Από την ορκωμοσία της 14/11/2012 των πτυχιούχων Ιατρικής στο Ηράκλειο Κρήτης

«Από σήμερα θεωρούμαστε γιατροί, σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζει πλέον το δικαίωμα στην περίθαλψη, που κλείνει τα νοσοκομεία της, που δεν πληρώνει τους γιατρούς της, που πεινάει. Που διώχνει στο εξωτερικό τη νεολαία της, ιδίως την σπουδασμένη νεολαία της.

Λέγαμε «όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός». Δεν ξέραμε ότι θα ήταν ανάγκη να το προσδιορίσουμε ακόμα περισσότερο. Θέλω να γίνω ΓΙΑΤΡΟΣ. Θέλω να γίνω γιατρός ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ. Θέλω να δουλέψω σε δημόσιο νοσοκομείο, θέλω να μπορώ να είμαι δίπλα σε όποιον με έχει ανάγκη, θέλω οι ασθενείς μου να μπορούν να φάνε και να βρίσκουν τα φάρμακά τους. Σ’ αυτά τα θέλω, έχουμε πολλά να συμβάλλουμε και οφείλουμε να παλέψουμε.

Πολλές φορές μέσα στην σχολή μας προτάθηκε να φύγουμε στο εξωτερικό. Μας παρουσιάστηκε ως η μόνη λύση. «Θα είναι καλύτερα, πιο εκπαιδευτικά, πιο καλοπληρωμένα». Διαφωνούμε. Δεν γίναμε γιατροί για να κάνουμε καριέρα, για να αποκτήσουμε θέσεις περιωπής, για να κολυμπήσουμε στο χρήμα εις βάρος ασθενών. Ακόμα περισσότερο, δεν γίναμε γιατροί για να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στη δυστυχία που απλώνεται πλέον φανερά γύρω μας.

Θα μείνουμε εδώ να το παλέψουμε, απαιτείται αγώνας για να ορθοποδήσει μια χώρα που την έχουν φέρει στο χείλος του γκρεμού, από αυτό τον αγώνα εμείς δεν θα λείψουμε. ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.»

Συγχαρητήρια συνάδελφοι!! Το συνυπογράφω με την ιδιότητα του γιατρού και του Έλληνα
Δημήτρης Αδαμίδης