Το σίγουρο είναι πως όλοι μας τρώμε είτε γιατί μας είναι απαραίτητο είτε γιατί το απολαμβάνουμε. Κάποια παιδιά τρώνε περισσότερο, άλλα τρώνε λιγότερο, ορισμένα παίρνουν βάρος εύκολα ενώ άλλα όχι.

Και κάποια παιδιά φτάνουν σε τέτοιο σημείο που βλάπτουν τον εαυτό τους τρώγοντας πολύ λίγο. Πότε όμως το παιδί ξεπερνάει τα όρια και τρώγοντας πολύ λίγο καταλήγει στο να μην τρώει καθόλου;

Τότε σαφέστατα καταλήγουμε στην ανορεξία (καθόλου όρεξη).
Όταν μιλάμε για ψυχογενή ανορεξία τα συμπτώματα είναι μακροπρόθεσμα, σοβαρά και προέρχονται από πολυπαραγοντικά αίτια.

Όσο αφορά τα συμπτώματα της ψυχογενούς ανορεξίας είναι η μυϊκή αδυναμία, η καρδιακή αρρυθμία, το συνεχόμενο αίσθημα του κρύου, η δυσκολία συγκέντρωσης, ο άστατος ύπνος, η δυσκοιλιότητα, τα κίτρινα δόντια, τα πρησμένα δάχτυλα, η αμηνόρροια στα κορίτσια και η κατάθλιψη. Τα παιδιά με ψυχογενή ανορεξία υποφέρουν από κατάθλιψη, απομονώνονται κοινωνικά και δείχνουν αποτροπή στην έκφραση των συναισθημάτων τους.

Τα αίτια της ψυχογενούς ανορεξίας είναι πολυπαραγοντικά ξεκινώντας από την κοινωνία, τα πρότυπα, την οικογένεια καταλήγοντας στο ίδιο το παιδί. Σαφέστατα η υπερκαταναλωτική κοινωνία με την έμφαση που δίνει στο «φαίνεσθε» επηρεάζει τα παιδιά ώστε να κάνουν ολοένα και περισσότερο δίαιτα και να φθάσουν τα ιδεατά πρότυπα.

Η τηλεόραση, οι εφημερίδες και τα περιοδικά είναι γεμάτα από εικόνες ελκυστικών αδύνατων ατόμων που δημιουργούν κοινωνική πίεση. Η οικογένεια, επίσης μπορεί να συντελέσει στο πρόβλημα της ψυχογενής ανορεξίας όταν δεν αγκαλιάζει το παιδί της και δεν το δείχνει την αγάπη της.

Κάποια παιδιά αρνούνται το φαγητό ως τρόπο με τον οποίο μπορούν είτε να εκφράσουν το συναίσθημά τους, το ενδεχόμενο πρόβλημά τους είτε να ασκήσουν οποιαδήποτε επιρροή. Οικογένειες με άστατες διατροφικές συνήθειες, υπερπροστατευτικές, αυστηρές μπορούν εύκολα να παράγουν παιδιά με έλλειψη αυτοπεποίθησης, αναποφάσιστα, εξαρτημένα και συνεπώς επιρρεπή σε διατροφικές διαταραχές αυτού του είδους.

Έτσι καταλήγουμε στο ίδιο το παιδί το οποίο προσπαθεί να αποκτήσει τον αυτοέλεγχο στην ζωή του μέσω του ελέγχου της πρόσληψης της τροφής. Το ίδιο το παιδί μπορεί να αισθάνεται ότι μόνο έτσι τα καταφέρνει και αποκτά αυτοεκτίμηση ή μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει το συναίσθημα της δυστυχίας που νιώθει από κάτι που το ταλαιπωρεί.

Η ψυχογενής ανορεξία αναμφισβήτητα είναι ένα φαινόμενο των ημερών μας. Μπορεί να ξεκινήσει από μία δίαιτα αλλά αυτή η δίαιτα πρέπει να διακοπεί όταν επιτευχθεί το επιθυμητό βάρος, στην ψυχογενή ανορεξία η δίαιτα και η μείωση του βάρους συνεχίζεται μέχρι το άτομο βρεθεί πολύ κάτω από το φυσιολογικό για την ηλικία του όριο βάρους.

Ταυτόχρονα, εξασκείται έντονα και καταναγκαστικά ή παίρνει χάπια αδυνατίσματος για να διατηρήσει το βάρος του σε χαμηλά επίπεδα. Και ας μην ξεχνάμε ότι ανορεξία σημαίνει «απώλεια της όρεξης» ενώ τα άτομα που έχουν ψυχογενή ανορεξία έχουν φυσιολογική όρεξη, αλλά ελέγχουν δραστικά τη λήψη της τροφής τους.
Η ψυχογενής ανορεξία σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει απειλητική για την ίδια τη ζωή. Γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητο το άτομο έστω και ενημερωτικά να επισκεφθεί κάποιον ειδικό υγείας.
Αγγελίδου Α. Ασημίνα
Ψυχολόγος Υγείας (Msc)
Παιδοψυχολόγος (Msc)
Asimina.angelidou@gmail.com

Πηγή άρθρου: www.e-psychology.gr