Με αφορμή μια παράσταση…

Την παράσταση του Σαββάτου 9 Οκτωβρίου όπου  μια σχολική πολιτιστική ομάδα μας καλεί να παρακολουθήσουμε ένα μουσικό παραμύθι που έχει έδρα τον……Παράδεισο και μας προ(σ)καλεί να φανταστούμε τι θα γινόταν αν ο Μάνος Χατζιδάκις και ο John Lennon βρίσκονταν και δημιουργούσαν κάτι από κοινού.

«Μαζί θα αναπολήσουμε και θα εκτιμήσουμε το έργο που άφησαν σαν μέρος παγκόσμιας κληρονομιάς οι δύο μουσικές ιδιοφυίες.» αναφέρουν οι συντελεστές.

Τη μουσική διδασκαλία έκανε ο Άγγελος Μουρβάτης. Τα κείμενα έγραψε και την σκηνοθετική επιμέλεια είχε η Εύη Μαυροπούλου. Βασισμένο σε μια ιδέα του Άγγελου Μουρβάτη …

Αν ο Μάνος ερχόταν στην Ξάνθη. Έστω και με προτροπή κάποιου… (αυτό μου είναι γνωστό και συνέβη…( Το 1976, ο Μάνος Χατζιδάκις, μετά από προτροπή οικονομικού παράγοντα της Ξάνθης, αποφάσισε να ξεκινήσει εκείνο το χρόνο τον περίφημο Μουσικό Αύγουστο, αλλά μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες έκαναν το σχέδιο αυτό να ναυαγήσει και οδήγησαν τον ίδιο και έναν κύκλο φίλων του στο Ηράκλειο της Κρήτης, να ιδρύσουν τη «Μουσική Ακαδημία Κρήτης», με εβδομαδιαίες μουσικές εκδηλώσεις στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά ενός Steinway, συνθήκη αναγκαία για το ξετύλιγμα του Μουσικού Αύγουστου στο Κηποθέατρο της πόλης τρία χρόνια αργότερα, το 1979. Με το ξεκίνημα των δράσεων της Μουσικής Ακαδημίας Κρήτης, εκείνος ο δήμαρχος που δεν ήθελε να γίνει υπουργός πολιτισμού, ο Γιώργος Κλάδος, ξεκίνησε από τα Ανώγεια κι έφτασε στη Ρηγίλλης, στο νούμερο 17, όπου συνάντησε τον Μάνο Χατζιδάκι, στο σπίτι του. Επί λέξει, όπως διηγόταν ο Μάνος, του είπε: «Εγώ δημαρχεύω σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Έχω λίγα χρήματα για τον πολιτισμό στο ταμείο του δήμου, και ήρθα να σου τα εμπιστευθώ και να αποφασίσεις εσύ, αν θα κάνεις κάτι στα Ανώγεια. Εκτός από τα χρήματα, έχω τη διαβεβαίωση των κατοίκων του χωριού, επειδή οι υποδομές είναι υποτυπώδεις, ότι θα δώσει κάθε σπίτι ένα δωμάτιο να φιλοξενηθούν καλεσμένοι των γιορτών για όσο αυτές διαρκέσουν». Τη συνέχεια για τον πολιτισμό, τόσο στα Ανώγεια, όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα, στα τριάντα χρόνια που απέχουμε, τη γνωρίσαμε καλά.

Οι παρεμβάσεις του Μάνου Χατζιδάκι, στον πολιτισμό, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που παραμένει λίγο-πολύ άγνωστο και σίγουρα υποφωτισμένο. Το βέβαιο είναι, ότι έκτοτε δεν έχουμε ξαναδεί όμοιές τους, παρόλο που συχνά βλέπουμε αφιερώματα, αναβιώσεις και κάθε λογής τελετές, σε χαλαρά ή ασφυκτικά κλεισμένους κύκλους. Το ενδιαφέρον των σημερινών νέων για το έργο του, αλλά και το πρόσωπό του, ωστόσο, κάνει αυτού του είδους τη μουσειακή αντιμετώπιση να μυρίζει άγνοια, αν όχι προσβολή. … “

Απόσπασμα από τα ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

Έστω αν ο Μάνος ζούσε και ξαναρχόταν…     Θα είχαμε ….?

(Χατζιδάκειο Χορωδιακό Φεστιβάλ – Χατζιδάκειο Φεστιβάλ – Φεστιβάλ Μάνου Χατζιδάκι …?)

 Και όπως φαίνεται πρόταση δική μου δεν θα χρησιμοποιήσω ας κλείσω λοιπόν με μια φράση ενός φίλου του Μάνου.

 «Από το 1821 η Ελλάς κατέχεται από τους νεοέλληνες…πολιτικούς, άρχοντες και ψηφοφόρους. Οι πολίτες περισσεύουν, τα καφενεία τους επίσης…»
Γιάννης Τσαρούχης

Για τις μεταγραφές
Πασχάλης Ξανθόπουλος