Δευτέρα 25 Ιουλίου & ώρα 8.30 στα Άβδηρα «Το ψωμί της Γαίας»

Οι γυναίκες των Αβδήρων θα αναβιώσουν και φέτος το «Ψωμί της Γαίας». 

Οι πέτρινοι φούρνοι θα ανάψουν από νωρίς το πρωί, τα προζύμια και οι μαγιές θα είναι έτοιμες από το προηγούμενο βράδυ, οι «πινακοτές» και τα «σκαφίδια» θα πάρουν τη θέση τους και προς το μεσημέρι θα είναι έτοιμο το ζυμωτό ψωμί για να γευτούμε όλοι την ξεχωριστή παραδοσιακή νοστιμιά του.

Σχετικά με το Θρύλο του Δημόκριτου

Ο Δημόκριτος πέθανε σε βαθιά γεράματα. Στα πρόθυρα του θανάτου κι ενώ δεν είχε ελπίδα να ζήσει ούτε μια μέρα ακόμη, η αδελφή του λυπόταν γιατί ο θάνατος του αδελφού της θα την εμπόδιζε να πάρει μέρος αμέσως στη γιορτή των Θεσμοφορίων, προς τιμή της Δήμητρας. Τότε ο Δημόκριτος ζήτησε να του φέρει ζεστά ψωμιά και τ’ ακούμπησε στα ρουθούνια του, για ν’ αναπνέει το ζεστό αέρα. Έτσι κρατήθηκε στη ζωή, μέχρι να τελειώσει το τριήμερο της γιορτής. Γι’ αυτό είπαν ότι ο σοφός Δημόκριτος φιλοξένησε το θάνατο στο σπίτι του τρεις μέρες και του πρόσφερε ζεστό ψωμί (Διογένης Λαέρτιος, 9, 7, 43).

Δευτέρα 25 Ιουλίου & ώρα 19.00 στον Ι. Ναό Αγ. Παρασκευής Αβδήρων

Πανηγυρικός εσπερινός στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής, μια από τις παλιότερες εκκλησιές του νομού Ξάνθης.

«…και το καπνό μ’ να καίγιτι, εγώ την Αγιά Παρασκευή θα τιν γιουρτάσου»

Δευτέρα 25 Ιουλίου & ώρα 20.30 στον Οικισμό

Περιφορά εικόνας της πολιούχου Αβδήρων, Αγίας Παρασκευής.

Σχετικά με τον ιστορικό Ναό της Αγίας Παρασκευής Αβδήρων

Ο σημερινός ναός της Αγίας Παρασκευής ανοικοδομήθηκε, όπως μας πληροφορεί η κτητορική επιγραφή που βρίσκεται υψηλά στον εξωτερικό τοίχο του νάρθηκα, το έτος 1845. Ο παλαιότερος ναός θα πρέπει να είχε καταστραφεί από τους ισχυρούς σεισμούς του έτους 1829 και ο μητροπολίτης Ξάνθης Περιθεωρίου και Νεαπόλεως Ευγένιος (1831-1848) ανέλαβε να τον ανοικοδομήσει, όπως και τους περισσότερους ναούς της Παλιάς Ξάνθης και τα μοναστήρια της περιοχής. 

Η εκκλησία είναι από αρχιτεκτονική άποψη μια τυπική τρίκλιτη βασιλική με πλατύτερο το κεντρικό κλίτος και στενότερα τα πλευρικά. Ανατολικά καταλήγει σε ημικυκλική κόγχη. Ο ξύλινος γυναικωνίτης έχει σχήμα που θυμίζει το γράμμα Π της ελληνικής αλφαβήτου. Ο σημερινός νάρθηκας θα πρέπει να είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Δεν μας είναι, όμως, γνωστή η χρονιά της κατασκευής του. Σε κάθε περίπτωση πάντως κτίστηκε μετά την ανοικοδόμηση του ναού κατά το έτος  1845 από τον μητροπολίτη Ευγένιο. Το κωδωνοστάσιο είναι κτισμένο λίγα  χρόνια μετά από την ανοικοδόμηση του ναού, και συγκεκριμένα το έτος 1874, όπως μας πληροφορεί η επιγραφή που βρίσκεται στην δυτική του πλευρά. 

Στο ναό έχουν διασωθεί τοιχογραφίες στον ανατολικό τοίχο του Ιερού Βήματος καθώς και στο βόρειο και νότιο τοίχο.   Το ξύλινο τέμπλο του ναού είναι απλό και διακοσμείται με λαϊκής τεχνοτροπίας φυτικά κοσμήματα. Οι εικόνες αυτές χρονολογούνται από τον 19^ο και 20^ο αιώνα, ορισμένες από αυτές είναι πιθανό να είναι και παλιότερες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εφέστια και θαυματουργή εικόνα της Αγίας Παρασκευής, η οποία φέρει πάμπολλα αφιερώματα από ιάσεις πιστών καθώς και περίτεχνο συρματερή ασημένια διακόσμηση στο επάνω μέρος της εικόνας.

Δευτέρα 25 Ιουλίου ώρα 21.00 στο πολιτιστικό κέντρο Αβδήρων «Αντιλογίας  Δόμος»  

Έναρξη εργαστηρίου Ζωγραφική από την «Ένωση Καλών Τεχνών Προύσας»

Η Ένωση Καλών Τεχνών Προύσας, ασχολείται με την προώθηση και την προστασία των εικαστικών τεχνών, τη διάδοση της τέχνης στο ευρύ κοινό, την δημιουργία ευκαιριών για την ενασχόληση των νέων με αυτή.

Δευτέρα 25 Ιουλίου ώρα 21.30 στην Πλατεία Αβδήρων

Συναυλία «Οι πράσινες τιράντες» Ρεμπέτικο και παραδοσιακή μουσική της Θράκης.

Monday 25 – Avdera – 21.30 / Concert

Οι πράσινες τιράντες, ένα σμίξιμο αναζητήσεων πάνω σε δρόμους άλλοτε δύσβατους κι απρόσιτους, άλλοτε γνώριμους, μα στ’ αλήθεια απολαυστικούς. Σα να ξεκινάμε πάντα απ’ την αρχή…

Αυτή τη φορά, μια περιήγηση στη μουσική υδρόγειο, βολτάροντας σε δύο παράλληλους : ρεμπέτικο και παραδοσιακή μουσική της Θράκης.

Τραγουδάμε όλοι μαζί και παίζουμε

ο Φώτης Αρναούτογλου, μπουζούκι,

ο Γιάννης Πανταζόγλου, ούτι κι ακορντεόν,

η Ευγενία Πανταζόγλου, γκάιντα, κλαρίνο και μικρά κρουστά,

ο Θέμης Ρούπακας, κιθάρα, και

ο Βαϊτσης Χαρακοπίδης, κοντραμπάσο και νταούλι.

                                                                    …ανάσα και πάμε!  

Δευτέρα 25 & ώρα 19.00 Νέα Κεσσάνη ξωκλήσι Αγ. Παρασκευής

Εσπερινός & Συναυλία παραδοσιακής μουσικής

Monday 25 – N. Kessani – 19.00 / folk Concert

Η Κεσσάνη ή Κεσσάνι (σημερινή ονομασία Keşan) είναι πόλη της Τουρκίας στην Ανατολική Θράκη. Αποτελεί σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο από Εντιρνέ (Αδριανούπολη) και Ουζούν Κιοπρού (Μακρά Γέφυρα) προς Καλλίπολη και από Τεκιρντάγ (Ραιδεστό) προς Δ. Θράκη (Ελλάδα).

Ιστορία της Κεσσάνης

Η Κεσσάνη βρίσκεται επί λόφου, πιθανώς επί της αρχαίας τοποθεσίας Κισσήνης του Σουΐδα, ή παρά την αρχαία ελληνική Κισσήνη του Ησυχίου του Αλεξανδρινού. Σε απόσταση μιάς ώρας (πεζή) σε ψηλό λόφο σώζονται τα ερείπια της αρχαίου φρουρίου “Παλαιόκαστρο”, κατά ντόπια ονομασία που πρόκειται για το Κισσό που μνημονεύει ο Στράβων και ο Κατακουζηνός.

Κατά την ελληνική κατοχή της πόλης το 1921, η τότε ελληνική διοίκηση άλλαξε το όνομα σε Κεσσίνη από το προηγούμενο όνομά της που ήταν Ρούσκιοϊ, με το οποίο και αναφέρεται σε παλιούς χάρτες. Πριν το 1920 η Κεσσάνη ήταν έδρα καϊμακάμη και υπάγονταν διοικητικά στο νομό της Καλλίπολης. Επί ελληνικής κατοχής αποτελούσε έδρα υποδιοίκησης υπό τη δικαιοδοσία της οποίας περιλαμβάνονταν 55 χωριά και οικισμοί.

Οι κάτοικοι της Κεσσάνης πριν το 1912 ανέρχονταν σε 10.000 περίπου και καταγίνονταν με τη γεωργία, κτηνοτροφία και το εμπόριο. Μετά την υπογραφή της πρώτης προσφυγικής συνθήκης μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Ελλάδας ξεκίνησε ένας ανθελληνικός διωγμός (1914-1918) σε όλη τη Θράκη με συνέπεια ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης να μειωθεί αισθητά. Στην απογραφή του 1920 οι εκεί Έλληνες ήταν μόνο 5.300. Την ίδια εποχή εκκλησιαστικά η Κεσσάνη υπαγόταν στη Μητρόπολη Ηρακλείας και Ραιδεστού, και είχε δύο εκκλησίες, των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Αθανασίου. Στη πόλη διατηρούνταν επίσης δύο πλήρη αρρεναγωγεία και ένα παρθεναγωγείο.

Μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, οι Έλληνες της Κεσσάνης μετανάστευσαν στην Ελλάδα, δημιουργώντας τη Νέα Κεσσάνη, στον Νομό Ξάνθης.

Ιστορία της Νέας Κεσσάνης

Χαρακτηριστικό στοιχείο του οικισμού της Ν.Κεσσάνης είναι ότι κατοικείται από πρόσφυγες που προέρχονται από τρία διαφορετικά μέρη, το χωριό “Άγιος Βλάσης” της Μεσημβρίας της Ανατολικής Ρωμυλίας, το χωριό “Κατίκιοϊ” της Μακράς Γέφυρας και το χωριό “Μπασλίκι” της Κεσσάνης στην Ανατολική Θράκη. Άνθρωποι με διαφορετικές ρίζες, διαφορετικά έθιμα και νοοτροπία κυνηγημένοι από Τούρκους και Βούλγαρους κατέφυγαν στην μικρή αυτή γωνιά και παραμερίζοντας τις διαφορές τους δημιούργησαν μια νέα Κοινότητα χωρίς να ξεχάσουν ποτέ την πατρίδα τους.