Ωραία !

Την ώρα που όλοι ασχολούνται με κάλπες εξεταστικών και στέλνουν ανθρώπους, με στοιχεία τύπου Ιεράς Εξέτασης, απευθείας στην αρένα, χωρίς καν να ακούν την απολογία τους στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, μόνο και μόνο για να εξαγνίσουν τα δικά τους συστημικά αμαρτήματα.

Την ώρα που χτυπήματα τρομοκρατικά ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, είδωλο της καθημερινής πλέον ακροδεξιάς τρομοκρατίας στο δρόμο από τα μέλη της Χρυσής Αυγής και μονοπωλούν περιέργως και αποκλειστικά την “ενημέρωση” των ιδιωτικών ΜΜΕ, που πήραν τα δάνειά τους και ανέκοψαν τους ρυθμούς προσφυγής τους στο άρθρο 99 και την κρατική τηλεόραση που επανήλθε σε ρυθμούς Ρουσόπουλου.

Όλως περιέργως αυτή την ώρα γίνεται η μεγαλύτερη “διευθέτηση” του πλούτου της πατρίδας μας, υπέρ των ίδιων παλαιών αφεντικών, χωρίς να ακούγεται κιχ. Και μάλιστα η συνταγή είναι με ευρωπαϊκό περιτύλιγμα εξασφαλίζοντας και σύγχρονη επίφαση.
Σήμερα όποιος θέλει να είναι τίμιος, όποιος θέλει να λέει ότι υπηρετεί το συμφέρον του λαού, όποιος θέλει να λέει ότι προασπίζει το δημόσιο συμφέρον, θα πρέπει να αφήσει στην άκρη τις κοινότυπες γενικεύσεις και τους βερμπαλισμούς και να παίρνει θέση καθαρή στα ζητήματα που προκύπτουν καθημερινά.

Θα θέτω μερικά κάθε μέρα. Σαν πρωινή γυμναστική. Σε αυτά τα ερωτήματα όλοι όσοι τολμούν σήμερα να μιλούν, πρέπει να απαντούν με ΝΑΙ και ΟΧΙ. Χωρίς μισόλογα. Αν το κάνουν τότε εμείς οι πολίτες αξίζει να τους εμπιστευόμαστε. Αν σιωπούν πρέπει να προβληματιζόμαστε. Γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά δείχνει να σιωπά και διευθετεί. Ο κ. Σαμαράς μετά από πολλά Ζάππεια και αριστερίστικου τύπου λαϊκισμό, συν επαρμένος από την προσωπική του φιλοδοξία να γίνει πρωθυπουργός, οδηγήθηκε στο εύλογο, που ο καθένας μας εν τέλει το γνώριζε και το περίμενε: υιοθέτησε τον βερμπαλισμό της αναγκαιότητας της δημοσιονομικής προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων. Όχι όμως για να μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που πέρασε τη χώρα από την κρίση στην ανάπτυξη και ως μεταρρυθμιστής αλλά για να κάνει αυτό που έχει μάθει να κάνει η δεξιά στην πατρίδα μας: Τον “γκρουπιέρη” που μοιράζει την τράπουλα. Γι’ αυτό και πίσω από τον βερμπαλισμό αυτό, που τόσο μοιάζει με πολλών άλλων, ισοπεδώνει τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές και κρύβει τις διευθετήσεις συμφερόντων μέσα από ένα κράτος στο οποίο επικρατεί ο φόβος και η παλιννόστηση των κατεστημένων αντιλήψεων του κομματικού κράτους. Και δεν πρόκειται για ηθικολογία. Πρόκειται περί της κορωνίδας της πολιτικής. Να υπηρετείς τους πολλούς και όχι τους λίγους. Να προστατεύεις την δημόσια περιουσία. Σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει άλοθι “κυβερνητικής σταθερότητας” για ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Εκτός και αν συμφωνούν στις επιλογές που γίνονται και στις διαδικασίες που υιοθετούνται. Οπότε και κρίνονται ανάλογα.

Σημερινά ερωτήματα:Θα δεχθούμε τις διευθετήσεις στο τραπεζικό σύστημα υπέρ των τραπεζών που δεν έχουν κρατικό χαρακτήρα, χάριν μιας αόριστης και αμφίβολης υπόσχεσης ρευστότητας; Θα γίνει ξεκάθαρα και στο φως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, χωρίς να κρυφθούν πίσω από δήθεν τεχνικούς όρους σκανδαλώδεις διευθετήσεις; Ξέρετε κανέναν που να του χαρίζουν μια Τράπεζα μόνο με τα περιουσιακά της στοιχεία, χωρίς βάρη και χρέη και να μην τη θέλει; Το μοντέλο “καλή – κακή ΑΤΕ”, “καλό – κακό ΤΤ” είναι τα “δωράκια”; Υπάρχει λόγος δημοσίου συμφέροντος να κρατήσουν πάσει θυσία τις Τράπεζές τους οι μεγαλοϊδιοκτήτες τους, αντί του Δημοσίου, κι ας ρέει ο πακτωλός των ενισχύσεων των δις προς τα ταμεία τους, που για να εξασφαλιστούν σφάζουμε κάθε μεροκαματιάρη; Γιατί αντιμετωπίζεται τόσο αρνητικά η διεκδίκηση του ΤΤ από την Τράπεζα Αττικής; Χαλάει τα σχέδια κάποιων; Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά είναι ερωτήματα ενός αφελούς. Ενός άσχετου. Ενός λαϊκιστή. Κάποιος δεν πρέπει να τα απαντήσει με το ονοματεπώνυμό του από κάτω, στον δημόσιο διάλογο; Να εξηγήσει επώνυμα και υπεύθυνα στην κοινωνία γιατί το κάνουν έτσι και όχι αλλιώς; Γιατί καλλιεργείται το γενικό, αόριστο και εν τέλει ανώνυμο της απαξίας των επαϊόντων έναντι των μη επαϊόντων; Μήπως γιατί κανείς δεν θέλει να υπάρχουν οι δηλώσεις του καταγεγραμμένες;

Γιατί; Τι θα μπορούσε να φοβάται;

http://xinidis.blogspot.gr/