Τη δική της απάντηση στο θόρυβο που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί για την παρουσία της στις Γιορτές Παλιάς Ξάνθης μέσω του εθνικιστικού παραληρήματος της Χρυσής Αυγής,  έδωσε μιλώντας στο XanthiPress.gr, η γνωστή Τουρκάλα ερμηνεύτρια Ντιλέκ Κοτς.

«Ακραίοι πάντα θα υπάρχουν, εμείς θα ανοίγουμε δρόμους με τη μουσική»

Η ερνημεύτρια της «Πολίτικης Κουζίνας», που μοιράζει την καριέρα της στις δύο πλευρές του Αιγαίου, δεν ξαφνιάστηκε με τη διχαστική ανακοίνωση που κατηγόρησε το Σύλλογο Μικρασιατών Ξάνθης για το γεγονός ότι τη φιλοξένησε στο στέκι τους, στις Γιορτές Παλιάς Ξάνθης, και ερμήνευσε τραγούδια της Μικράς Ασίας:  «Ακραίοι πάντα θα υπάρχουν, εμείς θα ανοίγουμε δρόμους με τη μουσική που μας αγγίζει όλους» είπε με αρκετή νηφαλιότητα και σε ,άπταιστα όπως πάντα, ελληνικά.

«Εγώ τραγουδώ τα τραγούδια των προγόνων τους και αυτοί δακρύζουν»

«Εγώ στους Μικρασιάτες τραγουδώ τα τραγούδια των προγόνων τους και αυτοί δακρύζουν !  Δεν θα απολογηθούμε γιατί αυτά τα τραγούδια είναι στα τουρκικά. Οι παππούδες τους τα έφεραν στην Ελλάδα και μιλούσαν αυτή τη γλώσσα και σ΄αυτή τη γλώσσα τους τα τραγουδάω, έτσι τα καταλαβαίνουν» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Η γνωστή ερμηνεύτρια προχωρά λίγο παραπέρα και σημειώνει: «13 χρόνια συνεργάζομαι με τους Μικρασιάτες της Ελλάδας και έχουμε γίνει ένα, έχουμε περάσει πολλά, λυπάμαι που κάποιοι ενοχλούνται, ειδικά στην Ξάνθη δεν θα έπρεπε, αλλά δεν μου προξενεί έκπληξη»

Παράλληλα συμπληρώνει ότι στη διάρκεια των εμφανίσεών της στην Ξάνθη για τις Γιορτές Παλιάς Πόλης  -οι οποίες παρατάθηκαν λόγω της μεγάλης προσέλευσης του κόσμου – έζησε ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές και αναχωρεί για πολλοστή φορά από την πόλη, με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση.

Εμφάνιστη έκπληξη δίπλα στην Ευανθία Ρεμπούτσικα

Λίγα λεπτά νωρίτερα, το βράδυ της Παρασκευής,  είχε εμφανιστεί στην Κεντρική Σκηνή, σε μια εμφάνιση-έκπληξη  στη διάρκεια συναυλίας της φίλης της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Ερνήμευσε το πασίγνωστο Baharat, το κομμάτι που την έκανε γνωστή, στην Ελλάδα,  μέσα από την «Πολίτικη Κουζίνα». Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ερμήνευσε μαζί με την Ευανθία Ρεμπούτσια στην Ξάνθη ενώ το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου ήταν, ίσως, η απάντηση της τέχνης και της κοινωνίας στh θλιβερή μειοψηφία που επιχείρησε να δημιουργήσει τεχνητό θόρυβο.