Το αγροτικό ζήτημα και η πορεία του αγροτικού κινήματος κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι τα μεγαλύτερα κινήματα πάντα διαλύονται εκ των έσω.

Ο πρωθυπουργός και σύσσωμο το κυβερνητικό σχήμα κατάφερε να ελιχθεί μέσα στα όρια της εξαρχής δεδομένης μείωσης του ενδιαφέροντος από μέρος του Τύπου, της κοινωνικής αντίδρασης που ανέκαθεν προκαλούσε ο συγκεκριμένος τρόπος κινητοποιήσεων και τέλος της αποδυνάμωσης της ηγεσίας των συντονιστικών επιτροπών του αγώνα των αγροτών.

Αν αναρωτιέστε για την πορεία των προηγούμενων αγροτικών κινητοποιήσεων, με μερικές γρήγορες αναζητήσεις στο ίντερνετ δεν θα εκπλαγείτε. Τα μπλόκα σβήνουν. Ποτέ δεν λειτούργησαν ως ένας ανασταλτικός παράγοντας στα κακογραμμένα, κακομεταφρασμένα κείμενα της Τρόικα. Κατασκευασμένα για να λειτουργούν ως φωτοβολίδα ο σκοπός τους επετεύχθει και πάλι. Οι δρόμοι έκλεισαν, οι κυβερνητικοί κύκλοι απέφυγαν με αριστουργηματικό τρόπο την αναμόχλευση των κινητοποιήσεων από επίσημα χείλη και το μιντιακό κατεστημένο της χώρας για πρώτη φορά απέκρυπτε συνειδητά την αγανάκτιση του κόσμου προβάλλοντας καθημερινά τα δίκαια αιτήματα των αγροτών καθώς και κάποιες συμβολικές κινήσεις καλής θέλησης αυτών, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις μοιράζοντας το βιός τους σε κοινωνικές ομάδες και οδηγούς (επαγγελματίες και μη) που περιμέναν να τελειώσει η παράλογη αυτή κινητοποίηση για να συνεχίσουν τον δρόμο τους.

Η λύση βέβαια δόθηκε και διαφαινόταν εδώ και μέρες. Την στιγμή που ο στόλος των τρακτέρ χωρίστηκε στα δύο η κυβέρνηση είχε κερδίσει. Η μία ομάδα αγροτών με λογικά (παράλογα στην εποχή της χρεοκωπίας που ζούμε) αιτήματα η οποία  αντιλαμβανόμενη την περιπλοκότητα των καιρών ζητούσαν μια πιο ήπια και ομαλότερη μετάβαση και απέναντι ένας σκληρός πυρήνας αγροτών πολιτικά άκαιρων, δημοσιονομικά ανίδεων, νοητικά κολλημένων σε εποχές προνομιακών φορολογικών μηχανισμών αλλά το χειρότερο τους γνώρισμα θα αναδεικνυόταν άλλο: Η τζιχαντιστική λογική τους. Ποτέ δεν κάθισαν πραγματικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων γιατί ποτέ δεν θέλησαν την εύρεση μιας αμοιβαίας επωφελούς λύσης.

Η κυβέρνηση, αν και άγουρη ακόμα, με το προσφυγικό να βρίσκεται στο ζενίθ της εξέλιξής του, χωρίς μακροπρόθεσμο ή έστω μεσοπρόθεσμο πλάνο έλυσε τον γόρδιο δεσμό κάνοντας το πιο απλό. Οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού στους δε ότι οι κοινωτικές επιχορηγήσεις θα μείνουν αφορολόγητες για ένα ανεκτό, κατά τους αγρότες, ποσό τους έφτανε για να αποσυρθούν. Άλλωστε η ύπαρξη ολόκληρων περιοχών που ζουν από τις επιδοτήσεις φυτοζωόντας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των δυο συγκρουόμενων πλευρών.

Ο αγρότης επιχειρηματίας που ζει αποκλειστικά από το δικό του εισόδημα πουλώντας την σοδειά του, διαχωρίστηκε από τον έξυπνο αγρότη που έχει πιάσει κορόιδο την ΕΕ και ζει μέσω αυτής, σαν κακοήθης όγκος που δεν είχε καμιά θέση στον πρωτογενή τομέα της χώρας. Στον βόθρο που τιτλοφορείται “ελληνικό επιχειρείν”, δεν έχει θέση το λογικό, το ευέλικτο, το καινοτόμο, το εξαγώγιμο.

Στον διάολο λοιπόν εσύ. Εξυπνάδες στον κάμπο τους, δεν χωράνε.