Μάζεψαν το θάνατο και τον μετέφεραν σε στρατώνα

. Στη Ναυτική Βάση Ζυγίου. Βάση τεράστιας σημασίας για την άμυνα της πατρίδας. Το μέγεθος του θανάτου ασύλληπτο για τους αμύητους αλλά και για τους επαϊοντες. 90 εμπορευματικιβώτια υπερπλήρη εκρηκτικών που είχαν δεσμευτεί στο λιμάνι όπου  αγκυροβόλησε πλοίο με προορισμό άλλη χώρα. Ήταν πυρίτιδα για προωθητικά πυραύλων σε βυσματική τοποθέτηση, που ενισχύει τις εκρηκτικές δυνάμεις. Και άφησαν εκεί το θάνατο ανεξέλεγκτο, δίπλα στους στρατιώτες και τους αξιωματικούς. Προ ημερών υπεδείχθη η κατεπείγουσα ανάγκη μετακίνησης του κινδύνου, που κάθε μέρα τον μεγιστοποιούσε ο καύσωνας, όπως άλλωστε συνέβαινε επί μήνες. Παρά ταύτα ο θάνατος παρέμενε στη Βάση αναμένοντας ανάφλεξη της πυρίτιδας που θα σκότωνε, θα κατάστρεφε και θ’ άπλωνε το σάβανο του πένθους πάνω από την απροστάτευτη πατρίδα.

Τον Ιούλιο του 1974 την πατρίδα «έφαγε» η προδοσία. Τον Ιούλιο του 2011 την ανατίναξε η απρονοησία. Και ταυτόχρονα ανατίναξε και την εμπιστοσύνη του Λαού που είναι απαραίτητη για τη συνέχεια της ζωής σ’ αυτό το δύσμοιρο σταυροδρόμι του κόσμου, που μετά το κακό μαστιγώνεται από ερωτήματα που καίνε: Ποιος παραλογισμός παρενέβη για τη «συντήρηση» τέτοιου κινδύνου για μήνες; Ποιος ηλίθιος απεφάσισε τη μεταφορά του θανάτου στη μοναδική ναυτική βάση της άμυνας  της Κύπρου; Ποιοι ανέχτηκαν αυτή την κατάσταση τόσο καιρό; Ποιοι φέρουν την ευθύνη για το δράμα της απώλειας και του ολέθρου;

Το ιστορικό έγκλημα του Ιουλίου του 1974, γνωρίζουμε ότι προκλήθηκε από τη βλακεία και σε τελευταία ανάλυση από την προδοσία της χούντας. Ήταν το φρικτό αποτέλεσμα της ασυνειδησίας του Ιωαννίδη και των ανδρεικέλων του, που είχε τοποθετήσει στις ηγεσίες του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Του Μπονάνου, του Γαλατσάνου και ΣΙΑ που διέταξαν το πραξικόπημα, την εγκατάλειψη, την προδοσία και την παράδοση της Ελληνικής Κύπρου στον καραδοκούντα Τούρκο εισβολέα. Η ατιμωρησία των προδοτών εξέθρεψε τη ΓΕΝΗΚΕΥΜΕΝΗ ανευθυνότητα. Αντί να τους στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα τους απεστράτευσαν «τιμητικά» και τους αμόλησαν με τις παχυλές συντάξεις στην εθνική κοινωνία, δείγματα οικτρά της ασυνειδησίας και της προσβολής που χειροκροτούνται στα σαλόνια και στις φανφάρες, μιας ηγεσίας διεφθαρμένης που συνθέτει το μακάβριο ρέκβιεμ της ντροπής και της διάλυσης.

Η επί τόπου μετάβαση του προέδρου της Δημοκρατίας και του υπουργού άμυνας στο Ζύγι και η πρώτη εξέταση στη σκηνή της τραγωδίας δεν επιλύουν το εγειρόμενο πρόβλημα. Το εγερθέν πρόβλημα. Δεν απαντούν στα ερωτήματα του κόσμου. Είναι παρουσίες συμπαράστασης στο πένθος. Στο τραγικό «γιατί» χρειάζονται απαντήσεις πειστικές. Τιμωρίες. Και μέτρα που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του Λαού. Που θα πατάσσουν οριστικά την αδιαφορία και την ανευθυνότητα εκείνων που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα των παιδιών και της άμυνας της πατρίδας. Και θα πείσουν ότι οι ηνίοχοι του πεπρωμένου δεν ανήκουν στη συνομοταξία της διαφθοράς που σαρώνει τον Ελληνισμό από τη μεθόριο με τα Σκόπια  μέχρι την νοτιότερη εσχατιά του έθνους, την αντιπαράταξη με τον ενεδρεύοντα Αττίλα.

Γιάννης Σπανός

Σγγραφέας, Ιστορικός και Φιλόλογος