Το Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών (IEE στα Ισπανικά), μια δεξαμενή σκέψης με έδρα στη Μαδρίτη, δημοσίευσε πρόσφατα μια μελέτη αρκούντως… προβοκατόρικη. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον ΟΟΣΑ, συμπέρανε ότι οι εργαζόμενοι στις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες ετησίως σε σχέση με τις προτεσταντικής ηθικής χώρες του Βορρά, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Τι μας λέει η μελέτη; Ότι οι Νοτιοευρωπαίοι μπορεί να υποφέρουν εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση τεμπέληδες.

«Δουλεύουμε περισσότερες ώρες σε σχέση με τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις άλλες αποκαλούμενες βόρειες χώρες. Το να δουλεύεις περισσότερες ώρες δεν σημαίνει όμως ότι ευημερείς και περισσότερο», λέει η Αλμουδένα Σεμούρ, διευθύντρια του Ινστιτούτου.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν κατά μέσο όρο 2.034 ώρες σε ετήσια βάση, ενώ ο αριθμός των ωρών εργασίας των εργαζομένων σε Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία προσεγγίζει το μέσο όρο του ΟΟΣΑ (1.765 ώρες). Στο Βορρά, αντίθετα, οι Γερμανοί εργαζόμενοι «καταφέρνουν» να δουλεύουν μόνο 1.397 ώρες, οι Ολλανδοί 1.381 ώρες, και οι Νορβηγοί 1.420 ώρες ανά έτος.

Οι αριθμοί σκιαγραφούν μία διττή πραγματικότητα για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, αλλά και τις διαφορετικές αντιδράσεις των εργοδοτών στη Βόρεια και στη Νότια Ευρώπη, έναντι της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

«Αν εστιάσουμε στην κατάσταση πριν την κρίση, βλέπουμε ότι το επίπεδο απασχόλησης στην Ισπανία και στη Γερμανία ήταν χονδρικά το ίδιο», αναφέρει ο Αλφρέδο Παστόρ, καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων IESE της Βαρκελώνης. «Στην κρίση, αυτό που μεταβλήθηκε στη Γερμανία ήταν ο χρόνος εργασίας, ενώ στην Ισπανία ο αριθμός των εργαζομένων».

Οι συγγραφείς μιας έκθεσης από το Ινστιτούτο Μελέτης της Εργασίας (IZA) στη Βόννη με τίτλο Βραχυχρόνια Απασχόληση: Η Γερμανική Απάντηση στη Μεγάλη Ύφεση, σημειώνουν ότι ενώ το ΑΕΠ της Γερμανίας μειώθηκε κατά 4,5% το 2009, το μέγεθος του απασχολούμενου πληθυσμού έφτασε σε επίπεδα-ρεκόρ. Ο λόγος; Οι ρυθμίσεις υπέρ της μερικής απασχόλησης, που προσέφεραν συμπλήρωμα μισθού σε όσους εργαζόμενους γινόταν προσωρινή μείωση των ωρών εργασίας τους, συνέβαλλαν ώστε οι εταιρείες να αποφύγουν τις απολύσεις. Χωρίς την απασχόληση μερικού χρόνου, η ανεργία στη Γερμανία θα είχε αυξηθεί δύο φορές περισσότερο απ’ ότι αυξήθηκε τελικά, τονίζουν οι συγγραφείς.

«Αυτό που κάνουν οι Γερμανοί είναι να μειώνουν τον χρόνο εργασίας και να περιμένουν καλύτερες μέρες. Κι αυτές οι καλύτερες μέρες ήρθαν σχετικά σύντομα. Τώρα, το έγινε στην Ισπανία είναι μια άλλη ιστορία», επισημαίνει ο Πασκάλ Μαριάννα, ερευνητής του ΟΟΣΑ πάνω στα οικονομικά της εργασίας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού, το 2012 οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης αποτελούσαν το 22% του συνόλου των εργαζομένων στη Γερμανία, το 38% στην Ολλανδία, και μόλις το 14% στην Ισπανία.

Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ζήτημα της παραγωγικότητας. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα του ΟΟΣΑ, το ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στη Νορβηγία ήταν 58, 60 και 87 δολάρια αντίστοιχα, ενώ στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία το αντίστοιχο μέγεθος κυμαίνεται από 34 έως 50 δολάρια.

«Αυτό που πρέπει να κάνουμε ώστε να γίνουν οι επιχειρήσεις μας πιο ανταγωνιστικές είναι να δουλεύουμε καλύτερα», καταλήγει η Σεμούρ. «Δεν ωφελεί να δουλεύεις περισσότερο, αν δεν δουλεύεις αποδοτικά».

Πηγή : www.fortunegreece.com