Πολλές φορές συγχέουμε την απονομή της δικαιοσύνης με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Τυχαίνει πολλές φορές η δικαιοσύνη να έχει επιτελέσει την αποστολή της αλλά τούτο να μην έχει γίνει αισθητό στην κοινωνία. Κι όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικό –ιδίως στην περίοδο που διανύουμε- η απονομή της δικαιοσύνης να είναι αισθητή στους πολίτες. Διότι αλλιώς χάνουν κάθε πίστη τους σε οποιαδήποτε θεσμική λειτουργία. Όπως έχει χιλιοειπωθεί η απονομή της δικαιοσύνης είναι το τελευταίο σκαλί ελπίδας των καταφρονημένων.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Πριν από έξι χρόνια είχε αποκαλυφθεί το μεγάλο σκάνδαλο της εικονικής ασφάλισης στο ΙΚΑ στη Ξάνθη. Τότε ως βουλευτής είχα δεχθεί υποδείξεις και πιέσεις από συνδικαλιστές και δικηγόρους – πάτρωνες των κατ’αυτούς «παθόντων», να «ρυθμιστεί» (μετάφραση: κουκουλωθεί) με νομοθετική ρύθμιση το σκάνδαλο αυτό που είχε άμεση σχέση με τα λεγόμενα συνεταιριστικά εργοστάσια. Η θέση όμως της κυβέρνησης Παπανδρέου σε τέτοια θέματα ήταν ξεκάθαρη. Ούτε καν συζήτηση να πληρώσει ο ελληνικός λαός την απάτη των πονηρών που «αγόραζαν» εικονική ασφάλιση για να συνταξιοδοτηθούν.

Έκτοτε ως δικηγόρος βρίσκομαι σε προνομιακή θέση ενημέρωσης ως προς την εν γένει πορεία δικαστικών υποθέσεων. Υπέπεσαν στην αντίληψή μου κάποιες πληροφορίες για εκδίκαση ποινικών υποθέσεων «αγοραστών» εικονικής ασφάλισης άλλοτε στην Αθήνα (γιατί στην Αθήνα κανείς δεν κατάλαβε) άλλοτε στην Καβάλα και άλλοτε στην Ξάνθη, με αίσθηση ότι συντριπτικά καταδικάστηκαν οι κατηγορούμενοι σε σημαντικές ποινές. Ακόμη ότι οι διοικητικές προσφυγές κατά των αποφάσεων του ΙΚΑ σε βάρος όσων χρησιμοποίησαν ανύπαρκτο χρόνο ασφάλισης, δικάστηκαν και δικάζονται και έχουν κερδηθεί όλες από το ΙΚΑ.

Μένουν δύο σημαντικά ερωτήματα που οι δικαστικές διαδικασίες δεν έχουν καταδείξει τις απαντήσεις ακόμη. Και έξι χρόνια είναι πολλά για να μην έχουν καταδείξει. Εντάξει με τους «αγοραστές», τα “βατράχια”. Λίγο ή πολύ στριμώχτηκαν από τη δικαιοσύνη. Κάθισαν στο σκαμνί, χάσανε τις συντάξεις που στηρίζονταν σε εικονική ασφάλιση, βρέθηκαν ή βρίσκονται υπό το φάσμα της επιστροφής όσων εισέπραξαν. Οι «πωλητές», τα “βουβάλια” ποιοι ήταν; Οι «εγκέφαλοι» ποιοι ήταν; Τι έδειξε η δικαστική έρευνα; Ποιοι ενεπλάκησαν; Γιατί δεν έγινε γνωστό αν κάποιος μέχρι σήμερα κατηγορήθηκε ή τιμωρήθηκε; Ήταν κύκλωμα; Είχαν «πολιτικές πλάτες»; Και δεύτερο ερώτημα.

Επεστράφησαν στα ταμεία του ΙΚΑ όσα υφαρπάχτηκαν; Αν αυτά τα δύο ερωτήματα δεν απαντηθούν, δεν υπάρχει περίπτωση να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας. Βέβαια δεν μπορούν οι δικαστικές αρχές να μετέχουν σε μια δημόσια συζήτηση. Μπορεί όμως η δημοσιογραφική έρευνα να πληροφορήσει την κοινή γνώμη. Και θεωρώ ότι κανένας εισαγγελέας ή Διοικητής του ΙΚΑ δεν πρόκειται να αρνηθεί να συνδράμει στην ενημέρωση της κοινής γνώμης για το ακριβές στάδιο της απόδοσης των ποινικών ευθυνών και της ανάκτησης του δημοσίου χρήματος.