Τα ΑΤΜ μπήκαν πια για τα καλά στην ζωή μας. Αλλά έφεραν και αλλαγές στην μεταξύ μας επικοινωνία.  Στις ουρές συναντάς  κάποιο γνωστό σου,  που μπορεί να είχες πολύ καιρό  να τον  δεις  ή όταν τον έβλεπες ανταλλάσατε ένα  βιαστικό «γειά, τι γίνεται;» και προσπερνούσατε ο ένας τον άλλο για να προλάβετε τις υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν ποτέ. Ενώ τώρα περιμένοντας αναγκαστικά  στην ουρά, έχεις την «πολυτέλεια» μιας πιο μεγάλης κουβέντας. Και όταν δεν συναντήσεις  κάποιο  γνωστό σου, περνάει  η ώρα  ακούγοντας θέλοντας και μη τις κουβέντες των άλλων, έτσι  κοντά-κοντά  που βρίσκονται όλοι.  

Η κυρία με το παιδάκι γύρω στα 40. Καθηγήτρια σε Λύκειο,  από ότι κατάλαβα από τα λόγια της. Ο γνωστός της, πιο μεγάλος. 50άρης. Δικηγόρος;  Γιατρός; Λογιστής; Θα σας γελάσω, δεν μπόρεσα να καταλάβω από αυτά που έλεγε. Πάντως έδειχνε ότι είναι σπουδαγμένος. Η κουβέντα στην αρχή κάπως αδιάφορη. Αυτά τα γνωστά: η οικογένεια, οι δουλειές, οι σπουδές των παιδιών… Δεν θα μπορούσε βέβαια η κουβέντα να μην φτάσει και στο επίμαχο θέμα: την συμφωνία και το Grexit.   
«Πως τα βλέπεις τα πράγματα;»  τον ρώτησε η καθηγήτρια.

«Νομίζω ότι η μέρα σήμερα είναι πολύ κρίσιμη» απάντησε ο δικηγόρος ή γιατρός ή λογιστής. «Ο Τσίπρας πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Με ποιούς θα πάει και ποιους θα αφήσει. Πάντως το άνοιγμα που έκανε προς τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς σε κάθε περίπτωση το θεωρώ πολύ θετικό».

«Έλα μωρέ. Με την Φώφη και τον Σταυράκη; Τώρα που πήρε το 61% και έγινε πανίσχυρος; Tι τους χρειάζεται τους άλλους; » αντέτεινε η καθηγήτρια.  
«Γιατί το λες αυτό; Στο Ποτάμι,  πέρα από τον Θεοδωράκη  που μπορεί να μην τον πάς, υπάρχουν πολύ αξιόλογα άτομα, που δεν θα έπρεπε να μένουν αναξιοποίητα» επέμενε ο δικηγόρος ή γιατρός ή λογιστής.

«Μμμ» έκανε  η καθηγήτρια  με μια γκριμάτσα  αποδοκιμασίας. «Δεν θα τόλεγα» συμπλήρωσε.
«Δηλαδή; Ποιοι είναι καλοί; Η Κωνσταντοπούλου; Τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα της! » έκανε ενοχλημένος ο δικηγόρος ή γιατρός ή λογιστής.
«Α! σε παρακαλώ! Αν δεν ήταν  η Ζωϊτσα μας τίποτα δεν θα κάναμε!»
«Για όνομα του Θεού!  Αυτή είναι γκεστάπο!»
«Ναι, άλλα δεν είδες πως τους έβαζε στη θέση τους τους δημοσιογράφους ; Χρειάζονται και τέτοιοι σαν την Ζωή! Αστράφτει και βροντάει!  Η Μπουμπουλίνα μας!»
Ο δικηγόρος ή γιατρός ή λογιστής δεν κρατήθηκε:
«Αν η Αριστερά που ονειρευτήκαμε είναι η Ζωή,  τότε αυτό το όνειρο δεν θα θελα να το ζήσω με τίποτα !»