναι πηγές περαιτέρω άγχους και έντασης αλλά, οδηγούν σε καλύτερη αντιμετώπιση του πένθους προσφέροντας ανακούφιση και παρηγοριά.

Αυτά επισημαίνονται σε αναρτημένη ανακοίνωση, η οποία βασίζεται σε μελέτη γιατρών και ψυχολόγων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Πέτρας Ολύμπου (Νότας Βούρα, Κωνσταντίνου Παπανικολάου, Γιώργου Κουκουλά, Ναταλίας Δαραή, Πηνελόπης Ρομποτή, Θωμά Ιωάννου, Ευαγγελίας Παπαγεωργίου, Βικτώριας Παρασκευοπούλου, Αχιλλέα Μουρατίδη και Γιώργου Αγγελίδη) στο 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής στο Γενικό Νοσοκομείο.

Στο πλαίσιο της μελέτης εκτιμήθηκαν οι αντιδράσεις και η διαδικασία πένθους 10 παιδιών και ισάριθμων γονέων τους, που απευθύνθηκαν στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Πέτρας Ολύμπου. Από τα 10 παιδιά μόνο τα 2 ξεσπούσαν σε κλάμα στη διάρκεια των συνεδριών στο νοσοκομείο και η συμπεριφορά τους ήταν η ίδια και στο σπίτι. Τα άλλα 8 έπαιζαν το ρόλο του «υποστηρικτικού ενήλικα» στο γονιό που θρηνούσε και δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να εκφράσει τα συναισθήματα θυμού, θλίψης ενοχής αλλά και άλλους φόβους. Μάλιστα αυτά τα 8 τα παιδιά δεν ζητούσαν υποστήριξη από κανένα διότι δεν ήθελαν να επιβαρύνουν την οικογένεια. Ωστόσο οι γονείς παρατήρησαν αλλαγές στις συνήθειες ύπνου, διατροφής και συμπεριφοράς.

«Είναι σημαντικό να ρωτούμε τα παιδιά που έχουν χάσει το γονιό τους αν θέλουν να συμμετέχουν στη διαδικασία πένθους και να τα ενθαρρύνουμε να κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις τους γιατί έτσι θα μπορούν να ανακουφιστούν και να παρηγορηθούν», ανέφερε η ψυχολόγος Νότα Βούρα, η οποία συμμετείχε στην μελέτη.

Από τους γονείς οι 8 ζήτησαν και έλαβαν ιατρική υποστήριξη και φαρμακευτική αγωγή ενώ 2 άρχισαν την κατανάλωση αλκοόλ. Οι 6 απέφευγαν τις συζητήσεις με τα παιδιά τους και το συναισθηματικό μοίρασμα, 3 ανέφεραν αδυναμία να συνεχίσουν τη ζωή τους, ενώ ένας δεν εκφράστηκε.

http://health.in.gr/