Αν και αφήσαμε ήδη πίσω μας τον δεκαπενταύγουστο (το καλοκαίρι έφυγε για πολλούς από εμάς τους επαγγελματοβιοτέχνες χωρίς παραθεριστικές διακοπές και χωρίς ίσως να το καταλάβουμε από τη σωρεία των υποθέσεων, εκκρεμοτήτων και προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε), επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε ορισμένες σημαντικές αναφορές-διαμαρτυρίες από την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Θεσσαλονίκης, για να τις έχετε στα υπόψη σας, όσοι βέβαια δεν τις λάβατε από άλλη πηγή:

Πρώτο, στην ποινικοποίηση και υποχρεωτική είσπραξη των εισφορών ΟΑΕΕ από το νεοσύστατο «Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών». Δεύτερο, στα σχέδια κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών που είναι εκτεθειμένοι σε «κόκκινα δάνεια» προς τις τράπεζες. Τρίτο, στον ορισμό εισοδηματικών κριτηρίων στη βάση τεκμηρίων, όπως π.χ. της κατοικίας και ενός αυτοκινήτου της οικογένειας των επαγγελματοβιοτεχνών, ώστε να αποκλείονται από τη λήψη του επιδόματος ανεργίας, πράγμα που δεν ισχύει για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ.

Για πολλούς από εμάς που κρατάμε με νύχια και με δόντια τις επιχειρήσεις μας, είναι σίγουρο ότι έρχονται ακόμη δυσκολότερες ημέρες, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων και των ΜΜΕ.

Η «Ανεξάρτητη Επιμελητηριακή Κίνηση Ξάνθης», η μόνη δύναμη που ασκεί κριτική στη λειτουργία του Επιμελητηρίου Ξάνθης και κατ’ επέκταση της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, έχει ζητήσει επανειλημμένα επαναπροσανατολισμό των δραστηριοτήτων της Διοικητικής Επιτροπής του θεσμικού αυτού οργάνου της Πολιτείας σε θέματα εκπροσώπησης των συμφερόντων, όσων σλφων βρίσκονται σε δυσχερή θέση να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις που μεγαλώνουν και αυξάνονται συνεχώς.

Αποτελεί μεγάλη παράληψη η μη ενασχόληση των Επιμελητηρίων με ζητήματα που άπτονται του κεφαλαιώδους θέματος της δυνατότητας επιβίωσης των ΕΒΕ και είναι απογοητευτικό να θεωρεί κανείς ότι όσα θέματα έχουν “συνδικαλιστικό” χαρακτήρα, δεν αρμόζουν προς αντιμετώπιση από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των ΕΒΕ στα Επιμελητήρια.

Κατ’ αρχήν είναι απαράδεκτο η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας να μην παρεμβαίνει για μια συνάντηση του Προεδρείου της ΓΣΕΒΕΕ με τον Πρωθυπουργό, ο οποίος επί 16 μήνες αρνείται να ακούσει τους εκπροσώπους των ΜμΕ, της περίφημης ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, όπως κάποτε τη χαρακτήριζε και ο ίδιος. Σήμερα ο άλλοτε σημαντικός ρόλος των ΕΒΕ έχει απαξιωθεί πλήρως. Δεν ισχύει πλέον ούτε καν η συμπληρωματικότητα που τους επιφυλάσσονταν, παράλληλα με τη λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων.

Καλές είναι οι προσπάθειες προστασίας του εισοδήματος των ΕΒΕ από το παραεμπόριο κάθε μορφής, αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όχι μόνο το παραεμπόριο, αλλά και το εμπόριο εργατικής δύναμης, η λεγόμενη λαθρομετανάστευση, ακόμη και η σωματεμπορία αποτελούν βασικούς πυλώνες λειτουργίας του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και για ευνόητους λόγους κατά περιόδους αφήνονται επίτηδες ανεξέλεγκτοι.

Καλές είναι και οι προσπάθειες ανάδειξης της Ξάνθης σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2020 και θα πρέπει να υποστηριχτούν από όλους μας. Όχι διότι τα 1,5-2 εκ. Ευρώ που θα εισρεύσουν ως επιχορήγηση (μετονομάστηκε σε βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» που πρώτη πρότεινε για την Αθήνα την καθιέρωση του γεγονότος αυτού το 1985) θα λύσουν το πρόβλημα του μαρασμού της οικονομίας στο νομό. Με ασπιρίνες δε θεραπεύονται ασθένειες βαριάς μορφής της εθνικής οικονομίας συνολικά.

Όμως, ο θεσμικός ρόλος των Επιμελητηρίων θα αποδειχτεί πολύ λίγος, εάν συνεχίσουν σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο να ασχολούνται με θέματα προώθησης κυβερνητικών πολιτικών, όπως στο παρελθόν η αποτυχημένη, μετά τις πολύπλευρες αντιδράσεις, υποστήριξη της εξωπραγματικής πρότασης γερμανικών κύκλων για τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην ΑΜ-Θ, ή η προσπάθεια γενικευμένης για όλους καθιέρωσης των 52 εργασίμων Κυριακών.

Είναι άλλωστε ηλίου φαεινότερο, ότι δεν αποτελεί πανάκεια για την πολυπόθητη αειφόρα ανάπτυξη η προσπάθεια προσέλκυσης στη χώρα με κάθε τρόπο επενδυτικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων και η διατήρηση σε λειτουργία ορισμένων μόνο επιχειρήσεων που είναι σε θέση να πραγματοποιούν εξαγωγές, πουλώντας ακόμη και κάτω του πραγματικού κόστους παραγωγής.

Το μείζον ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η διάσωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελληνικών ΜμΕ, ιδιαίτερα εκείνων που βασίζουν τη λειτουργία τους στις εγχώριες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανεξαρτήτως τομέα της οικονομίας. Είναι σκόπιμο πάση θυσία να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τις ΜμΕ που οι οφειλές του δημιουργήθηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ώστε να διευκολύνονται στην τακτοποίηση των ασφαλιστικών και φορολογικών τους υποχρεώσεων, να αποποινικοποιείται η αδυναμία ανταπόκρισής τους σε τέτοιου είδους υποχρεώσεις και να υπάρχουν ρεαλιστικές διευκολύνσεις στις αιτιολογημένες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο, τις τράπεζες και την αγορά.

Με σκοπό να επισπευστεί το ξεπέρασμα της μακροχρόνιας ύφεσης και η δημιουργία προϋποθέσεων όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμης ανάπτυξης, με μια εθνική οικονομία που να είναι λιγότερο ευάλωτη στις διακυμάνσεις της παγκόσμιας οικονομίας.

Όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε, ο λόγος που δεν έγινε η ρύθμιση του χρέους από τις δυνάμεις του δικομματισμού, ήταν η χρησιμοποίηση τού όλο και πιο συσσωρευμένου χρέους ως μοχλού εξάρτησης και υποταγής του λαού μας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς. Είναι ανάγκη να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις με αλλαγή της πολιτικής που θα μας επιτρέψει να απαλλαγούμε τόσο από την «παγίδα του χρέους», όσο και από τη «θηλιά της εξάρτησης». Σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο της Βουλής και εξέχων οικονομικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη, αυτή η νέα στρατηγική θα μας επιτρέψει την οικοδόμηση άλλου είδους συμμαχιών, ώστε να διαμορφωθούν διαφορετικοί συσχετισμοί τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Συσχετισμοί που θα καταστήσουν δυνατή και ρεαλιστική την εξεύρεση της καλύτερης λύσης για μια οικονομική ανάπτυξη που να αφορά όλους τους εργαζόμενους. Δεδομένου ότι όσο καθυστερούμε, τόσο πιο επώδυνες και μακροχρόνιες θα είναι οι ενέργειες που θα απαιτηθούν, ακόμη κι αν ο λαός αποφασίσει να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Διότι, οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και ανεξάρτητα από τις αμερικανικές πιέσεις για αλλαγή της στρατηγικής του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, ο στόχος της ανάπτυξης δεν πρόκειται να επηρεαστεί ιδιαίτερα, αφού “η ύφεση είναι μέρος του σχεδίου που υλοποιείται”. Αλλά “κάλιο αργά παρά ποτέ”!

Συνεχίζοντας την εφαρμογή της νεοφιλεύθερης πολιτικής ενός καπιταλισμού που δε μπορεί να απαγκιστρωθεί από την κρίση που δημιούργησε, δεν πρόκειται να βρούμε καμία άμεση λύση για την επιβίωση των υγιών επιχειρηματικών δυνάμεων και τη δημιουργία νέων, που θα προσδώσουν στην ανάπτυξη ένα ουσιαστικό για τη χώρα και την οικονομία περιεχόμενο. Μια ανάπτυξη, βασισμένη και σχετιζόμενη με τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας, τόσο στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, όσο και στις υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων σημαντική θέση κατέχει ο οργανωμένος από ελληνικά συμφέροντα τουρισμός και όχι ο τουρισμός τύπου “all inclousiv”. Ώστε να επωφελείται ο ελληνικός λαός και η εθνική οικονομία και όχι μόνο οι ξένοι και κάποιοι κομπραδόροι αετονύχηδες, κατ’ όνομα μόνο «Έλληνες επιχειρηματίες», κερδοσκόποι ή και τυχοδιώκτες που λειτουργούσαν και λειτουργούν χωρίς ηθικούς φραγμούς και προσωπική αξιοπρέπεια. Ενώ παράλληλα μετέφεραν στο εξωτερικό τα δηλωμένα ή παράνομα κέρδη που αποκόμιζαν, στραγγίζοντας τους χρηματοπιστωτικούς πόρους της ίδιας της χώρας μας.

Από τη στιγμή που δεν υφίσταται πλέον η δυνατότητα δανεισμού από το ελληνικό κράτος, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο ορισμός του “πρωτογενούς ελλείμματος” και να παύσει ο συσχετισμός του με τις δημόσιες επενδύσεις που είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη των βασικών τομέων της οικονομίας. Να επιμείνουμε σε τρόπους και δυνατότητες χρηματοδότησης από άλλους πόρους (ευρωομόλογα, ομόλογα ειδικού σκοπού, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, προσφυγή σε μη ευρωπαϊκά κεφάλαια κ.ά.).  Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα επεδίωκε κανείς να επανέλθει η μορφή του κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού που γνωρίσαμε κατά τη μεταπολίτευση. Ένας κρατισμός που απέβλεπε μόνο στη στήριξη των κυρίαρχων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας υπό την αυξανόμενη εξάρτηση των πολυεθνικών εταιριών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στη δημιουργία μιας οικονομίας εικονικών διαστάσεων που στηρίζονταν σε σαθρά πόδια. Στην κάλυψη των επιχειρηματιών που στη βάση αδιαφανών ενεργειών, στηριζόμενοι στη διαπλοκή, στη φοροκλοπή και στη λαθρεμπορία συσσώρευαν παράνομα και εξήγαγαν λάθρα από τη χώρα, τα μαύρα επιχειρηματικά κέρδη τους. Στη διατήρηση των κυρίαρχων πολιτικών κύκλων στην εξουσία στη βάση της ψηφοθηρίας, της εξαγοράς συνειδήσεων, του δικομματισμού. Με τη διαφθορά, την υποπαραγωγικότητα, την ανυπαρξία αξιολόγησης ή ακριβέστερα της αξιολόγησης με κριτήριο την κομματικότητα ενός μεγάλου μέρους των κρατικών υπαλλήλων, όπως είχαμε επισημάνει σε δημόσιες τοποθετήσεις μας πολύ πριν το ξέσπασμα της κρίσης.

Οι άθλιες συγκυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που συνέπραξαν στην εμπέδωση της αντίληψης για την ανάγκη εσωτερικής υποτίμησης και το στατιστικό περιορισμό του δημόσιου τομέα, ως το μοναδικό τρόπο «διάσωσης» της χώρας και την προστασία των εργαζομένων από τα δήθεν χειρότερα δεινά. Όπου οι εργαζόμενοι, «άκουσον, άκουσον», «θα στερούνται ιδιοκτησίας στην κατοικία, θα είναι ανασφάλιστοι (δηλαδή χωρίς ιατρική περίθαλψη) και δε θα δικαιούνται επιδόματος ανεργίας ή πρόνοιας». Κάτι που όλοι οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι εργατοϋπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα θα υποστούμε με βεβαιότητα, εάν συνεχιστεί η ίδια πολιτική της αφαίμαξης εισοδημάτων. Για την αντιμετώπιση τάχα της ύφεσης που σκοπίμως και στοχευμένα συνεχίζουν να συντηρούν.

Καλό χειμώνα συνάδελφοι!

Αντώνης Κοσμίδης

Γ. Γραμματέας ΣΕΙΚΕΠΑΕ ΑΜΘ  & Λέσβου, Αντιπρόσωπος OEBE στη ΓΣΕΒΕΕ, Μέλος ΔΣ Επιμελητηρίου Ξάνθης