Έκανα μερικές βόλτες στις Μικρές Αγγελίες «Ζητούνται Υπάλληλοι». Χιλιάδες πολλές είναι οι σχετικές αναζητήσεις! Φοβάμαι, για να μην πω ότι είμαι βέβαιος, πως τα στοιχεία για την ανεργία είναι πλασματικά και διογκώνονται ακόμη περισσότερο από τη λαϊκίστικη δημαγωγία πολιτικών και μέσων ενημέρωσης!

Κατά την ταπεινή άποψή μου, πραγματικός ΑΝΕΡΓΟΣ είναι μόνον αυτός που δεν έχει ψωμί να φάει και δεν βρίσκει δουλειά. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δουλειά! Κι όχι αυτός που διαλέγει το είδος της δουλειάς, που του αρέσει. Οι καφετέριες, τα ταχυφαγεία και τα μπαρ είναι τίγκα κάθε μέρα από αραχτούς «άνεργους» νέους, που σιτίζονται είτε από τον κρατικό κορβανά είτε από το γονικό χαρτζιλίκι! Αυτοί ΔΕΝ είναι ΑΝΕΡΓΟΙ! Είναι απλώς ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ!

ΧΟΛΕΡΑ!

Το ξέραμε βέβαια, αλλά κάποια λύματα, που άρχισαν τελευταία να ξεχύνονται σε κοινή θέα, έρχονται να το επιβεβαιώσουν τρομακτικά. Η διαπλοκή (πολιτικό όρος, που θυμίζω καθιέρωσε ο Κ. Μητσοτάκης το 1990), η διαφθορά, η απάτη, η κομπίνα κι η ανομία, σαρώνουν τη χώρα μας σαν επιδημία χολέρας! Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τους ταγούς της πολιτικής και της ενημέρωσης, κυρίους Γ. Παπανδρέου και Στ. Ψυχάρη, που έβγαλαν μόνοι τους τα άπλυτα της διαπλοκής τους στα φόρα, τους δεκάδες κλέφτες φόρων δεκάδων εκατομμυρίων, τη ζέχνουσα, με πολιτικές προεκτάσεις ιστορία Λαυρεντιάδη, τις μαφίες της Θεσσαλονίκης; Και σχεδόν όλοι αυτοί έχαιραν της εκτίμησης της κοινωνίας και εθεωρούντο «υπεράνω υποψίας»! Αλλά για να είσαι «επιτυχημένος» παλιάνθρωπος, πρέπει το πρώτο, που θα φροντίσεις είναι να αποκτήσεις ένα «λαμπερό» κοινωνικό πρόσωπο! Με αυτό, με πολυτελή γραφεία, μεγάλες «μπίζνες», παρουσίες σε κοσμικές εκδηλώσεις μεγαλόσχημων και «αγαθοεργίες» θα πείσεις, για να μπορέσεις να κάνεις τις βρωμιές σου, μοιράζοντας βέβαια εδώ κι εκεί, σε «χρήσιμες επαφές» μερίδια από τα κλεμμένα! Ήταν, όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, η «συνταγή Κοσκωτά» και όλων των Κοσκωτάδων ανά την υφήλιο. Όπως πάμε, σε λίγο θα «στραβοκοιτάμε» ακόμη και τ’ αδέλφια μας!

ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

Δύο είναι τα βασικά θέματα, που κυριαρχούν στην άμεση διαδικτυακή επικοινωνία και στα κοινωνικά δίκτυα, αυτόν τον καιρό. Το πρώτο είναι αρνητικό, καθώς υιοθετεί κάθε είδους ασύστατες και ανόητες συνωμοσίες, σε βάρος του λαού μας, σε μια προσπάθεια να αποτινάξουμε τις μεγάλες και σχεδόν αποκλειστικές δικές μας ευθύνες και να τις φορτώσουμε στους «κακούς» ξένους. Το δεύτερο είναι μάλλον θετικό και αφορά την έντονη προβολή της πανέμορφης ελληνικής φύσης, της υπεροχής της ελληνικής γλώσσας καθώς και «φιλελληνικών» κειμένων και κινήσεων. Είναι μια αυθόρμητη, αγνή, αυθεντική, σχεδόν υποσυνείδητη και κυρίως ακηδεμόνευτη προσπάθεια του λαού μας να κρατήσει όρθιο το ηθικό του και το σθένος του, που πολλοί έχουν βαλθεί να καταρρακώσουν! Αυτή η αντιφατική επικοινωνιακή εικόνα είναι πιστή και ρεαλιστική ανάκλαση της κοινωνίας μας, που βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και ψάχνει εναγώνια να πιαστεί από κάπου!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ

«Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας

μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;».

Αυτό είναι το εισαγωγικό δίστιχο, ενός υπέροχου ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ του τροβαδούρου Παντελή Θαλασσινού, για την ελληνική γλώσσα, που κάνει μεγάλο κύκλο από το U-TUBE (http://www.youtube.com/watch?v=5ivG8EEwhjk&feature=share). Είναι μια θαυμάσια, ρωμαλέα μελωδία, με οργανικά κι αρμονικά δεμένες εικόνες, μέσα από τις οποίες παρελαύνουν και όλες σχεδόν οι μεγάλες μορφές των ελληνικών γραμμάτων, από τον Όμηρο έως τον Σεφέρη, με εμπνευσμένους στίχους, σε λαγαρή, γάργαρη γλώσσα, όπως:

«Θαλασσινή η αύρα της

Βουνίσια η πνοή της

Τον κόσμο όλο γύρισε

Αλάργεψε η φωνή της».

«Γλωσσολαλιά ελληνική

Της Οικουμένης θάμα»!

Δείτε το όλοι! Ακούγεται ίσως άχαρο, έως και προπαγανδιστικό, ένα τραγούδι για τη «γλώσσα», εκτός αν έχεις το ταλέντο και την ελληνική ψυχή ενός Παντελή Θαλασσινού!

ΑΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

«Δεν υπάρχει θέμα απολύσεων στο Δημόσιο», δήλωσε ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης (!;), κ. Δ. Ρέππας (10.1.12). Δυο μέρες αργότερα, ο Πρωθυπουργός δήλωσε το αντίθετο! Τον κ. Δ. Ρέππα, ποιος θα τον μεταρρυθμίσει;

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΓΕΝΕΙΑ!

Εξακολουθώ να μη μπορώ να κατανοήσω (ούτε να συγχωρήσω) τη γενική σχεδόν κοινωνική αγένεια, που ανθίζει στο διαδίκτυο! Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί κι επαγγελματίες, αγνοούν περιφρονητικά προσωπικά μηνύματα, ευχές, ερωτήματα, προσκλήσεις, επαγγελματικές προτάσεις και υποχρεώνεσαι να στέλνεις και δύο και τρία και πέντε υπενθυμητικά μηνύματα, για να λάβεις (αν λάβεις ποτέ) μια απάντηση. Στις εποχές της ταχυδρομικής αλληλογραφίας, κανείς δεν θα διενοείτο να μην απαντήσει σ’ ένα γράμμα, εκτός αν ήθελε να διακόψει σχέσεις με τον αποστολέα! Φοβάμαι ότι είναι κι αυτό άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα της έκπτωσης αρχών και αξιών της εποχής μας!