Ήταν που λέτε ένα μικρό σαπιοκάραβο, με χίλιους επιβάτες, που ένας καπετάνιος φιλοδόξησε να περάσει στην ιστορία, οδηγώντας το με ασφάλεια σε κάποιο λιμάνι. Μάζεψε καμιά εκατοστή συγγενείς και φίλους για πλήρωμα κι υποσχέθηκε στους επιβάτες γρήγορο, άνετο και ασφαλές ταξίδι, με πλούσια γεύματα και ψυχαγωγία, ενώ οι άνεμοι ούρλιαζαν, παρέπλεαν παγόβουνα και θεόρατα κύματα απειλούσαν να καταπιούν το σκάφος.

Με τον ασύρματο κάλεσε τότε σε διεθνή βοήθεια. Κατέπλευσε ένα ισχυρό σκάφος, το οποίο προσφέρθηκε να βοηθήσει, με τον όρο να μειωθούν το υπεράριθμο πλήρωμα καθώς και η ποιότητα και η ποσότητα της τροφής, να κοπούν όλα τα ψυχαγωγικά προγράμματα, να αντικατασταθούν οι μηχανές και να προστεθεί ηλεκτρονικός εξοπλισμός. Ο καπετάνιος πήρε μεν τη βοήθεια, αλλά δεν εκπλήρωσε καμιά από τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει. Ο καιρός όμως αγρίευε, το πλήρωμα δεν εκτελούσε τις εντολές ή τις έκανε λάθος, η μία μηχανή του πλοίου κατέρρευσε και το πετρέλαιο τελείωνα. Τότε έκανε νέα έκκληση βοήθειας, που παρασχέθηκε και πάλι με νέους, επαχθέστερους όρους. Το ίδιο επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές, έως ότου το πλοίο κινδύνευε πλέον σοβαρά να βυθισθεί αύτανδρο, εξ αιτίας της ανικανότητας του καπετάνιου και του πληρώματος, χωρίς μηχανές και πετρέλαιο. Και τότε άναψε φως στην κεφαλή του καπετάνιου, με μια μεγαλοφυή ιδέα. Κάλεσε τους επιβάτες να ψηφίσουν και να αποφασίσουν, αν ήθελαν να ρίξει το πλοίο στις ξέρες ή πάνω σ’ ένα παγόβουνο! Οι επιβάτες κατάλαβαν ότι ο καπετάνιος είχε παρανοήσει κι απόθεσαν τις λίγες ισχνές ελπίδες τους στον Ποσειδώνα!

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τα κατάφερε! Ο Γιώργος Παπανδρέου θα μείνει στην ιστορία! Ως ένας από τους πλέον ανίκανους και μοιραίους Πρωθυπουργούς αυτής της χώρας.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ ΜΟΝΑΞΙΕΣ

Μόνος του εναντίον ΟΛΩΝ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Μόνος του εναντίον ΟΛΩΝ πάσχισε να τη βγάλει απ’ την Ευρώπη ο Γ. Παπανδρέου!

ΑΗΔΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΗ

Παρακολούθησα όλες σχεδόν τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις και όλες τις ομιλίες στη Βουλή, αυτό το δραματικό για την Ελλάδα τετραήμερο. Η γεύση που μού άφησαν είναι κράμα αηδίας, θλίψης, ντροπής, απογοήτευσης και οργής. Με τον λαό να οιμώζει, την πατρίδα να γκρεμίζεται στο χάος και την Ευρώπη ολόκληρη, ακόμη και τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία να κρατάνε την ανάσα τους με καρφωμένα τα μάτια τους στην Ελληνική Βουλή, το πολιτικό σύστημα έδωσε ρεσιτάλ μικροκομματισμού και ανικανότητας και ξεπέρασε κάθε όριο αυτοεξευτελισμού! Αρχηγοί που αδιαφορούν πλήρως για τον λαό και την πατρίδα και νοιάζονται μόνο για την καρέκλα τους, τους οποίους δίκαια ο Γ. Καρατζαφέρης αποκάλεσε «σπουδαρχίδηδες» και ψοφοδεή στελέχη κομμάτων, που λεονταρίζουν, για να βγουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μετά βάζουν την ουρά κάτω από τα σκέλια. «Είπα, ξείπα, χ..ω την παρόλα μου», λέει δηκτικά ο λαός μας γι’ αυτούς τους θρασύδειλους τζάμπα μάγκες! Προσωπικά χαίρομαι! Το σημερινό πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε πλέον, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους ή αφελείς, γυμνό και ά-σχημο! Θέλω να ελπίζω κι εύχομαι, στις επερχόμενες εκλογές, ο λαός να υπογράψει το πιστοποιητικό του θανάτου του!

ΟΔΕΝ ΚΑΛΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΚΟΥ

Το βραχυπρόθεσμο θετικό είναι ότι με κάποιο τρόπο, η χώρα βγήκε απ’ το πολιτικό αδιέξοδο. Το μακροπρόθεσμο αρνητικό και σημαντικότερο είναι ακριβώς ο τρόπος, με τον οποίο επιτεύχθηκε αυτό. Αποδείχθηκε περίτρανα και από τις πράξεις και από τα λόγια και των δύο πρωταγωνιστών και των στελεχών τους, ότι πρώτο μέλημα όλων -ακόμη και σ’ αυτές τις τραγικές ώρες, που κρίνεται η τύχη της χώρας- είναι το «κόμμα» και η «καρέκλα» τους. Κι αυτό δυστυχώς προϊδεάζει ότι μπορεί να λύθηκε το οξύ «στιγμιαίο» πολιτικό πρόβλημα, αλλά ότι μακροπρόθεσμα θα βιώσουμε τις ίδιες παθογένειες του σημερινού πολιτικού συστήματος. Με αυτή την έννοια και με βάση το γεγονός ότι δεν έχει αναδειχθεί κάποιο νέο αξιόπιστο σχήμα, φοβάμαι ότι η πατρίδα μας θα εξακολουθήσει την κατηφορική πορεία της.

ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ!

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος κάνοντας το χατίρι του μεγάλου πολιτικού αντιπάλου του, Γεωργίου Παπανδρέου, διόρισε τον γιο του Ανδρέα στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και του άνοιξε την πόρτα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Αντρέας αποσάθρωσε τη δημόσια διοίκηση και εκπαίδευσε τον λαό στην ήσσονα προσπάθεια, τον ατομικισμό και την ανομία και ο γιος του Γιώργος πάσχισε να τινάξει στον αέρα το μεγαλύτερο ίσως επίτευγμα της νεότερης Ελλάδας, την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.