Το 2005, με άρθρο μου στην Καθημερινή, τεκμηρίωνα ότι η πολιτική για την Ανώτατη Εκπαίδευση είχε ως συνέπεια την αλόγιστη σπατάλη πόρων και ονείρων αφού το κατεστημένο πολιτικό σύστημα είχε ιδρύσει εκατοντάδες τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε κάθε πόλη και κωμόπολη, κάνοντας πράξη το σύνθημα της Χούντας «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο». Δυστυχώς, αυτή η πολιτική συνεχίστηκε μέχρι και το 2009 με την ίδρυση νέων Πανεπιστημίων και πολλών τμημάτων.

Έτσι και αυτή τη χρονιά, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, ενώ ξόδεψαν τόσα χρήματα και θα ξοδέψουν περισσότερα για το πτυχίο, εισέρχονται σε εκατοντάδες τμήματα που οδηγούν με σιγουριά στην ανεργία και στην ετεροαπασχόληση, χωρίς να εφοδιάζουν τουλάχιστον τους πτυχιούχους τους με γενική ακαδημαϊκή παιδεία χρήσιμη για τη ζωή. Επίσης, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές εισέρχονται με βαθμό κάτω του 10 που σημαίνει ότι είτε δεν θα αποφοιτήσουν, είτε θα πάρουν πτυχία χωρίς καμία αξία. Τούτη τη φορά, δεν θ’ αναφερθώ σε τέτοια συγκεκριμένα τμήματα, διότι το άρθρο μου το 2005 είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και ύβρεων από συναδέλφους μου οι οποίοι για το δικό τους συμφέρον δεν άντεχαν την αλήθεια. Άλλωστε, ο καθένας μπορεί να τα εντοπίσει ρίχνοντας μια ματιά στην τεράστια λίστα των βάσεων που δημοσιεύθηκε.

Πρόκειται για μια πολιτική στην οποία υπήρχε και υπάρχει συνεργασία, συναίνεση και συνευθύνη όλων, των κομμάτων ανεξαιρέτως. Μια πολιτική που έχει ως μόνο στόχο τις πελατειακές σχέσεις, το ρουσφέτι, τη ψηφοθηρία στις τοπικές κοινωνίες καθώς και το βόλεμα κομματικών στελεχών και φίλων σε καθηγητικές σχέσεις και την εξαπάτηση των γονέων και των παιδιών με ψεύτικες προσδοκίες και απατηλά όνειρα.
Αυτή η πολιτική συνδυάσθηκε, βεβαίως, με τους διορισμούς στο δημόσιο τομέα και με τη δημιουργία μιας κουλτούρας στην κοινωνία που είχε ως αποτέλεσμα την απαξίωση χρήσιμων και επικερδών επαγγελμάτων και την ταύτιση της επαγγελματικής αποκατάστασης με οποιοδήποτε πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής ήταν και είναι καταστροφικές. Πρώτον, σε ότι αφορά την οικονομική αποτελεσματικότητα κατασπαταλήθηκαν οικονομικοί πόροι του κράτους, αλλά κατά των οικογενειών, αφού αντί να συγκεντρωθούν σε μικρό αριθμό αξιόλογων πανεπιστημίων και τμημάτων ώστε να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας και συνέργιες, κατανεμήθηκαν σε ένα μεγάλο αριθμό μεταξύ των οποίων πολλά υποβαθμισμένα τουλάχιστον από επιστημονικό προσωπικό.

Επίσης, σπατάλη πόρων γίνεται όταν λειτουργούν τμήματα που δεν παράγουν ικανά στελέχη για την οικονομία αλλά και δεν προσφέρουν ουσιαστική ακαδημαϊκή παιδεία. Δεύτερον, σε ότι αφορά την κοινωνική αποτελεσματικότητα, η εισαγωγή τόσων φοιτητών ακόμη και σε αξιόλογα τμήματα οδηγεί σε ανεργία, σε ετεροαπασχόληση, σε μετανάστευση, στο γκρέμισμα των ονείρων και στην απογοήτευση.

Έτσι φθάσαμε στην Ελλάδα να είμαστε από τους πρώτους, σε σύγκριση με τον πληθυσμό, στην ποσότητα ΑΕΙ και ΤΕΙ και στο ποσοστό των φοιτητών που εισέρχονται σε αυτά και από τους τελευταίους στην ποιότητα, στην αριστεία, στην οικονομική και κοινωνική αποτελεσματικότητα.

Τώρα, η κρίση και κυρίως οι πιέσεις των δανειστών, αναγκάζουν αυτούς που σχεδίασαν και υλοποίησαν αυτή την εγκληματική πολιτική να την αναθεωρήσουν με ένα σχέδιο τύπου «Καλλικράτη» για τη συγχώνευση και το κλείσιμο ΑΕΙ και ΤΕΙ. Δυστυχώς, ούτε τη βούληση ούτε την αξιοπιστία διαθέτουν να κάνουν τις ριζικές αλλαγές.

Έτσι είναι μάλλον βέβαιο ότι θα περιορισθούν ξανά σε «μερεμέτια» με κριτήριο τις πελατειακές σχέσεις, το λαϊκισμό και το ρουσφέτι. Εύχομαι αυτή τη φορά το κατεστημένο πολιτικό σύστημα να με διαψεύσει.

* Ο κ. Ο Δ. Μπουραντάς είναι συγγραφέας, καθηγητής Μάνατζμεντ και Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
πηγή: www.skai.gr