Με την συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις εγκαινιάστηκε μια νέα περίοδος ακόμη πιο βαθιάς πολιτικής κρίσης, με απρόβλεπτες και ίσως καταστροφικές συνέπειες για την χώρα. Αιτία της ανωμαλίας είναι η αστραπιαία, ωμή και πλήρης αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεων και των θέσεων για τις οποίες ψηφίστηκαν τα τρία κόμματα που σχημάτισαν την σημερινή κυβέρνηση.

Αν η απάτη του περίφημου “λεφτά υπάρχουν”, η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και η οικονομικό-κοινωνική κρίση προκάλεσαν την απαξίωση και δημιούργησαν τα σημερινά πολιτικά καρκινώματα τύπου Χρυσής Αυγής, μπορεί να υπολογίσει κανείς τις καταστροφικές συνέπειες- όχι απλώς για το πολιτικό σύστημα, αλλά και για την δημοκρατία συνολικά- που θα προκαλέσει η αθέτηση της αναδιαπραγμάτευσης, όπως κατεγράφη επισήμως στην συζήτηση για τις προγραμματικές της κυβέρνησης. 

Στο κάτω-κάτω,το αν υπάρχουν ή όχι λεφτά δεν είχε αποτελέσει κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης στις εκλογές του 2009 και η αποκάλυψη της απατεωνιάς έγινε σταδιακά, ενώ η χώρα είχε παράλληλα να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή, διεθνώς, επίθεση των αγορών. Εδώ, ούτε 20 μέρες μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός υποβαθμίζει, στην παρθενική του ομιλία στην Βουλή, την βασική προεκλογική υπόσχεση περί “θαρραλέας αναδιαπραγμάτευσης” των καταστροφικών μνημονίων σε δύο γελοία αιτήματα προς τους δανειστές: την “επέκταση του επιδόματος ανεργίας για μιαν χρονιά ακόμα, με κοινοτικούς πόρους” και την“τακτοποίηση των φετινών αλλεπάλληλων φορολογικών επιβαρύνσεων σε περισσότερες δόσεις”, και όχι μόνο σε τρεις, όπως γίνεται σήμερα.!!(ανάλυση για τις δηλώσεις)

Η κυβερνητική πλευρά υποστηρίζει ότι η χώρα έχει πλήρως απαξιωθεί στα μάτια των εταίρων και επομένως πρέπει πρώτα να δώσει “δείγματα γραφής” κι ύστερα να ζητήσει ακόμη και αυτονόητες αλλαγές, τις οποίες έχουν ήδη θεωρήσει λογικές κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Αν και η τακτική των καλών παιδιών(ή του καρπαζοεισπράχτορα) είναι πλήρως αναποτελεσματική και εξευτελιστική, το βασικό θέμα εδώ είναι η στοιχειώδης πολιτική αξιοπιστία: η νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να εξηγήσει στον ελληνικό λαό την πραγματική κατάσταση, όπως εκείνη την βλέπει καθώς και τα βήματα που σχεδιάζει να κάνει για να αποκτήσει την δύναμη για να διαπραγματευθεί, πως και πότε θα το κάνει. 

Αντί για αυτό ο πρωθυπουργός, λες και είχε εκλεγεί με σημαία τις ιδιωτικοποιήσεις, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας για να απαριθμήσει έναν ατελείωτο κατάλογο εκτάσεων και εταιρειών προς πώληση, μεταξύ των οποίων βρίσκονται κερδοφόρες εταιρείες, στρατηγικής σημασίας για την οποιαδήποτε απόπειρα ανασυγκρότησης της χώρας. Ακόμη και τα περιφερειακά δημόσια νοσοκομεία σχεδιάζεται να δοθούν σε ιδιώτες, την ώρα που, λόγω της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης, όλο και περισσότεροι πολίτες στρέφονται προς το δημόσιο για να εξασφαλίσουν στοιχειώδη περίθαλψη!

Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι εδώ και ένα χρόνο περίπου, όταν η προσπάθεια των όποιων μεταρρυθμίσεων της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα και μαζί η άχρηστη κυβέρνηση Παπανδρέου θεωρήθηκαν τελειωμένες από τις Βρυξέλλες και τους δανειστές, στην Αθήνα έχουν πλακώσει εκατοντάδες σύμβουλοι και ειδικοί, που απλώς περιμένουν το εναρκτήριο λάκτισμα για το μεγάλο φαγοπότι. Αυτό το ρόλο παίζουν πλέον και πολλοί από τους συμβούλους που επανδρώνουν τους μηχανισμούς της τρόικας και του κυρίου Ραιχενμπάχ. Η προχθεσινή ομιλία του κ. Σαμαρά ήταν η πρόποση, το στην υγειά σας, για το μεγαλύτερο πάρτι ξεπουλήματος και διαφθοράς που θα έχει γνωρίσει η χώρα.

Είναι πλέον φανερό ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει κανένα ορίζοντα, καμιάς τετραετίας. Η κατάληψη της πρώτης θέσης στις εκλογές από την ΝΔ, ενισχύθηκε από τον διεθνή παράγοντα και βασικά από το Βερολίνο,με ορίζοντα αρχικά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο και, το αργότερο, τις εκλογές στη Γερμανία το φθινόπωρο, του 2013, όταν η Μέρκελ θα επιδιώξει την επανεκλογή της χωρίς να έχει καταρρεύσει η ευρωζώνη. Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν το σημερινό κυβερνητικό σχήμα θα αντέξει μέχρι τότε: μπορεί ο κ. Βενιζέλος να μην αποφάσισε να θάψει το πτώμα που βρομάει, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη, για να γίνει η ταφή, και μια τρίτη ήττα. Ομως για την ΔΗΜΑΡ, τουλάχιστον στο σύνολο της, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποστηρίζει μια κυβέρνηση με την πιο νεοφιλελεύθερη ατζέντα στην Ευρώπη.

Με την οικονομία, την εγκληματικότητα και την κοινωνία στο παρά 5, η απώλεια της μικρής πολιτικής νομιμοποίησης που διέθετε η κυβέρνηση, προμηνύει πολιτική ανωμαλία. Σε αυτές τις συνθήκες είναι απαραίτητο να οργανωθούν οι πολίτες, με βασικές αρχές την κοινωνική αλληλεγγύη και την διαφύλαξη της δημοκρατίας. Η άλλη εκδοχή δεν είναι ούτε ο Σαμαράς, ούτε η Μέρκελ. Αλλά οι νοσταλγοί της χούντας και οι νεοναζί.

ΥΓ Την ώρα που τελείωνε το άρθρο, ανακοινώθηκε η παραίτηση του υφυπουργού Εργασίας.