Αν όλα αυτά μαζί με τις αρχικές σκανδαλώδεις συμβάσεις των υποβρυχίων και τη νομικώς επιβλαβή αδράνεια των επόμενων πολιτικών χειριστών δεν τεκμηριώνουν πολιτική απιστία που ζημίωσε το Ελληνικό Δημόσιο, τότε ποιος είναι ο ορισμός της πολιτικής ευθύνης ;ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στον άγριο καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε καμιά «αγορά» δεν διέπεται από «ηθική», όμως οι «αγορές» των οπλικών συστημάτων παραείναι βρώμικες. Οι λόγοι είναι πολλοί, όμως ο κυρίαρχος είναι η έλλειψη αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης γιατί υπεισέρχονται τα ασαφή κριτήρια των στρατιωτικών αναγκών που θέλεις να καλύψεις, π.χ. μπορεί ένας πύραυλος να έχει μεγαλύτερη ισχύ και εμβέλεια και να είναι φτηνότερος από τον άλλο που προεκρίθη   που είναι μικρότερης ισχύος και εμβέλειας, αλλά μεγαλύτερης ακριβείας !!! Γιατί αυτό χρειάζεται, κατόπιν εισηγήσεων;;;

Το απλοϊκό αυτό παράδειγμα δείχνει πόσα «ναι μεν αλλά» διαπλέκονται στις αγορές οπλικών συστημάτων και πως πάνω σε αυτά ανοίγει η μαύρη τρύπα της διαφθοράς.

Επιπρόσθετα θα ήθελα να επισημάνω τρία πράγματα:

Το πρώτο: Οι κατασκευάστριες εταιρείες οπλικών συστημάτων έχουν έδρες στα ισχυρά κράτη.  Δεν διστάζουν να δημιουργούν κρίσεις και εντάσεις μεταξύ περιφερειακών χωρών ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις για προμήθειες όπλων.

Το δεύτερο: Καθιερώθηκε σε κάθε αγορά όπλων να προσφέρονται αντισταθμιστικά οφέλη, δηλαδή έκπτωση στο τίμημα της αγοράς από τις εταιρείες που τα κατασκευάζουν και τα προμηθεύουν προς τις χώρες που τα αγοράζουν.

Τα αντισταθμιστικά δίδονται είτε σε είδος, είτε σε τεχνογνωσία κατασκευής τμημάτων του οπλικού συστήματος σε εγχώριες πολεμικές βιομηχανίες. Δεν διστάζουν, λοιπόν, να δημιουργήσουν τεχνητές συνδικαλιστικές πιέσεις για διατήρηση δήθεν των θέσεων εργασίας σε αυτές. Οι συνδικαλιστές, λοιπόν, εντάσσονται στο πλάνο επηρεασμού επιλογής του οπλικού συστήματος και συνεπώς γίνονται  μέρος τη συνδιαλλαγής.

Το τρίτο: Η ολοκλήρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων απαιτεί χρόνια. Η πολιτική απιστία συνεπώς επιμερίζεται διαχρονικά , αλληλοκαλύπτεται και χάνεται πίσω από πολλές υπογραφές, σφραγίδες, πρωτόκολλα επιμέρους παραλαβής και παράδοσης, καθώς και τροπολογίες σε άσχετα Ν/Σ. Η μεγάλη προμήθεια των υποβρυχίων, για την οποία σήμερα γίνεται πολύς λόγος, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το πλαίσιο που σκιαγράφησα προηγουμένως.

Θα προσπαθήσω να ξετυλίξω το κουβάρι όσο πιο απλά μπορώ και να καταδείξω πιθανά ποινικά κολάσιμες πολιτικές αβελτηρίες, ίσως παραγεγραμμένες που όμως δείχνουν την ελαφρότητα ή την πονηριά υψηλά ισταμένων πολιτικών υπευθύνων.

Για τα χρηματικά ποσά που κινήθηκαν υπογείως για μίζες και κα λαδώματα δεν μπορώ να γράψω, γιατί δεν έχω ούτε στοιχεία, ούτε γνώση. Επ ΄αυτών είναι αρμόδιοι οι εισαγγελείς. Απλά υπενθυμίζω ότι στα τέλη του Δεκεμβρίου 2011, όπως έγινε ευρέως γνωστό, στη Γερμανία τιμωρήθηκαν δύο υψηλόβαθμα στελέχη της FERROSTAAL AG-HDW, γιατί, όπως παραδέχτηκαν προέβησαν σε χρηματισμό κρατικών αξιωματούχων στην  Ελλάδα για την ανάληψη της κατασκευής των υποβρυχίων από την Γερμανική  εταιρεία παρακάμπτοντας τον πιο επικίνδυνο ανταγωνιστή τους που ήταν το Γαλλικό υποβρύχιο. ΄Ετσι αφ΄ενός το ακόμη στη σχεδίαση υποβρύχιο Τ-214 θα γινόταν πραγματικότητα, αφ΄ετέρου θα άνοιγαν οι αγορές κι’ αυτό λόγω του ότι το επέλεξε ένα εμπειροπόλεμο Ναυτικό, όπως το Ελληνικό.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Το 2000-2001 ο τότε Υπουργός Εθνικής ΄Αμυνας ΄Ακης Τσοχατζόπουλος, εκμεταλλευόμενος το κλίμα που δημιουργήθηκε από δημοσιογραφικούς κύκλους για επικείμενη μεγάλη ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, έφερε στο πολιτικό τραπέζι την κατεπείγουσα ανάγκη προμήθειας υποβρυχίων.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Εκείνη τη χρονική περίοδο επιχειρησιακή έτοιμο ήταν μόνο το Σουηδικό υποβρύχιο και κόστιζε 197.000.000 Ευρώ. Το Γαλλικό ήταν εγκατεστημένο στη σχεδίαση, αλλά δεν είχε επιχειρησιακή εφαρμογή και κόστιζε 328.000.000 Ευρώ. Το Γερμανικό Τ-214 ήταν ακόμη στη σχεδίαση, δεν υπήρχε πρωτότυπο. Μάλιστα η βάση δημιουργίας του το

Τ-212/1400  ΑΙΡ θα ήταν επιχειρησιακά έτοιμο το 2002 και σε υπηρεσία το 2005!!! Τέλος κόστιζε 463.000.000 Ευρώ, σύμφωνα με τη σύμβαση που υπεγράφη εκ των υστέρων.

Ως εκ θαύματος επιλέγεται το Γερμανικό, όταν μάλιστα ο λόγος αγοράς των υποβρυχίων είναι ότι περιμένεις μεγάλη ένταση με την Τουρκία και οι Σουηδοί στην προσφορά τους προτείνουν την άμεση εκχώρηση του στόλου των υποβρυχίων τους που ήταν επιχειρησιακά  εξοπλισμένα με το ζητούμενο σύστημα της αναερόβιας πρόωσης, με μόνη υποχρέωση επιστροφή των υποβρυχίων τους ανά ένα με κάθε παράδοση καινούργιου που θα κατασκευαζόταν για λογαριασμό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Φήμες λένε ότι για να οδηγηθούμε στην απόφαση αγοράς των γερμανικών υποβρυχίων σε συνάντηση Ελλήνων και Γερμανών σε ξενοδοχείο της Ελβετίας αποφασίστηκε να δημιουργηθούν δύο ομάδες άσκησης Lobby. Η μία θα ασκούσε πιέσεις σε πολιτικούς και επιτροπές, η άλλη από συνδικαλιστές θα αναλάμβανε να δημιουργήσει συνθήκες εργασιακής κρίσης στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Τέλος, μια μικρή λεπτομέρεια που δείχνει την απαράμιλλη προτεσταντική ηθική των Γερμανών. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η THYSSEN GRUPP μητρική εταιρεία της HPW εξαγόρασε τα Σουηδικά ναυπηγεία COCKUMSYIA για να αποκλεισθεί οριστικά η επιλογή των φθηνότερων Σουηδικών υποβρυχίων.

ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

΄Όταν εισάγεις τεχνολογία αιχμής πριν από όλους τους άλλους «αντιπάλους» σου, σίγουρα τζογάρεις. Για το λόγο αυτό φροντίζεις να συντάξεις με τέτοιο τρόπο τις συμβάσεις, ώστε να σε εξασφαλίζουν οικονομικά και να εξυπηρετούν τις δικές σου ανάγκες. Γιατί τη στιγμή της σύμβασης ο αδύνατος κρίκος είναι αυτός που θέλει να πουλήσει.

Τότε το Ελληνικό Δημόσιο μόνο αυτό δεν έπραξε, αντιθέτως υπέγραψε με την HDW, που ενεργούσε και ως πληρεξούσιος της FERROSTAAL δύο συμβάσεις.

Η πρώτη 012Β/2001 για τρία υποβρύχια Τ-214 με πρόβλεψη (option) ένα (πρόγραμμα ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ)  και

Η δεύτερη 021Β/2002 για τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής των τριών παλαιών υποβρυχίων Τ-209/1200 με πρώτο ΩΚΕΑΝΟΣ (πρόγραμμα ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΙ). Λεόντειες συμβάσεις προς όφελος των κατασκευαστριών εταιρειών και ως προς τη ροή των χρηματοδοτήσεων, ανεξάρτητα με την πρόοδο των εργασιών και ως προς τις ρήτρες παράδοσης του συμβατικού αντικειμένου.

Τον ΄Ακη Τσοχατζόπουλο τον διαδέχεται ο Γιάννος Παπαντωνίου και με την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία ο Σπήλιος Σπηλιοτόπουλος και μετά ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλή Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Ενώ βοά η «πιάτσα» ότι η υπόθεση των υποβρυχίων είναι χαίνουσα πληγή για το Ελληνικό Δημόσιο, στο όνομα τις διατήρησης των θέσεων εργασίας στα Ναυπηγεία  επικρατεί η απόλυτη «Νιρβάνα». Τυχαίο; Δεν νομίζω !

Στο χρονικό διάστημα αυτό, όπως αποδεικνύεται από έγγραφα για τη σύμβαση 012Β/2001 (ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ) ύψους 1.854.000.000 μέχρι την ημέρα ενεργοποίησης της εκτελεστικής συμφωνίας (EDCA) το δημόσιο έχει πληρώσει 1.395.300.000 και υπολείπονται 458.700.000, χωρίς να υπάρχει κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα πλην ενός υποβρυχίου Τ-214 πρωτότυπο, το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ  που έγερνε…

Για τη σύμβαση 021Β/2002 (ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΙ) ύψους 1.383.100.000 με επιπλέον κόστος 117.000.000 ανταλλακτικών για τα παλαιά υποβρύχια Τ-209 είχε καταβληθεί μέχρι την ενεργοποίηση της εκτελεστικής συμφωνίας (EDCA) 637.800.000 συν τα 117.000.000 ενώ το πρώτο από τα τρία υποβρύχια για εκσυγχρονισμό το ΩΚΕΑΝΟΣ δεν είχε δοκιμασθεί.

Κατά την περίοδο της ΝΔ,  εκτός από φραστικούς εντυπωσιασμούς και ρητορικές απειλές,  δεν ασκήθηκε ουσιαστικός έλεγχος ούτε ενεργοποιήθηκαν οι ελάχιστες ρήτρες ασφάλειας που έδιναν οι λεόντειες συμβάσεις και μόνο προς το τέλος, πριν την κατάρρευσή της στις 27/5/2009, δια στόματος του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναυάρχου Γ. Καραμαλίκη, ανακοινώνεται ότι δεν θα προχωρήσει στην παραλαβή του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και για λόγους τεχνικούς  και ψυχολογικούς. Θα αποδεχθεί τα άλλα τρία ΠΙΠΙΝΟΣ, ΜΑΤΡΩΖΟΣ και  ΚΑΤΣΩΝΗΣ κατηγορίας  Τ-214 και στη θέση του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ  θα παραγγείλει ακόμη ένα. Επίσης θα εκσυγχρονίσει μόνο το ΩΚΕΑΝΟΣ και έναντι των άλλων δύο θα παραγγείλει δύο υποβρύχια Τ-209/1400 και για όλα αυτά προτίθεται η Ελληνική πλευρά να τροποποιήσει τις συμβάσεις.

Στις 4/10/2009 οι εκλογές ανεβάζουν το ΠΑΣΟΚ  πανηγυρικά στην εξουσία «καβάλα» στο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».

Στις 13/10/2009 η THYSSEN GRUPP που ενσωμάτωσε τη θυγατρική της HDW, συνεπώς έγινε κάτοχος του 50% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ανακοινώνει πως αποχωρεί από αυτά. Η αλληλουχία των ημερομηνιών είναι τυχαία ; Δεν νομίζω.

Στις 10/3/2010 ο υπουργός Εθνικής ΄Αμυνας Βαγγέλης Βενιζέλος ανακοινώνει ότι μετά από διαπραγματεύσεις με τον εκτελεστικό πρόεδρο της ABU DHABI MAR  I. Safa και τον εκτελεστικό πρόεδρο της THYSSEN GRUPP   H. Atzpontien, ο ίδιος ως πληρεξούσιος του Ελληνικού Δημοσίου και οι άλλοι ως διάδοχοι μιας αρχικής συμφωνίας κατασκευής υποβρυχίων,  συμφώνησαν τα προγράμματα ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ και ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΙ  να συνεχιστούν με τις εξής τροποποιήσεις:

Α) Να παραλειφθεί το ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ με έκπτωση ώστε να μη χάσει την αξία του και στη συνέχεια να βρεθούν κράτη να το αγοράσουν στην παραπλήσια αξία που  το πληρώσαμε.

Β) Να εκσυγχρονισθεί μόνο το ΩΚΕΑΝΟΣ και τα άλλα δύο να παραμείνουν ως έχουν και σε ενίσχυση να παραγγείλουμε άλλα δύο Τ-214 στην τιμή των 500.000.000 έκαστο  fix, δηλαδή 1 δις επιπλέον προίκα.

Γ) Οι πληρωμές του υπολοίπου των συμβάσεων θα γίνει σε βάθος εννέα ετών με δόσεις που δεν θα υπερβαίνουν τα 200.000.000 ετησίως.    τέλος

Δ) Να περάσουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στην ABU DHABI MAR (ADM) σε ποσοστό 75,1%  που αυτό σημαίνει αφ΄ενός ότι θα διασφαλισθούν οι θέσεις εργασίας (μόνιμο κερασάκι) και αφ΄ετέρου έχοντας οι νέοι ιδιοκτήτες ένα πελατολόγιο 52 πολεμικών ναυτικών διαφόρων χωρών και έχοντας αποκτήσει την πνευματική ιδιοκτησία των σχεδιάσεων της BLOHM+VOSS για τα πλοία επιφανείας ΜΕΚΟ και των υποβρυχίων από την HDW, δίνουν ένα μέλλον αισιόδοξο στα Ναυπηγεία.

Παράλληλα εντέχνως η κυβερνητική πλευρά διοχέτευε ότι η επιπλέον οικονομική επιβάρυνση από τη νέα συμφωνία είναι πολύ μικρότερη από το τίμημα που θα κατέβαλε από το ποσό που θα επιδίκαζε στην THYSSEN GRUPP το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο στο οποίο προσέφυγε.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όλα αυτά είναι λογικοφανή, αλλά δεν είναι λογικά και κρύβουν μεγάλη οικονομική βλάβη στον «πολλά χειμαζόμενο» οικονομικά Ελληνικό Λαό, διότι:

-* Ποια «χώρα κορόϊδο» θα αγοράσει το δυσφημισμένο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ στην αρχική ή παραπλήσια αξία που το πληρώσαμε;

-* Αφού τα υποβρύχια Τ-209 δεν εκσυγχρονίζονται και αποσύρονται, γιατί  φορτωθήκαμε ανταλλακτικά αξίας 117.000.000 που οι Γερμανοί είχαν στις αποθήκες τους και θα πήγαιναν για scrap, χωρίς να γίνει κανένας έλεγχος κοστολογικός, χρηστικός, ποιοτικός.

-* Δεν ενεργοποίησαν τις ελάχιστες ρήτρες καθυστέρησης του εκσυγχρονισμού του ΩΚΕΑΝΟΣ  και των άλλων που έληγαν το 2008.

-* Δεν αξιοποιήθηκε η έρευνα του ΣΔΟΕ στα ναυπηγεία, όταν ήταν υπό τη διοίκηση της HDW, που αποκάλυψε πλαστά και εικονικά τιμολόγια, μη ολοκλήρωση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων,  ανύπαρκτες πληρωμές μέχρι και χρηματοδοτήσεις θαλασσίων ερευνών στη Βολιβία που δεν έχει θάλασσα.

-* έβαλαν προμετωπίδα της συμφωνίας την ADM για λόγους επικοινωνιακούς και παραπλανητικούς, ενώ στην ουσία κύριος μέτοχος του 75,1% είναι μια γερμανική ΕΠΕ η HORN BETELIGUNGS GMBH με έδρα την Βηρυτό, με μετοχικό κεφάλαιο 25.000 Ευρώ  ιδιοκτησία του Λιβανέζου επιχειρηματία Safa. Επειδή, όμως πλήρωσαν 1 εκατ. Ευρώ στην εταιρεία συμβούλων LAZARD για να εκτιμήσει τη φερεγγυότητα της ADM !!! Χαρακτηρίστηκε μια άλλη εταιρεία η PRIVINVEST  του Safa συνδεδεμένη με την ΑDM !!

-* Τι πρεμούρα υπήρξε και έναντι του τιμήματος (προίκα) 1.321.000.000 στα ναυπηγεία του Safa και της αναξιόπιστης στην πράξη THYSSEN GRUPP που σταδιακά θα εκταμιευόταν μέχρι το 2018 να έχουν εκταμιευτεί μέχρι τώρα 400 εκατ. Ευρώ και να απαιτούν άλλα 130 εκατ., χωρίς αναφορά στην πρόοδο των εργασιών.

-* Διατυμπανίστηκε δεόντως ότι αν προσβάλαμε τις αρχικές συμβάσεις των υποβρυχίων θα χάναμε στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο, διότι η THYSSEN GRUPP είχε ως νομικό ισχυρό επιχείρημα την έκθεση αξιολόγησης της αρχής των εξοπλισμών της Γερμανίας ΒΜΒ και του γερμανικού πολεμικού ναυτικού, την οποία  ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ πραγματοποίησαν κατόπιν επισήμου αιτήματος της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Δηλαδή ζητήσαμε από τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα…

Αν όλα αυτά μαζί με τις αρχικές σκανδαλώδεις συμβάσεις και τη νομικώς επιβλαβή αδράνεια των επόμενων πολιτικών χειριστών δεν τεκμηριώνουν πολιτική απιστία που ζημίωσε το Ελληνικό Δημόσιο, τότε ποιος είναι ο ορισμός της πολιτικής ευθύνης ;

Υ.Γ. Το σιγοτραγουδούσε η συγχωρεμένη η μάνα μου :

«Το γουδί   το γουδοχέρι πώς το τρίβουν το πιπέρι…»