Με ανακοινώσεις τους οι εκπαιδευτικοί που ανήκουν πολιτικά στο ΚΚΕ και στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται με την σειρά τους στα δίγλωσσα νηπιαγωγεία αλλά χωρίς να αναφέρονται στο βασικό θέμα που είναι η μητρική γλώσσα των Πομάκων και Ρομά. Οι του ΚΚΕ μια απο τα ίδια, ΝΑΤΟ, Ιμπεριαλιστές, Καπιταλισμός κλπ, και οι του ΣΥΡΙΖΑ στην γραμμή Χουσεϊίν Ζεϊμπέκ.

Και για να μην χάνεται το χρόνο σας, και τα δύο δελτία σε μια σελίδα, ήρωας όποιος βγάλει νόημα:

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα από θέση αρχών σέβεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Οι μειονότητες μπορούν και πρέπει να αποτελούν γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Σε καμιά περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μετατρέπονται σε όργανα στα χέρια των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς αλλά μόνο για την προώθηση των γεωστρατηγικών και οικονομικών  συμφερόντων τους, μέσω της πρόκλησης – αντιπαράθεσης και μάλιστα με τις πιο ακραίες μορφές, όπως είναι ο πόλεμος.

Τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων πλειονότητας – μειονότητας αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους.

            Επισημαίνουμε με μεγάλη ανησυχία ότι η ΕΕ χρόνια τώρα έχει προνοήσει με σκοπιμότητα να παρέμβει αξιοποιώντας διάφορες μειονοτικές οργανώσεις με πρόσχημα τα έθιμα, τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, τη διάσωση της γλώσσας κ.α. που λειτουργούν  αντικειμενικά στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Μοιάζουν αθώα και δίκαια και όμως ένα πράγμα υπηρετούν: Να γίνουν το πρόσχημα για εκβιασμούς και νέο μακελειό.

Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο αναπτύσσεται μια παραφιλολογία πως τάχα είναι ξεπερασμένες οι συνθήκες της Λοζάνης και του Βουκουρεστίου, που αναγνωρίζουν τη μειονότητα της Θράκης ως μουσουλμανική και καθορίζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια.

Ευθύνη έχουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι προηγούμενες και η σημερινή, που αντιμετώπισαν τα προβλήματα της μειονότητας στα πλαίσια των εκάστοτε συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών – ΕΕ, ΝΑΤΟ – αλλά και για μικροπολιτικά τους οφέλη. Για δεκαετίες ολόκληρες η μειονότητα βίωσε στο πετσί της την καταπίεση με τις μπάρες, τους αποκλεισμούς από την ένταξη στην κοινωνική ζωή του τόπου.

   Μέσα στο παραπάνω πνεύμα της ιδεολογικής μας θέσης, οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ διεκδικούν: η μόρφωση να είναι υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και καταγωγή. Γι αυτό πρέπει να παρέχεται δωρεάν από τον κρατικό προϋπολογισμό σε όλα τα επίπεδα. Η εκπαίδευση να είναι υποχρεωτική μέχρι τα 18 και ενιαία μέσα από ένα σχολείο 12χρονο Δημόσιο και Δωρεάν ( με όλη την έννοια), όπου θα ενταχθούν και τα μειονοτικά σχολεία, που λειτουργούν σήμερα με βάση τις διεθνείς συμφωνίες και την ισχύουσα νομοθεσία. Να προηγείται δίχρονη προσχολική αγωγή στην προοπτικής της τρίχρονης.

Ο ρόλος της προσχολικής ηλικίας είναι καθοριστικός και συνίσταται στη αφομοίωση ορισμένων γενικών ανθρώπινων γνώσεων και ικανοτήτων και ψυχικών ιδιοτήτων, που είναι απαραίτητες για τη ζωή και την κοινωνία. Τέτοιες ικανότητες αφορούν εκτός των άλλων, τη διαμόρφωση αμοιβαίων σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνικοποίηση του. Τέλος σε αυτό το χρόνο συντελείται η ποιοτική προετοιμασία και η δημιουργία προϋποθέσεων για την ένταξη του παιδιού στην σχολική τάξη και την επιτυχή του μαθησιακή πορεία.

          Στα πλαίσια της θέσης αυτής η έναρξη ή και η ενίσχυση της επικοινωνίας και με την ελληνική γλώσσα είναι σημαντικό ζήτημα, καθώς θα πρέπει να την καλλιεργήσουν και να την κατακτήσουν μαζί με τη μητρική στις επόμενες εκπ/κες βαθμίδες, ώστε να κοινωνικοποιηθούν αρμονικά στο μελλοντικό πολύγλωσσο περιβάλλον.

          Από την άποψη αυτή σημαντική είναι η προσφορά του κατάλληλα εκπαιδευμένου και επιμορφωμένου νηπιαγωγού και τα μέτρα που χρειάζεται να πάρει η κυβέρνηση για να βοηθήσει ουσιαστικά το έργο του π.χ. η μείωση του αριθμού των νηπίων ανά τμήμα στους οικισμούς που ζει και εργάζεται η μειονότητα.

          Η παρουσία συνεργάτη που γνωρίζει και επικοινωνεί με τη μητρική γλώσσα των νηπίων υπάρχει κίνδυνος να ακυρώσει την λειτουργία του/της νηπιαγωγού, από τη μέχρι τώρα εμπειρία που υπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις αλλόγλωσσων μαθητών.

Με βάση τα παραπάνω ζητάμε να αποσυρθεί το πιλοτικό πρόγραμμα του ΙΕΠ.

Για την Προσχολική Αγωγή των παιδιών στους αμιγείς μειονοτικούς οικισμούς απαιτείται:

• Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, ώστε όλα τα προνήπια και νήπια της μειονότητας να φοιτούν για 2 χρόνια στο Νηπιαγωγείο.
• Μείωση του αριθμού των νηπίων ανά νηπιαγωγό στο 1:15, πάγιο αίτημα για όλα τα Νηπιαγωγεία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τελείως απαραίτητο. Ολοήμερη λειτουργία του νηπιαγωγείου.
• Μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών.
• Σύγχρονες υποδομές Προσχολικής Αγωγής, που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες και όλα τα παιδιά της μειονότητας.
• Δημιουργία των αναγκαίων δομών Ειδικής Αγωγής για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών της μειονότητας που έχουν ειδικές ανάγκες.
• Μέτρα για τη γενίκευση της φοίτησης.
• Οι εκπαιδευτικοί, στα πλαίσια της επιμόρφωσής τους, να αποκτούν στοιχειώδη γνώση της μητρικής γλώσσας των νηπίων.

Και του ΣΥΡΙΖΑ

Δελτίο Τύπου: H θέση της παράταξής μας σε σχέση με το πιλοτικό πρόγραμμα του ΙΕΠ για τα Δημόσια Νηπιαγωγεία σε οικισμούς με αμιγή μειονοτικό πληθυσμό.
ΠΙΛΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΠ
Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ανακοίνωσε πρόσφατα πιλοτικό πρόγραμμα μικρής κλίμακας σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται η παρουσία στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο δίγλωσσου συνεργάτη/τριας μέλους της μειονότητας σε οικισμούς με αμιγή μειονοτικό πληθυσμό. Η παρέμβαση προβλέπει τη χρήση της μητρικής γλώσσας ως γλώσσας στήριξης που στοχεύει στην αρμονική κοινωνικοποίηση των νηπίων της μειονότητας στον εκπαιδευτικό θεσμό του Νηπιαγωγείου, την ενίσχυση της ελληνομάθειας και την ισορροπημένη γλωσσική και κατά προέκταση γνωστική ανάπτυξη, που αποτελούν προϋπόθεση για την καλύτερη προετοιμασία και επιτυχή επίδοση στις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Ως Αυτόνομη Παρέμβαση Εκπαιδευτικών θα θέλαμε να διασαφηνίσουμε ότι για εμάς το πρόγραμμα δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία! Αποτελεί πρόταση των αριστερών παρατάξεων εδώ και πολλά χρόνια που πάντα συνόδευε τις αναφορές μας σε σχέση με την προσχολική εκπαίδευση των νηπίων της μειονότητας. Στηρίζεται θεωρητικά στην αρχή της προσθετικής διγλωσσίας, σύμφωνα με την οποία ο σεβασμός στη μητρική γλώσσα και η απόδοση κύρους σε αυτήν επιταχύνει τη γνωστική ανάπτυξη και οδηγεί σε μεγαλύτερη γνωστική ευελιξία σε σύγκριση με συνομήλικα μονόγλωσσα.
Το Δημόσιο Νηπιαγωγείο στα μειονοτικά χωριά αποτελώντας αδιάσπαστο τμήμα της εκπαίδευσης, επιτελεί σημαντικό ρόλο στην αρμονική ένταξη των παιδιών της μειονότητας στο εκπαιδευτικό σύστημα, προωθεί την ελληνομάθεια και έχει συμβάλει στον περιορισμό περαιτέρω της σχολικής αποτυχίας, της σχολικής διαρροής και της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου. Τα παιδιά που είναι φυσικοί ομιλητές μιας γλώσσας άλλης από την επίσημη (πρότυπη), διατρέχουν τον κίνδυνο να μην κατορθώσουν σε μεγάλο ποσοστό ν α περάσουν με επιτυχία ολόκληρο τα φάσμα της εκπαίδευσης και να πάρουν μέρος σε διαδικασίες κοινωνικής κινητικότητας.
Η διεθνής βιβλιογραφία (Σελεστέν Φρενέ, Κάμιγκς κ.α) και η εκπαιδευτική εμπειρία στην προσχολική αγωγή και γενικότερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση άλλων χωρών (Σουηδία, Φιλανδία) απέδειξε ότι η αξιοποίηση της μητρικής γλώσσας ως βάση για την οικοδόμηση της νέας γνώσης οδηγεί σε άρση των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού και σε επιτυχή σχολικά αποτελέσματα. Όλοι οι μαθητές δεν είναι ομόγλωσσοι το κάθε παιδί με τη γλώσσα του, φέρει στο σχολείο και τον πλούτο της κουλτούρας του. Αποδοχή της μητρικής του γλώσσας σημαίνει αποδοχή της ταυτότητας του. Ένα καλό νηπιαγωγείο δεν υποτιμά τη γλώσσα που η μάννα ταχταρίζει το παιδί της, τη γλώσσα που μιλάει το παιδί στα όνειρα του, αυτή που του προσφέρει ασφάλεια, ύπαρξη , το καθιστά μέλος μιας κοινότητας .
Είναι σαφές πως η λειτουργία των Δημόσιων Νηπιαγωγείων στις περιοχές με αμιγή μειονοτικό πληθυσμό έχει επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα στη βελτίωση της ελληνομάθειας των νηπίων της μειονότητας. Φέτος λειτουργούν 26 Δημόσια Νηπιαγωγεία σε περιοχές με αμιγώς μειονοτικό πληθυσμό και ο θεσμός του Νηπιαγωγείου έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των γονέων. Το πρόγραμμα δεν ακυρώνει το ρόλο του Δημόσιου Νηπιαγωγείου, αλλά επιδιώκει να τον ενισχύσει με την πιλοτική εφαρμογή του. Δεν υποτιμά το ρόλο των νηπιαγωγών, ούτε τον περιορίζει αλλά εμπλουτίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και τη διευκολύνει.
Ωστόσο, το ΙΕΠ, όφειλε, πριν προχωρήσει στην ανακοίνωση της παρέμβασης να συζητήσει με την εκπαιδευτική κοινότητα σε σχέση με τα ερωτηματικά που εγείρονται για τη φιλοσοφία, τη διαδικασία, τις εργασιακές συνθήκες, καθώς και να διευκρινίσει τον τρόπο εφαρμογής του, ώστε να μην αφήσει πεδίο ανοιχτό σε λογικές ανησυχίες, αλλά και σε παρερμηνείες ή σκόπιμες στρεβλώσεις.
Αυτό που θα πρέπει να αποφευχθεί, πάντως, είναι να μετατραπεί το ζήτημα, σε πεδίο μικροκομματικής αντιπαράθεσης και εκδίπλωσης εθνικισμών από τη μια ή από την άλλη πλευρά, που εμφιλοχωρούν συνήθως σε κάθε προσπάθεια αλλαγών στην εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας, αλλαγές που διαχρονικά συνοδεύονται από πλούσιο ιστορικό αντιδράσεων.

Αυτόνομη Παρέμβαση Εκπαιδευτικών ΠΕ Ξάνθης