Τρεις νέες έρευνες υποδεικνύουν ότι η ικανότητα βάδισης ενός ανθρώπους ή το είδος του βηματισμού μπορεί ενδεχομένως να δίνει στοιχεία σχετικά με την έλευση της νόσου Alzheimer.

Οι έρευνες που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο ετήσιο συνέδριο της Alzheimer’s Association, στο Βανκούβερ, υπογραμμίζουν αλλαγές στον τρόπο βαδίσματος ως πιθανό σημάδι ότι επίκειται νοητική εξασθένηση.

Σε μια έρευνα που διήρκεσε 4 χρόνια όπως αναφέρει το iatronet.gr, ελβετική ομάδα με επικεφαλής την Dr. Stephanie Bridenbaugh, από το Basel Mobility Center παρακολούθησε την ικανότητα βάδισης σχεδόν 1.200 ηλικιωμένων εξωτερικών ασθενών κλινικής μνήμης και συνέκρινε τα αποτελέσματα με την ικανότητα βάδισης υγιών ανθρώπων.

Εξετάσεις αποκάλυψαν ότι επιβράδυνση βηματισμού και αλλαγή σε αυτόν συνδέθηκε με πρόοδο νοητικής εξασθένησης- είτε ελαφριάς νοητικής εξασθένησης είτε νόσου Alzheimer.

Η Bridenbaugh εξήγησε ότι όσοι εμφάνιζαν νόσο Alzheimer περπατούσαν πιο σιγά σε σχέση με όσους εμφάνιζαν ελαφρά νοητική εξασθένηση, που με τη σειρά τους περπατούσαν πιο αργά από αυτούς που ήταν νοητικά υγιείς.

Σε δεύτερη δοκιμή, ερευνητές της Mayo Clinic Study of Aging, με επικεφαλής τον Dr. Rodolfo Savica, εξέτασαν επίσης τον τρόπο βάδισης 1.300 ασθενών.

Πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον 2 συνεδρίες με τεστ νοητικών ικανοτήτων, καθώς και βάδισης, με κάθε ασθενή για περίοδο περίπου 15 μηνών.

Tο αποτέλεσμα ήταν ότι εξασθένηση των πνευματικών ικανοτήτων περιλαμβανομένης της απώλειας μνήμης και της εκτελεστικής λειτουργίας συνδέθηκε με επιβραδυνόμενο ρυθμό βηματισμού και μείωση της δρασκελιάς του ασθενούς.

Ο Savica δήλωσε ότι τα αποτελέσματα στηρίζουν πιθανό ρόλο αλλαγών στη βάδιση ως πρώιμο προληπτικό παράγοντα νοητικής εξασθένησης.

Η τρίτη έρευνα από Ιαπωνική ομάδα του Tohoku University, με επικεφαλής τον Kenichi Meguro, εστίασε σε 525 άντρες και γυναίκες 75 ετών και άνω. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν νευρολογικά, ψυχολογικά και σωματικά τεστ για να αξιολογήσουν την πιθανότητα σύνδεσης μεταξύ βάδισης και άνοιας.

Τα αποτελέσματα ευθυγραμμίστηκαν με αυτά των 2 προηγούμενων ερευνών, καθώς όταν εξασθενούν οι ικανότητες βάδισης εξασθενούν και οι πνευματικές ικανότητες.

Ο Meguro σημείωσε ότι η επιτάχυνση του βηματισμού ήταν σημαντικά μειωμένη καθώς αύξαναν τα συμπτώματα άνοιας. Το συμπέρασμα είναι, συνέχισε, ότι ο βηματισμός δεν θα πρέπει πια να θεωρείται μια απλή αυτόματη κινητική δραστηριότητα που είναι ανεξάρτητη από τη νόηση. Συνδέονται.

Οι έρευνες ανακάλυψαν σχέση μεταξύ της ικανότητας βάδισης και της άνοιας αλλά δεν απέδειξαν αιτιατή σχέση. Η έρευνα που παρουσιάζεται σε συνέδρια θεωρείται προκαταρκτική μέχρι να δημοσιευτεί σε επιστημονικό περιοδικό.