Μετά από 36 ολόκληρα χρόνια προσφοράς, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του Καδρή Ισμέτ από την οικογένεια της SKODA ΞΑΝΘΗ.

Το επί σειρά ετών μέλος του προσωπικού της ξανθιώτικης ομάδας, έχοντας ζήσει στιγμές από τη Γ! Εθνική μέχρι τον τελικό κυπέλλου του 2015 αλλά και τις τέσσερις εξόδους στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα της SKODA ΞΑΝΘΗ μοιράζεται μερικές από τις σκέψεις του σε μία διαφορετική συνέντευξη στο επίσημο site της ομάδας

Καδρή, συγκινητικές οι στιγμές που έζησες πριν από το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής στο «SKODA ΞΑΝΘΗ Arena». Περίμενες ένα τέτοιο «αντίο»;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα καθόλου. Πριν βγούμε στα αποδυτήρια μου είπαν να περιμένω στο χώρο που βγαίνουν οι διαιτητές. Στη συνέχεια ακολούθησε η βράβευση από τον Πρόεδρο της ομάδας Άρη Πιαλόγλου και η ξεχωριστή μπλούζα με τις υπογραφές όλων των παικτών που μου έδωσε ο αρχηγός Κώστας Φλίσκας εκ μέρους του ποδοσφαιρικού τμήματος. Συγκινήθηκα πολύ, ήταν κάτι που δεν το περίμενα, όπως δεν περίμενα και το χειροκρότημα του κόσμου. Ήταν πολύ ξεχωριστές αυτές οι στιγμές.

Πως έγινες μέλος στην ομάδα πριν 36 χρόνια;
Τότε υπήρχαν οι συνδρομές και όποιος ήταν μέλος στην ομάδα πλήρωνε ένα μικρό αντίτιμο για να ενισχύσει την ύπαρξή της. Κι εγώ ήμουν μέλος κι όταν τελείωσα την Γυμναστική Ακαδημία στην Κωνσταντινούπολη κι έχοντας ειδικότητα το μασάζ στην Ξάνθη ήθελαν αυτά τα προσόντα στην ομάδα. Τότε ήταν πρόεδρος ο Παράσχος Καραλίδης.

Οι φίλαθλοι γνωρίζουν για την αγαπημένη τους ομάδα τους ποδοσφαιριστές, τον προπονητή αλλά λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τον ρόλο που έχει κάθε ένας στο προσωπικό της ομάδας…
Η δική μας δουλειά δεν είναι να… φαινόμαστε. Μασέρ, φυσιοθεραπευτές, γιατροί, φροντιστές, φωτογράφοι, όλοι έχουν το δικό τους αντικείμενο εργασίας. Η δική μου δουλειά αφορά την σωστή προετοιμασία ενός ποδοσφαιριστή για τον αγώνα αλλά και την χαλάρωσή του μετά από σκληρές προπονήσεις. Και στον τομέα της αποκατάστασης προσφέρει ένας μασέρ, πάντα όμως σε συνεννόηση με τον γιατρό, τον υπεύθυνο αποκατάστασης και τον φυσιοθεραπευτή.

Ουσιαστικά υπάρχει ένα ολόκληρο ανθρώπινο δυναμικό πίσω από κάθε ομάδα. Ποιο ήταν το κλίμα που έζησες στην ξανθιώτικη ομάδα;
Η ομάδα, όπως και το ποδόσφαιρο, αν ασχολείσαι καθημερινά, γίνεται τρόπος ζωής. Και ιδιαίτερα σε ανθρώπους που βρίσκονται πολλά χρόνια στο χώρο. Στην Ξάνθη πάντα το κλίμα μεταξύ μας ήταν μοναδικό. Προσωπικά, είχα άριστη συνεργασία με όλα τα παιδιά που δούλεψαν στον ΑΟΞ παλιότερα και στην SKODA ΞΑΝΘΗ αργότερα. Πραγματικά αμέτρητες όμορφες στιγμές σε επίσημους αγώνες, σε ευρωπαϊκά παιχνίδια ακόμη και σε προετοιμασίες και σε φιλικά. Με τον Αλέκο, τον Χουσεΐν, τον Παναγιώτη, τον Γρηγόρη έχουμε περάσει σχεδόν μια… ζωή μαζί. Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί. Για όλους όσους εργάστηκαν ανά καιρούς στην ομάδα έχω μόνο καλά λόγια να πω. Το κλίμα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό και από τα άτομα που εργάζονται καθημερινά και δεν έχουν την προβολή των ποδοσφαιριστών.

Αλήθεια, έχοντας ζήσει δύο ανόδους (από την Γ! στη Β! και από την Β! στην Α!) και όλες τις στιγμές της ξανθιώτικης ομάδας, υπάρχουν κάποιες που μπορείς να ξεχωρίσεις;
Οι άνοδοι ήταν κάτι σημαντικό για την συνέχεια του συλλόγου, όπως και η παρουσία του μεγαλομετόχου Χρήστου Πανόπουλου. Υπάρχουν πολλές στιγμές για τις οποίες θα μπορούσα να μιλάω ώρες αλλά νομίζω ξεχωριστές είναι οι Ευρωπαϊκές μας συμμετοχές, ο τελικός κυπέλλου στον οποίο είχαμε όνειρο να κατακτήσουμε το τρόπαιο, οι στιγμές αγωνίας τις φορές που χρειάστηκε να παλέψουμε για την παραμονή στην κατηγορία. Πολλές προσωπικές στιγμές με ποδοσφαιριστές, συνεργάτες προπονητές αλλά και η στιγμή στο γήπεδο της Παναχαϊκής όταν είχε γυρίσει η γλώσσα του Θωμά Κυπαρίσση και καταφέραμε να τον σώσουμε. Επίσης μπορώ να θυμηθώ πάρα πολλά παιχνίδια και πολλές καταστάσεις κατά τη διάρκεια των αγώνων, ή την εξέλιξή τους. Έτσι, τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα όσα ζήσαμε στην πρώτη ευρωπαϊκή μας νίκη με τη Λίνφιλντ, το 1-2 στον Παναθηναϊκό με το πέναλτι από το σφύριγμα της κερκίδας, μία ισοπαλία με 1-1 στην ΑΕΚ όταν σ’ εκείνο το παιχνίδι με νίκη έπαιρνε το πρωτάθλημα κι ένα φιλικό προετοιμασίας με την Τέπλιτσε στην Πράγα, όταν και είχαμε κερδίσει με 1-5 κι όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την Ξάνθη…

Όταν βρίσκεσαι στον πάγκο πως ζεις το παιχνίδι της SKODA ΞΑΝΘΗ;
Προσπαθούμε όλοι να βοηθήσουμε τους ποδοσφαιριστές, να τους εμψυχώσουμε για να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και φυσικά να προσφέρουμε με τις γνώσεις μας, ο καθένας στο αντικείμενό του. Αυτό που με εξόργιζε πραγματικά ήταν η αδικία. Όταν έβλεπα ότι μας αδικούν. Βέβαια, με τα χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι και την υγεία μου…

Σαφέστατα όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν ποδοσφαιριστές με τους οποίους έχεις ιδιαίτερη σχέση…
Πάρα πολλοί… Αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ ονομαστικά γιατί σίγουρα μπορεί να ξεχάσω κάποιον. Ποιον να πρωτοθυμηθείς; Τον Βάλλα, τον Κωστούλα, τον Τοροσίδη, τον Μπανιώτη, τον Αλαβάντα, τον Μαρτσέλο, τον Βρύζα, τον Λουτσιάνο, τον Έμερσον, τον Μάνσο, τον Κιντάνα, τον Άντζα, τον Τζάτζο, τον Ρατζίνσκι, τον Ουακίλι, τον Ντιέ, τον Γιανότσκο… Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει και σπουδαίοι ποδοσφαιριστές και πολύ καλοί χαρακτήρες…

Πως περιμένεις την… ζωή, χωρίς την ομάδα;
Η ομάδα πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Σίγουρα θα είμαι κοντά της σαν καλός και πιστός φίλαθλος για να την παροτρύνω να συνεχίσει να γράφει την ιστορία της.

Κλείνοντας, θα ήθελες να πεις κάτι στους φιλάθλους της ομάδας;
Θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα αυτά τα όμορφα χρόνια που περάσαμε μαζί. Εύχομαι και πρέπει οι Ξανθιώτες φίλαθλοι να γίνουν περισσότεροι και να μην είναι μόνο 500-600 στο γήπεδο. Πολλές φορές μπορούν να απαιτούν πράγματα από την ομάδα αλλά κι αυτή τους χρειάζεται δίπλα της, στην δική της προσπάθεια και πάντα με κόσμια παρουσία.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους βρέθηκαν στην Διοίκηση της ομάδας και με εμπιστεύθηκαν και ιδιαίτερα τον Χρήστο Πανόπουλο για την πολυετή εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου. Θέλω να ευχαριστήσω όλη την ομάδα της Ξάνθης για τα όσα ζήσαμε μαζί και ιδιαίτερα για την τιμή και την έκπληξη που μου επεφύλαξαν στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής και κάθε άνθρωπο, είτε προπονητή, είτε ποδοσφαιριστή, είτε μέλος αυτής της ομάδας, με τον οποίο συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια.
Και κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ να μην έχω ζήσει αυτά τα 36 χρόνια την πιο μεγάλη στιγμή αυτής της ομάδας!