Τον καιρό της αφραγκίας και της κακομοιριάς, τότε που τα προφυλακτικά ήταν ακριβά και τα αντισυλληπτικά άγνωστα σχεδόν, στο σεξ, προς αποφυγήν επιπτώσεων, το είδος αντισύλληψης που κυριαρχούσε, ήταν το “τράβηγμα” την τελευταία κρίσιμη στιγμή. Ήταν οδυνηρό βεβαίως, άφηνε στα κρύα του λουτρού την παρτενέρ και μετά εσύ έπρεπε το “κρίσιμο φορτίο” να το ξεφορτωθείς με κάποιον τρόπο. Συνήθως αυτός ήταν ο “έρωτας με αυτόν που αγαπά κανείς περισσότερο”, όπως λέει ο Γούντυ Αλλεν , με τον εαυτό σου δηλ.
Ετσι και η Δημ.Αρ.-δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι στο κυβερνητικό παιχνίδι έπαιζε τον ρόλο του “αρσενικού”-τραβήχτηκε την τελευταία και κρίσιμη, κατά την γνώμη μου , στιγμή. Δεν διάλεξε ούτε την κλασσική μέθοδο , του “στρίβειν δια του αρραβώνος”. Κατ’ ευθείαν αποχή (τον έτρεμε τον γάμο τελικά), αναχωρητισμός και καλογεροποίηση. Στο πολιτικό μοναστήρι τώρα, δέχεται κουρασμένους και όχι χωρίς σεξουαλικά νοσήματα οδοιπόρους, αποτυχημένους και διωγμένους κακούς εραστές ξεσκολισμένων και μόνιμα ανοιχτοπόδαρων πολιτικών πορνών, και προσπαθεί μ αυτούς να ξαναβρεί την χαμένη-απ ότι φαίνεται οριστικά-λίμπιντο της.

Ομως αυτό το παιχνίδι δεν το ξέρει. Δεν είναι και πολύ φανατική του σεξ και οι άλλοι-ρετάλια και “χορτασμένοι”, αλλά μη μπορώντας ούτε και ένα βράδυ να κοιμηθούν μόνοι τους, -πάνε με όποιον νάναι. Και δεν είναι και στα καλύτερα της τώρα, ούτε η πολύφερνη γκόμενα που ήταν πριν ένα χρόνο, οπότε δεν μπορεί να απαιτήσει, προκαταρκτικές εξετάσεις. Τους ξέρει εξ άλλου όλους αυτούς. Μια συνομοταξία αποτυχημένων είναι. Και νομίζει η καημενούλα ότι με αυτούς τους τύπους θα “συλλάβει”. Αμ δε. Αερογάμηδες είναι, βιτσιόζοι μερικοί απ αυτούς, που την βρίσκουν με γόβα στιλέτο και μαστίγιο. Στον χώρο της “επισπεύδουσας” αυτά συνιστούν “δικονομικές παρατυπίες”. Πάλι “τράβηγμα” την τελευταία στιγμή προβλέπω. Και θεραπευτική εκσπερμάτιση δια της χειρός.

Σ. Σαρακενίδης

(To άρθρο γράφτηκε τον Ιούνιο του 2013)