Κλιμάκιο της Οικονομικής Αστυνομίας φτάνει στο υπερήφανο, ελεύθερο (όπως το αντιλαμβάνονται ορισμένοι – όχι όλοι, ασφαλώς – εκ των επιχειρηματιών της Ύδρας) από τον έλεγχο της εφορίας, νησί.

Οι κατάσκοποι του ελληνικού κράτους έχουν αναλάβει αποστολή δολιοφθοράς: να πάνε σε ταβέρνες και μπαράκια για να διαπιστώσουν εάν κόβονται αποδείξεις. Ενα μεσημέρι (Παρασκευή 17 Αυγούστου) οι κατάσκοποι κάθονται σε μία από τις πλέον τουριστικές ταβέρνες του νησιού και κοιτάζουν γύρω. Στα τραπέζια, οι πελάτες τρώνε, πίνουν κι έπειτα πληρώνουν το λογαριασμό. Οι σερβιτόροι τους εύχονται καλή χώνεψη και τους ξεπροβοδίζουν, αλλά αποδείξεις δεν δίνουν. Κατά μία ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, μάλιστα, οι ιδιοκτήτες ρώτησαν ευθέως τους ελεγκτές, εάν πρέπει (;) να κόβουν αποδείξεις σε όσους κάθονται. Στο τέλος, οι ελεγκτές έχουν το θράσος να ζητήσουν από τον υπεύθυνο του καταστήματος, να τους ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα, γιατί το ποσό των εισπράξεων χωρίς αποδείξεις είναι αυξημένο και προβλέπεται αυτόφωρη διαδικασία. Και τότε μερικές δεκάδες αδούλωτοι Υδραίοι (όσοι αισθάνονται ότι αδικούνται, επειδή τιμωρείται η φοροδιαφυγή) συνειδητοποιούν ότι καταλύεται το κράτος (τους) και ξεσπούν. Παίρνουν στο κατόπι την οικονομική αστυνομία και, προ του κινδύνου να λιντσαριστούν, το κλιμάκιο και ο ντόπιοι αστυνομικοί “ταμπουρώνονται” στο αστυνομικό τμήμα. Οι επαναστάτες τότε κόβουν το ρεύμα και το νερό, πολιορκώντας το αστυνομικό τμήμα, κατά τα πρότυπα του Μωάμεθ Β’ – του πορθητή της Πόλης! Στο λιμάνι, οι “αντικαθεστωτικοί” φοροφυγάδες κερδίζουν και τη ναυμαχία: κόβουν τους κάβους του ιπτάμενου δελφινιού, όταν επιχειρούν οι αστυνομικοί να…διαφύγουν μαζί με τον κρατούμενο επιχειρηματία, δέρνουν και μερικούς από το πλήρωμα! Το πρωί, τα ΜΑΤ έσπευσαν στην Ύδρα για να…λυθεί η πολιορκία του αστυνομικού τμήματος και να εφαρμοστεί (ας πούμε…) ο νόμος.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα ρημαγμένη και σχεδόν χρεοκοπημένη, όπου όμως οι παλιές, καλές συνήθειες δεν αλλάζουν με τίποτα. Μερικές δεκάδες “τσαμπουκάδες” κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Αυτοδιορίζονται “κυβερνήτες” ενός νησιού και καταλύουν το κράτος, παραβιάζουν τους νόμους, χειροδικούν και εκτοξεύουν απειλές, επί δικαίων και αδίκων. Δεν αποτελεί, ούτε κατά διάνοια, έκπληξη το γεγονός ότι βρέθηκαν και ορισμένοι τοπικοί παράγοντες να τους δικαιολογήσουν. Εις εξ αυτών, μου δήλωσε ότι “ξέφυγαν” τα παιδιά και, εν πάση περιπτώσει, ναι – πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος, αλλά όχι και να συλλάβουν το γιο, που λιποθύμησε και η μητέρα του από την σύγχυση…

Η παρακμή σε μία χώρα δεν έρχεται – ούτε φεύγει μόνη της. Στην Ελλάδα μας, που μοιάζει τα τελευταία χρόνια περισσότερο με τριτοκοσμικό χαλιφάτο, η παρακμή θυμίζει κάτι από Βυζάντιο: τοπικοί ηγετίσκοι, γκρουπούσκουλα στα όρια της παρανομίας, διεφθαρμένοι τοπικοί άρχοντες και βουλευτές έτοιμοι να υποθάλψουν κάθε απίθανο στοιχείο για μερικά ψηφαλάκια, δημόσιες υπηρεσίες – κάστρα του ρουσφετιού και του λαδώματος, σταδιακά υποκατέστησαν κάθε κεντρική εξουσία και κατέστησαν πολύ σχετική την έννοια της εφαρμογής των νόμων. Εδώ είμαστε, λοιπόν. Και, για να μην ονειρευόμαστε ότι κάτι άλλαξε επειδή χθες έτυχε στην Ύδρα να βρουν απέναντί τους μερικούς ελεγκτές και αστυνομικούς με φιλότιμο οι “επαναστάτες”, σας παραπέμπω σε ένα προφητικό άρθρο που έγραψε η αγαπητή συνάδελφος (και προσωπική μου φίλη – γειά σου, Δώρα), η Δώρα Αντωνίου στην “Καθημερινή”. Δημοσιεύθηκε υπό τον εξαιρετικό τίτλο “τα νησιά της φοροδιαφυγής”, κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια ακριβώς ημέρα που συνέβαιναν τα πάντα στην Ύδρα. Παρασκευή, 17 Αυγούστου…

Πηγή: www.protagon.gr