Ο συνεπιβάτης στη μοτοσικλέτα δεν πρέπει σε μια διαδρομή απλά να χαζεύει το τοπίο. Οφείλει να ακουμπά πάντα πάνω στον αναβάτη, να ακολουθεί τις κινήσεις του και να προσέχει στα φρένα να μην ρίχνει όλο το βάρος του σώματός του πάνω στον αναβάτη.

Η μοτοσικλέτα είναι μέσο φυγής και πηγή αδρεναλίνης. Όπως όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και μια βόλτα ή διαδρομή με αυτήν είναι ιδανικό να πραγματοποιούνται με παρέα-συνεπιβάτη. Ο ρόλος αυτού δεν είναι απλός, καθώς λόγω ιδιομορφίας κατασκευής της μοτοσικλέτας, δεν μπορεί να κινείται πολύ ούτε να κάνει απότομες κινήσεις χωρίς να έχει προηγουμένως ενημερώσει τον αναβάτη

Ο συνεπιβάτης πρέπει να φέρει σωστό εξοπλισμό. Κράνος, μπουφάν και γάντια είναι απαραίτητα, ενώ σε ταξίδια καλό είναι να φοράει και παντελόνι με ενισχύσεις.

Είναι πολύ σημαντικό ο συνεπιβάτης να ακουμπάει στην πλάτη του αναβάτη. Με αυτόν τον τρόπο κινούνται σαν ένα σώμα, χωρίς να επηρεάζεται η μοτοσικλέτα από διαφορετικές δυνάμεις.

Το πιο σημαντικό. Ο αναβάτης δεν κινείται από μόνος του, ούτε παίρνει κλίση. Συμπεριφέρεται σα “νεκρό” φορτίο, ακολουθώντας όλες τις κινήσεις του αναβάτη.

Λάθος τρόπος: o συνεπιβάτης δεν ακουμπά τον αναβάτη και δεν κρατιέται από πάνω του, με αποτέλεσμα να επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά της μοτοσικλέτας.

Σε street μοτοσικλέτες, όπου αναβάτης και συνεπιβάτης σκύβουν πολύ, το ένα χέρι του συνεπιβάτη πρέπει να ακουμπά στο ρεζερβουάρ και σε κάθε φρενάρισμα να κρατά κόντρα, ειδάλλως θα πέσει με όλο του το βάρος πάνω στον αναβάτη.

Μεγάλη προσοχή απαιτείται από μεριάς συνεπιβάτη στο ανέβα-κατέβα από τη μοτοσικλέτα. Δεν πρέπει να πατά στο μαρσπιέ και να ανεβαίνει, καθώς ο αναβάτης θα αναγκαστεί να διαχειριστεί εκτός από το βάρος της μοτοσικλέτας και το δικό του, και αν το κάνει θα πρέπει πρώτα να ειδοποιήσει τον αναβάτη.

Το top case (βαλίτσα) δεν είναι για να ακουμπά ο συνεπιβάτης την πλάτη του. Άλλωστε, δεν βολεύει, καθώς όλες οι ανωμαλίες γίνονται αισθητές και τον χτυπάνε στην πλάτη.

Πηγή: www.mototriti.gr