40 χρόνια μετά την κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση, η μνήμη των δεινών που προκάλεσε η δικτατορία είναι πάντα ενεργή. Η συσπείρωση όλων των υγιών δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων κατά του νεοναζισμού, της βίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού είναι ο μόνος ουσιαστικός τρόπος να τιμηθεί η επέτειος και να αποκτήσει νόημα για την συγκυρία που βρίσκεται η χώρα.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, υπήρξε πρωτίστως μία υπόθεση της νεολαίας. Σήμερα, που οι νέοι άνθρωποι βιώνουν μία κρίση για την οποία δεν ευθύνονται, είναι ευθύνη και χρέος όλων μας, τιμώντας έτσι την εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73 αλλά και όλα τα θύματα του αντιδικτατορικού αγώνα, αντίθετα με αυτά που υποστηρίζει ακροδεξιό κόμμα, ότι δεν υπήρχε κανένας νεκρός, να μην επιτρέψουμε να γίνουν μία χαμένη γενιά λόγω ανεργίας και απογοήτευσης. Η νεολαία δεν πρέπει να είναι γεμάτη απαισιοδοξία, κριτικό πνεύμα και αρνητισμό. Επιβάλλεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του πολυτεχνείου. Είναι απαραίτητο να είναι μια νεολαία συμμετοχική, αισιόδοξη με πάθος και γνώση κατά όλων τα φασιστικών εκφράσεων και εκδηλώσεων. Επουδενί δεν πρέπει να αφήσει τον εαυτό της να γίνει υποχείριο ψεύτικων διλημμάτων και φασιστικών οργανώσεων, που εκμεταλλεύονται την ανεργία και την αβεβαιότητα των καιρών.

Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, στη μεγάλη της πλειοψηφία, έχει πλέον την αποφασιστικότητα που απαιτείται προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει και τη δημοσιονομική κρίση αλλά και την κρίση αξιών και συμπεριφορών, που την ταλανίζει εδώ και καιρό. Η επέτειος του πολυτεχνείου, σηματοδοτεί την ενότητα του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας και του διχαστικών διλημμάτων. Το ίδιο πρέπει να μας μεταλαμπαδεύσει και σήμερα.

Οι θεσμικές εγγυήσεις που είναι σύμφυτες με τη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου έχουν μεγάλη σημασία, ακόμη όμως μεγαλύτερη σημασία έχει διαφύλαξη της εθνικής μας ενότητας και της κοινωνικής συνοχής. Το Πολυτεχνείο συνεχίζει να ζει και μας οδηγεί ακόμα και σήμερα.