Ως τον Νοέμβριο του 2012 το Βερολίνο ξέρει ότι δεν μπορεί – θέλει δεν θέλει (και δεν το θέλει) να προκαλέσει την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ. Στις χθεσινές ελληνογερμανικές συζητήσεις ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ρώτησε την ελληνική αντιπροσωπεία αν η Ελλάδα θα είναι σε θέση να τηρήσει την υποχρέωσή της για χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020.

Θυμίζουμε ότι ο στόχος αυτός είναι απόλυτα συνδεδεμένος με το αν το ΔΝΤ θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί το ελληνικό πρόγραμμα. Αν το ΔΝΤ δεν είναι βέβαιο για την τήρηση αυτού του στόχου τότε είτε θα ζητήσει από την ΕΚΤ και τις άλλες κεντρικές τράπεζες να «κουρέψουν» τα δικά τους ελληνικά ομόλογα (ύψους 60 δις) είτε θα ζητήσει από την κ Μέρκελ και τους άλλους επιπλέον χρήματα.

Η κυρία Μέρκελ δεν πρόκειται να ζητήσει από τη Βουλή της μία νέα ψηφοφορία για επιπλέον χρήματα προς την Ελλάδα. Αν όμως για παράδειγμα το ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών «εξομοιωθεί» με την αντίστοιχη βοήθεια στην Ισπανία, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο σε ογκο και ίσως μεγαλύτερο από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων στο σύστημα της ΕΚΤ. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειασθεί βεβαίως ψηφοφορία στο γερμανικό κοινοβούλιο αλλά και υπαγωγή των ελληνικών ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών στο σύστημα της ευρωπαϊκής τραπεζικής εποπτείας -κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι οι ελληνικές τράπεζες και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, για διαφορετικούς λόγους, θέλουν. Στο Βερολίνο πιστεύουν ότι τα «νούμερα δεν βγαίνουν» και αυτό εκφράσθηκε ξεκάθαρα στην ελληνική αντιπροσωπεία, που δεν αρνείται το συμπέρασμα αλλά αποδίδει το πρόβλημα σε όσα προηγήθηκαν. Ένα από αυτά ήταν ότι οι κκ Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν συμφωνήσει την περασμένη άνοιξη με τον τότε πρωθυπουργό Παπαδήμο σε αυτά τα «νούμερα». Ενα δεύτερο ήταν ότι από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα έγιναν πολλές ασκήσεις επί χάρτου και λίγα πρακτικά βήματα.

Μετά τις αμερικανικές εκλογές η Γερμανία θα μπεί σε εκλογική χρονιά και η οικονομία της – αν όχι σε ύφεση – πάντως θα μείνει χωρίς ανάπτυξη. Δεν μπορείς σε αυτές τις συνθήκες να μοιράσεις κάτι και μάλιστα σε άλλες χώρες. Ο χρόνος είναι ελάχιστος. Καθώς όλα – και τα νέα μέτρα – πέφτουν, αυτό πλέον το έχουν αντιληφθεί και οι ομοϊδεάτες του κ Σαμαρά, Γιουνκέρ και Μέρκελ, στους ώμους των μικρών και των μεσαίων –η κυβέρνηση με την πολιτική της καλείται να θίξει την «τσέπη» και την περιουσία των ισχυρών φίλων των τριών πολιτικών αρχηγών. Έχει τρείς μήνες.

Πηγή: www.protagon.gr